نامه فرزند دیپلمات مفقودالاثر افغانستان به رئیس‌جمهور

به گزارش پارس به نقل از نسیم، متن نامه محمد نوری نیارکی، فرزند دیپلمات مفقودالاثر افغانستان به حسن روحانی، رئیس جمهور به این شرح است:

به نام خدا

حضور محترم ریاست جمهورى اسلامى ایران

جناب آقاى دکتر سید حسن روحانى

سلام‌علیکم

احتراماً اینجانب محمد نورى نیارکى فرزند مفقودالاثر مجید نورى نیارکى که در سال 1377 در جریان حمله به کنسولگرى ایران در مزار شریف مورد هجوم بی‌رحمانه گروهی افراد ناشناس [اظهارنظرهای مختلفی در مورد هویت افرادی که به سفارت حمله کرده‌اند، وجود دارد برخی آنها را به طالبان منتسب می‌کند و برخی هم می‌گویند پاکستانی بوده‌اند] قرار گرفت به استحضار می‌رساند که پس از گذشت ١٧ سال از آن واقعه نه‌تنها هیچ‌گاه خبر موثقى مبنى بر زنده ماندن یا شهادت پدرم به ما ندادند، بلکه هیچ‌کس پاسخگوى علت ماندن دیپلمات‌ها در کنسولگرى بدون حضور سفیر نبوده است.

حال سؤالی که سال‌هاست ذهن ما را به خود مشغول کرده و پاسخی برای آن نمی‌یابیم این است که چرا هیچ‌کس در رابطه با این حادثه پاسخگو نیست؟ چرا مسئولان آن زمان وزارت امور خارجه یعنی آقای خرازی، وزیر خارجه وقت، آقای بروجردی، معاون آسیا و اقیانوسیه و حدادی، سفیر به خاطر این اشتباه استراتژیکی که انجام دادند و 9 خانواده را عزادار کردند، پاسخگو نیستند؟

چرا وقتی شرایط مزار شریف افغانستان بحرانی شد، به دیپلمات‌های این کنسولگری اجازه ندادند که به کشور بازگردند؟ حتی در تماسی که دیپلمات‌ها با وزارت خارجه داشته‌اند، به آنها اجازه داده نشده است که با آخرین هواپیما هم این شهر را ترک کنند. اگر مسئولان مطمئن بودند که حادثه‌ای برای دیپلمات‌ها اتفاق نخواهد افتاد، چرا شب قبل از حادثه، آقای حدادی سفیر وقت افغانستان کنسولگری را ترک می‌کند و به تهران بازمی‌گردد؟ چرا وقتی آقاى حدادى، احساس خطر کردند و کنسولگرى را ترک کردند، دیگران را از خطر نجات ندادند و دستور برگشت را براى همه صادر نکردند. چرا به آنها اعلام شد که شما باید بمانید و سنگر را حفظ کنید؟

وقتی به دیپلمات‌ها اجازه بازگشت داده نشده، یعنی تأمین امنیت آنها بر عهده وزارت امور خارجه بوده است، پس چرا بعد از اینکه امنیت آنان به خطر افتاده و جان خود را از دست داده‌اند پاسخگو نیستند؟! چرا بعد از گذشت 17 سال من هنوز نباید بدانم که چه بر سر پدرم آمده است؟ پدر من فقط از ناحیه پا مصدوم شده بوده و بر اساس گفته‌های آقای شاهسوند، تنها بازمانده این حادثه ایشان سرحال بوده و فقط توان حرکت کردن نداشته است؟

چرا هیچکدام از این افراد بابت سهل‌انگاری که انجام دادند مورد سؤال قرار نگرفتند؟ و هیچ‌گونه پاسخى به سؤالات خانواده‌ها ندادند؟ چرا در طی 17 سال که از این حادثه می‌گذرد هیچ‌گاه مسئولان خاطی حتی حاضر نشده‌اند بابت اشتباهى که کرده‌اند از خانواده‌ها عذرخواهی کنند و حتى به پست‌های حساس‌تری هم ارتقا درجه یافته‌اند؟ اگر هم مسئولان وقت ایران خود را مقصر نمی‌دانند و نوک پیکان را به سمت پاکستان نشانه می‌گیرند و این کشور را مسئول می‌دانند چرا از پاکستان مطالبه غرامت نمی‌کنند؟

به‌هرحال از شما رئیس‌جمهور محترم که همیشه در احقاق حق مظلومان تلاش کرده‌اید خواستارم که در این امر مهم نیز منشأ خیر شده و در جهت مشخص شدن بانیان این حادثه غم‌بار اقدام نمایید تا به نتیجه برسد و بر زخمى را که سال‌هاست بر دل ما گذاشته شده، مرهم بگذارید.

اَجرُکُم عِندَلله

محمد نوری نیارکی

فرزند دیپلمات مفقود الاثر افغانستان