پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حبیب نیکجو- چند روزی از توافق هسته ای می گذرد. چند روزی از شادی های خیابانی مردم می گذرد اما نه دلار ارزان شده است و نه طلا را می توان با قیمت پایین خرید. عده ای که تا چندی قبل، برداشته شدن تحریم ها را رمز عبور ایران از تمامی بحران های اقتصادی می دانستند و زندگی با تحریم را غیر ممکن می خواندند، امروز کمی آرام تر سخن می گویند و رفع تحریم را تنها شرط لازم بهبود وضعیت اقتصادی می دانند اما به راستی چه کسانی قصد دارند اینگونه القا کنند که با رفع تحریم تمام مشکلات حل می شود؟

حتما واژه «کاسبان تحریم» را شنیده اید. به کسانی کاسبان تحریم می گویند که از وجود تحریم ها سود می برند. کاسبان تحریم کسانی هستند که به دلیل وجود تحریم ها، از رانت های زیادی برخوردار شدند و مثلا صادر کننده یا وارد کننده شدند. شاید معروف ترین و بزرگترین آن ها، بابک زنجانی بود که توانست به خوبی از وضعیت تحریم کاسبی کند.

در مقابل عده ای دیگر از تجار و بازرگانان هستند که با وضع تحریم ها نانشان آجر شد. اگرچه همه تجار و بازرگانان را نمی توان در این دسته جای داد و تجار شرافتمندی نیز در کشور وجود دارند، اما برخی از این تجار با ایجاد انحصار در واردات کالاهای خاص سودهای سرشاری در شرایط قبل از تحریم ها به جیب زده بودند. این عده که با وضع تحریم ها درآمدهایشان کاهش پیدا کرده بود، تمام تلاششان را به کار بستند تا همه مشکلات را به وجود تحریم ها ربط دهند تا سودهای از دست رفته خود را بازیابند.استفاده از فضاهای رسانه ای بزرگترین ابزار در دست این عده است. مافیای واردات شکر، چادر مشکی و ... نمونه ای از این دست هستند. لذا در زمینه تصمیم گیری در مورد اثر وجود تحریم ها یا رفع تحریم ها باید ملاحظات فراوانی را در نظر گرفت و اسیر فضاهای رسانه ای این دو گروه کاسب نشویم. کاسبانی که یکی از تحریم سود می برد و دیگری از رفع تحریم.