دست‌خوش مصر به کری با مواضع ضد ایرانی

به گزارش پارس به نقل از صدا و سیما، پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی به قلم اورن کیسلر نوشت: قاهره در محکوم کردن توافق هسته ای ایران محافظه کارتر از اسرائیل و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بوده است، اما نباید سکوت این کشور را به منزله رضایت از توافق هسته ای ایران دانست- چرا که مصر نیز مانند کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از پیامدهای یک ایران بالقوه هسته ای که به وجوه دسترسی پیدا کرده است، برای منافع و امنیت خود نگران است.

مصر به همراه عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس، یکی از ارکان جناح عرب سنی است که با گسترش نفوذ ایران در منطقه مخالفند.

این کشور از زمان کودتای ژوئیه ۲۰۱۳ علیه محمد مرسی، رئیس جمهور منتخب، دهها میلیارد دلار از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس - به ویژه از سعودی ها و امارات متحده عربی که هر دو مرز مشترک دریایی با ایران دارند و به خاطر رفتار بی ثبات کننده منطقه ای تهران به طور مستقیم در معرض تهدید این کشور قرار دارند- کمک دریافت کرده اند.

قاهره که از دیرباز روابط نزدیکی با واشنگتن دارد، از فاصله گرفتن از مهم ترین متحدان منطقه ای خود اجتناب می کند.

با این همه، نگرانی مصر از توافق هسته ای ایران به چیزی فراتر از حساسیت های متحدانش مربوط است.

از سال ۱۹۷۹-سال پیروزی انقلاب اسلامی و امضای توافق صلح بین مصر و اسرائیل- روابط دوجانبه تهران و قاهره متوقف شد. محمدرضا شاه پهلوی دوست نزدیک انور سادات، رئیس جمهور وقت مصر بود.

همچنین نخستین همسر وی مصری بود، و زمانی که انقلاب پیروز، و او از سمتش برکنار شد، ماههای آخر عمرش را در قاهره سپری کرد. محل دفن وی نیز در قاهره است.

حاکمان جدید ایران از انور سادات به خاطر رفتار دوستانه اش با شاه سابق ایران بیزار بودند.- و سال ۱۹۸۱ که انور سادات ترور شد، یکی از خیابان های تهران را به نام عامل ترور نامگذاری کردند.

با گذشت دهه ها از سال ۱۹۷۹، قاهره و تهران هنوز هیچ گونه روابط دیپلماتیکی ندارند.

به گفته حسنی مبارک، رئیس جمهور پیشین مصر - بر اساس اسنادی که در ویکیلیکس منتشر شد-، سران مصر همتایان ایرانی خود را « دروغگویان بزرگ» می دانند.

برکناری حسنی مبارک از سمت ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۱ منجر به آب شدن موقت یخ روابط دو کشور شد، اما خصومت ها بین دو کشور همچنان به قوت خود باقی است.

نخست به این دلیل که رژیم عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور فعلی مصر ایران را طرفدار خطرناک رژیم مرسی می داند که برکنار شده است.

از این گذشته، ایران مرسی و جنبش اخوان المسلمین را با وجود اختلاف شیعه و سنی به خاطر دیدگاههای مذهبی و ضدغربی مشترک، متحد بالقوه ایران می دانست ( مرسی در دوره کوتاه ریاست جمهوری خود به ایران سفر کرد. وی نخستین رئیس جمهور مصر بود که پس از پیروزی انقلاب به ایران سفر کرد که به سرعت با اقدام متقابل ایرانی ها رو به رو شد.) در حال حاضر، تنها ۱۵ درصد مردم مصر نفوذ ایران را در جهان، مثبت تلقی می کنند.

علاوه بر این، دولت السیسی جمعیت یک تا دو میلیون نفری شیعه مصر را عامل ایران می داند.

دولت ماه آوریل برنامه ای را برای سرکوب رشد ظاهری شیعه گرایی در کشور آغاز کرد، و ناسزاگویی به شیعه و ایران در رسانه های مصر به امری عادی تبدیل شده است.

برای مثال یک ژنرال بازنشسته مصر در سخنرانی شدیداللحنی که از تلویزیون این کشور پخش شد گفت: « ایرانی ها حقه باز، دروغگو و فریبکار هستند.» وی قول داد اگر مصر از سوی کشتی های ایرانی مورد تهدید قرار گیرد، « ما پیش از آنکه آنها حتی بتوانند به ما نزدیک شوند، آنها را غرق خواهیم کرد.»

قاهره در حال حاضر با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند: فعالیت های شورشی گروه تکفیری صهیونیستی داعش در شبه جزیره سینا، خشونت های فزاینده حامیان اخوان المسلمین در داخل، و وضعیت متزلزل اقتصادی. مصر در چنین شرایطی ترجیح می دهد اجازه دهد اسرائیلی ها، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و کسانی در واشنگتن که به توافق هسته ای ایران به دیده تردید می نگرند، درباره خطرهای احتمالی این توافق هشدار دهند.

با این همه، بی اعتمادی شدید مصر به بلندپروازی های ایران به این معناست که مصر با وجود وضعیت وخیم زیرساخت های هسته ای خود، ممکن است برنامه هسته ای خود را دنبال کند.

در روزهای پس از اعلام توافق هسته ای بین ایران و گروه پنج به علاوه یک، مقاله ای که در نسخه اینترنتی الاهرام درباره این توافق چاپ شد و بیش از دیگر مقالات خوانده شد، نوشته یک وبلاگ نویس مصری مستقر در انگلیس به نام نروانا محمودNervana Mahmoud بود.

وی در مقاله خود نوشت توافق هسته ای ایران آثار مستقیم و منفی بر بدنه سیاسی مصر خواهد گذاشت و به بازیگران غیرلیبرال- و همه کسانی که در منطقه هستند- ثابت خواهد کرد که سازش ناپذیری نتیجه بخش است.

وی تصریح کرد: «اخوان المسلمین و حامیانش با این امید که سرپیچی هایشان مانند ایران دولت اوباما را متقاعد به اعمال فشار علیه سران مصر خواهد کرد، به لابی در واشنگتن ادامه خواهد داد.

هواداران السیسی از ایران به عنوان بهانه ای برای توجیه سرکوب بیشتر علیه مخالفان استفاده خواهند کرد، و استدلالشان برای این رفتار این خواهد بود که قدرت های جهان - که خواهان لغو تحریم های اعمال شده علیه رژیم ایران با وجود ۳۶ ساله حکومت ظالمانه این کشور هستند، هیچ دلیل اخلاقی ندارند که مصر را قضاوت کنند.»

کسانی که پیش نویس توافق هسته ای ایران را تدوین کرده اند، این توافقنامه را « فرصتی تاریخی برای ایجاد جهانی امن تر و ایمن تر» می دانند که حتی می تواند انگیزه ای برای تغییر رفتار ایران در منطقه ایجاد کند، و موجب تضعیف رویکرد تهاجمی و خصمانه، و تقویت همکاری این کشور در منطقه شود. اما در مصر مانند بسیاری دیگر از کشورهای منطقه، تعداد افرادی که چنین امیدی دارند معدود است.