ترس اعراب از ایران بوی حسادت می‌دهد

به گزارش پارس به نقل از دیپلماسی ایرانی آیا می خواهید بدانید چرا غرب و اسرائیل از ایران می ترسند و چرا کشورهای عربی از نقش آفرینی آن هراسان هستند؟ به این اطلاعات توجه کنید:

بر اساس اطلاعات تامسون رویترز ایران از لحاظ تولید علم رتبه هفدهم را از ابتدای سال 2013 تا کنون داشته و توانسته است 2925 مقاله تخصصی علمی تولید کند.

ایران مرکز نخست جهان در نرخ رشد تولید مقالات علمی منتشر شده را دارد که هر 3 سال این تولید دو برابر می شود.

از سال 1996 تا 2008 ایران تولید علمی خود را 18 برابر کرده است.

مقاله های علمی تخصصی قبل از انقلاب 400 مقاله بود در حالی که الآن بیش از 20 هزار مقاله است.

شمار دانشجویان قبل از انقلاب تنها 167 هزار نفر بود در حالی که این رقم اکنون نزدیک به 4 میلیون نفر است.

شمار افراد درس خوانده مدرسه رفته در قبل از انقلاب 50 درصد بود در حالی که این رقم اکنون 86 درصد است. ایران همچنین توانسته است تقریبا بی سوادی را به طور کامل از بین ببرد. 60 درصد از قبول شدگان دانشگاه ها از میان دختران هستند.

ایران 6.3 میلیارد در سال 2011 هزینه پژوهش های علمی کرد.

در سال 2012 ایران بیش از 38 هزار عنوان کتاب منتشر کرد، بیش از 250 میلیون نسخه کتاب چاپ کرد و جایگاه نخست انتشار کتاب در خاورمیانه و دهم در جهان را دارد.

ایران دوازدهمین تولیدکننده خودرو در جهان و اول در خاورمیانه است. بیش از یک میلیون خودرو در سال تولید می کند.

دو ماهواره تا کنون با دانشمندان داخلی ساخته و میمون به فضا فرستاده و زنده برگردانده است.

مقاله ای در 18 آوریل 2008 در نیوزویک با این عنوان منتشر شد: "دانشگاه هاروارد اعلام کرده است که بارزترین فارغ التحصیل ها در جهان از ایران هستند."

مسئولان دانشگاه مشهور استنفورد در سال 2003 شوکه شدند وقتی که دیدند بارزترین دانشجویان رشته الکترونیک که توانسته اند مدرک دکترا از این دانشگاه دریافت کنند همگی از دانشگاه علوم و تکنولوژی شریف ایران آمده اند.

ایران از کشورهای خودکفا گندم وارد می کرد در حالی که اکنون به خودکفایی در تولید گندم رسیده در حالی که در تحریم به سر می برد.

ایران همواره به آفت وابستگی به نفت محکوم می شد در حالی که اکنون وابستگی بودجه اش به نفت را به زیر 30 درصد رسانده است.

صادرات ایران در گذشته کمتر از 5 میلیارد دلار بود در حالی که اکنون به بیش از 60 میلیارد دلار رسیده است.

همه اینها در حالی به دست آمده که ایران محاصره شده و در تنگنا قرار گرفته است، در این صورت اگر 120 میلیارد دلار دارایی بلوکه شده اش را مجددا به دست آورد، چه خواهد کرد؟

این همه در حالی است که تمامی این پیشرفت های موشکی و تسلیحاتی و ماهوراه ای و اختراعات علمی و غیره به دست نسلی از جوانانی به دست آمده که میانگین سنی شان از 30 سال تجاوز نمی کند.

آیا تا کنون یکی از افراد هراسان از ایران به یکی از شهرهای آن سفر کرده است؟ آیا مشاهده کرده که از لحاظ توسعه و پاکیزگی و مهندسی شهری هم ردیف اصیل ترین شهرهای غرب است؟ آیا یکی از ما می داند که یک ایرانی چگونه در طول سال به همسرش احترام می گذارد و دائما برای او گل می خرد و به او ارج می نهد؟ آیا می دانیم که در کافی شاپ ها و رستوران های ایران زنان در کنار مردان بدون هیچ تنگنایی و در نهایت احترام می نشینند و اوقات خود را سپری می کنند؟

من به عرب بودن خود افتخار می کنم و فکر می کنم هر کشور عربی چه عربستان چه قطر چه سوریه چه امارات چه مصر چه الجزایر چه سودان چه مغرب چه یمن یا حتی جیبوتی و سومالی و جزایر کمر که خود را صاحب اهمیت می داند در پشت سر خود تاریخ عربی دارد، اما باید بداند به جای گریه به نقش ایران و ایجاد نیروهای نظامی برای سد کردن نقش آفرینی آن در این یا آن کشور، باید پول های خود را در راه خدمت رسانی به مردم و دانش و پیشرفت و تکنولوژی صرف کند.

غرب از ایران می ترسد برای این که خیلی ساده، ایران رقیب علمی آن خواهد شد، برای این که از این به بعد به کشورهای عربی و بی طرف پیشنهاد ساخت نیروگاه های برق هسته ای ده ها برابر ارزان تر از مشابه های اروپایی خواهد داد. برای این که کشوری با این توانایی ها می تواند نقشی محوری بزرگی ایفا کند که قبل از هر چیز اسرائیل را آزار می دهد.

اسرائیل که به تنهایی بیش از همه از ایران سرخورده و کلافه است. اما غرب در آخر پذیرفت و از مواضع خود کوتاه آمد و با ایران به مذاکره نشست برای این که دید دانش و توانایی نظامی آن تا چه اندازه بالا و پیشرفته است، با آن از موضع قدرت مذاکره می کند چرا که هر چه باشد خودش بیش از هر کسی نیاز به پول دارد، نه مثل مذاکره کنندگان ذلیل ما در کمپ دیوید و مادرید و اسلو حتی تا به امروز.

بله ایران بمب هسته ای دارد اما این بمب ها علم و شناخت و پیشرفت هستند، بمب علمی هسته ای ایران مبارک آن باشد و ای کاش ما هم شانس آن را داشته باشیم که روزی به جای شکایت از آن از نقش ایران استفاده کنیم.