توافق هسته‌ای ابزاری برای دستگاه اطلاعاتی امریکا
وزیر انرژی آمریکا می‌گوید که هیچ‌گاه نمی‌توان به صورت 100 درصدی از همه ابعاد برنامه هسته‌ای ایران اطلاع داشت ولی توافق وین، اشراف بسیار بهتری نسبت به این برنامه به آمریکا داده است.
به گزارش پارس به نقل از فارس، «ارنست مونیز» وزیر انرژی آمریکا امشب مهمان کنفرانس خبری کاخ سفید بود و در خصوص ابعاد فنی توافق وین سخن گفت.
مونیز در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درباره ابزار آمریکا برای مقابله با اقدامات مخفیانه احتمالی ایران گفت که بر اساس توافق وین، دو ابزار برای مقابله با فعالیت‌های مخفیانه احتمالی ایران در حوزه هسته‌ای، پیش‌بینی شده است.
ارنست گفت: «مسئله اول این است که با این توافق، حضور خیلی پررنگ‌تری در تأسیسات هسته‌ای اعلام شده ایران خواهیم داشت و این اشراف بی‌سابقه‌ای نسبت به زنجیره تأمین اورانیوم در ایران به ما می‌دهد.»
وزیر انرژی ایالات‌متحده ادامه داد: «نظارت بر زنجیره تأمین همه فعالیت‌های مربوطه از جمله ساخت سانتریفیوژ و تبدیل اورانیوم به گاز را شامل می‌شود و اگر ایران بخواهد روزی مخفیانه بمب بسازد، باید یک چرخ سوخت کامل را از نو برپا کند.»
مونیز به دومین ابزار پساتوافقی پرداخت و گفت: «در خصوص سایت‌های اعلام نشده ایران هم باید بگویم که بازرسان ما به همه جای ایران، دسترسی با زمان مدیریت شده دارند و علاوه بر این بازرسی‌ها، به توانایی خود برای ردیابی هر گونه مواد هسته‌ای اطمینان داریم.»
ارنست مونیز ماحصل این دو ابزار پساتوافقی را اینگونه جمع‌بندی کرد: «این (توافق) به ایجاد ابزار بیشتر برای جامعه اطلاعاتی منجر می‌شود.»
مونیز در ادامه باز هم به عبارت تازه مرسوم شده «سایت‌های اعلام نشده» پرداخت.
وی گفت که اگر ایران از تعهدات خود سرپیچی کند، با پاسخ متقابل روبرو می شود که بازگشت همه یا بخشی از تحریم‌ها، مولفه اجرایی این پاسخ را تشکیل می‌دهند.
مونیز افزود: مثلا بحث سقف 300 کیلویی اورانیوم غنی شده ایران در این 15 سال بحثی است که اگر فرضاً روزی در آن با عدم توازن در مقدار اورانیوم مواجه شویم، این مشکل را با کاهش مواد حل می‌کنیم ولی اگر هر مقدار اورانیوم سایت‌های اعلام‌نشده پیدا شود، این نقض خیلی مهم بندهای توافق خواهد بود و عکس‌العمل خیلی قوی را می‌طلبد.»
ارنست مونیز امشب به سابقه برنامه هسته‌ای ایران در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی هم پرداخت.
مونیز گفت: «برنامه آنها (ایرانیان) برای استفاده از انرژی هسته‌ای به چندین دهه پیش و سال‌های قبل از انقلاب 1979 (1357 شمسی) بازمی‌گردد؛ مطمئناً آنها در یک برهه‌ای در پی انرژی هسته‌ای بوده‌اند.»
وی افزود: «به شما بگویم که از نقطه‌نظر آکادمیک، غنی‌سازی اورانیوم برای کشوری که کم‌تر از 10 نیروگاه هسته‌ای دارد، از نظر اقتصادی به صرفه نیست و ایران هم اعلام کرده که در پی داشتن چنین گسترده‌ای از نیروگاه‌های اتمی است ولی این چیزی است که آنها می‌گویند و توافق ما هم بر اعتماد به ایرانیان بنا نشده است.»
ارسال نظر