تابستان به نیمه رسید و سینما فیلم دفاع مقدسی به خود ندید

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- احمد محمدتبریزی- برگه‌های تقویم در حالی میانه‌های پنجمین ماه سال را نشان می‌دهند که با گذشت حدود هفت ماه از پایان جشنواره سی‌وسوم فیلم فجر و آغاز فصل جدید سینمای کشور، ‌هنوز هیچ فیلمی با موضوع دفاع مقدس به روی پرده نرفته است و علاقه‌مندان به تاریخ جنگ از تماشای فیلمی با محوریت تاریخ هشت ساله دفاع مقدس محروم هستند.

با پایان جشنواره فیلم فجر، فیلم‌های سینمایی مختلفی در ژانرها و با مضامین مختلف به روی پرده رفته‌اند که دفاع مقدس تا به حال هیچ سهمی از اکران سینماها نداشته است. با اینکه در جشنواره فجر چهار فیلم «تا آمدن احمد»، «ماهی‌سیاه کوچولو»، «تگرگ و آفتاب» و «حکایت عاشقی» قصه‌هایشان را در روزهای دفاع مقدس و روزهای انقلاب روایت ‌کردند ولی هیچ کدام هنوز نتوانسته‌اند رنگ پرده نقره‌ای را به خود ببینند و در شلوغی و هیاهوی دیگر فیلم‌های تولیدشده گم شده‌اند.

سال گذشته سینمای ایران دو فیلم درخشان و آبرومند «چ» و «شیار143» را اکران کرد که گامی مثبت و رو به جلو در ارتقای کیفی فیلم‌های حوزه دفاع مقدس به شمار می‌رفت و این امیدواری را به وجود آورده بود که در سال‌های آینده سهم فیلم‌های باکیفیت با موضوع جنگ بیشتر از گذشته خواهد شد اما تا به امروز چنین چیزی در عمل به وقوع نپیوسته است.

همچنین از سه فیلم دفاع مقدسی که سال گذشته در سینمای ایران اکران شد، یک پنجم فروش گیشه سینماها به فیلم‌هایی همچون «معراجی‌ها»، «چ» و «شیار143» اختصاص داشت که به لحاظ آماری با تعداد بسیار زیادی فیلم‌‌ها در ژانرهای دیگر رقمی قابل توجه به شمار می‌رود.

استقبال خوب و زیاد مخاطبان از فیلم‌های حوزه جنگ و انقلاب شائبه کم‌تماشاگر بودن فیلم‌های دفاع مقدسی را از میان برده است. میزان فروش و مخاطب فیلم‌های این حوزه در سال‌های اخیر به خوبی نشان داده که اگر فیلم‌ها از لحاظ داستان‌پردازی و کیفیت ساخت معیارهای لازم را داشته باشند، مردم غرق در داستان‌های جبهه‌ها خواهند شد. دقیقاً همان کاری که نرگس آبیار با «شیار143» کرد و با زیبایی تمام داستان دلتنگی‌های یک مادر شهید را جلوی دوربین آورد و با سیلی از مخاطبان مواجه شد. حتی می‌توان با سرمایه‌گذاری بر فیلم‌های خوب این حوزه سینما را از رکود فعلی‌اش خارج کرد و عموم مردم را به سینماها کشاند.

نکته اساسی اینجاست چرا در روزهایی که فیلم‌های روی پرده فروش بالایی ندارند، باید جای یک فیلم دفاع مقدسی که بتواند عموم مردم را به سینما بکشاند خالی است؟ چرا مسئولان فرهنگی و سینمایی استراتژی و برنامه مشخصی برای اکران فیلم‌های سینمایی ندارند و چرا با گذشت پنج ماه از شروع سال هیچ فیلمی با موضوع دفاع مقدس، روی پرده نباشد؟ چرا دستگاه‌ها و سازمان‌های عریض و طویل فرهنگی در رابطه با این مقوله مهم در تاریخ کشورمان کم‌کاری می‌کنند و زمینه‌های آشنایی بیشتر مردم با حقایق جنگ را فراهم نمی‌کنند؟

در همه جای دنیا سینمای جنگی یکی از ژانرهای اصلی و مهم در جذب مخاطب است که با ساخت و پرداختی درست تماشاگران زیادی را به سینماها می‌کشاند. با اینکه کمتر از 30 سال از پایان جنگ ایران و عراق می‌گذرد، سینمای ایران همچنان غریب و مهجور مانده است و سینماگرها با میل و رغبت و به دور از سفارش کاری دل به ساختن فیلمی از اتفاقات رزمندگان در جبهه‌ها نمی‌دهند و تا زمانی که هنرمندان آثاری درخشان با موضوع دفاع مقدس نسازند، زمینه‌های آشنایی نسل جوان با این بخش از تاریخ کشورمان پیش نخواهد آمد.

امسال و با تشییع پیکر شهدای غواص که موج مردمی بی‌نظیری را همراه خود آورد انتظار می‌رود کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان با کندوکاو و پژوهش در زندگی شهیدان و فرماندهان اتفاقات جذابی بیرون بکشند و بسازند؛ ماجراهای مختلفی که در طول هشت سال بسیار یافت می‌شود و حتی قابلیت نشان دادن مقاومت و دلاوری‌های رزمندگان به مخاطبان سینمایی دیگر کشورها را هم دارد.