جولان معارضان فرهنگی در کشور با نام جذب حداکثری/ همکاران شاهین نجفی در ایران همه کار میکنند!
برخوردهای مقطعی با فعالیتهای افرادی چون گلرویی و سیدمهدی موسوی تنها باعث شده که آنها و شاعران هممسلکشان در اذهان برخی از افراد به عنوان قهرمانان پوشالی خودنمایی کنند و این شبهه به وجود آید که آیا جریان تساهل فرهنگی در داخل کشور راه را برای همکاری با ضدانقلاب خارجنشین باز گذاشته است.؟
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- شاعرانی که با شاهین نجفی همکاری داشته و دارند هم اکنون در ایران آزادانه به فعالیت میپردازند. اشعاری که خواننده ملحد فراری خوانده و در آنها به مقدساتی چون جایگاه ائمه توهین کرده است، زاییده ذهن شاعرانی است که هماکنون در کشور فعالیت دارند و به یمن جریانهای رسانهای خاص از آنها، شاهد گسترش فعالیتهای مشکوک فرهنگی و هنریشان نیز هستیم.
اخبار مربوط به بازداشت برخی از شاعران و ترانهسرایان در سالهای گذشته، مدتهاست به ابزاری برای عرضاندام و شهرت این افراد شده است. یغما گلرویی یکی از شاعرانی است که سابقه طولانی همکاری با خوانندگان ساکن لسآنجلس و البته همکاری و دوستی نزدیکی نیز با شاهین نجفی دارد. این شاعر و ترانهسرا در سایت شخصی خود مینویسد که چند بار به همراه تعداد دیگری از ترانهسرایان به اتهام کار با خوانندگان خارج از ایران بازداشت شده و در دورههای مختلف و به بهانه کارهای اجتماعی خود در ایران ممنوعالفعالیت بوده است. برخوردهای مقطعی با فعالیتهای افرادی چون گلرویی و سیدمهدی موسوی تنها باعث شده که آنها و شاعران هممسلکشان در اذهان برخی از افراد به عنوان قهرمانان پوشالی خودنمایی کنند و این شبهه به وجود آید که آیا جریان تساهل فرهنگی در داخل کشور راه را برای همکاری با ضدانقلاب خارجنشین باز گذاشته است.
همین امر نیز مسیر را برای افرادی ماجراجو که سر سوزن ذوق هنری نیز دارند، باز میکند تا در راهی که امثال گلرویی باز کردهاند، پای گذارند. وقتی گلرویی آزاد است کتاب شعر منتشر کند، نمایشگاه عکس بگذارد و در افتتاحیهها سخنرانی کند، مسلم است که تبلیغی برای سایرین میشود که میتوان هم معارض بود هم از همه حقوق برخوردار بود. در این شرایط تکلیف کسانی که به هنجارهای اجتماعی پایبند بودهاند، چه میشود؟!
یکی از پاسخهای مستعمل و نخنما شده مدیران فرهنگی به این سؤال همانا واژه «جذب حداکثری» است که در لوای آن شاهد انواع و اقسام فعالیتهای مشکوک و غیرمعقول فرهنگی و هنری هستیم. به دلیل عدم تعریف حدود و ثغور «جذب حداکثری» در اذهان مدیران متساهل فرهنگی کشور، روزی باید شاهد این باشیم که خواننده زیرزمینی را روی عرشه کشتی نظامی آورده و از او به عنوان «پرچمدار انرژی هستهای» استفاده کنند و از سوی دیگر همکاران خواننده ملحد آزادانه افکار مسموم خود را منتشر کنند.
ارسال نظر