در هفته گذشته، یعنی در روزهایی که مسئولین بسيج برای برگزاری مراسم تشییع شهدا آماده نمی شدند و مردم هشتگ شهدای غواص و ۱۷۵ را دست به دست می چرخاندند، اتفاق جالبی افتاده است ...

هفته مد تهران در پاساژ سام سنتر در خیابان فرشته تهران برگزار شد 

ولی باور بفرمائید مشکل بنده با ۶۵ پاساژ ساخته شده یا در حال ساخت در شهر تهران نیست. حتا با ۱۳۷ پاساژ شهر مشهد هم مشکلی ندارم. پاساژهایى که کشتارگاه کالای ایرانی است و جولانگاه برندهاى خارجی. 

من حتا با اسپانسرهای این مراسم هم مشکلی ندارم. حالا برند صهیونیستی Loreal این چنین ترکتازی میکند، که بکند.

جالب تر این است که من حتا با این سبک زندگی شکل گرفته در شمال تهران هم مشکلی ندارم. عده ای، درست یا غلط، با زحمت یا رانت، مالی جمع کرده‌اند و ماشین چند میلیاردی و کت و شلوار چند ده میلیونی و ساعت چند صد میلیونی می پوشند.

مشکل من با این است که کارگروه ساماندهی مد و لباس معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم از حرکت اعلام حمایت میکند. مشکل من با ساکت بودن نسبت به این اتفاق است. مشکل من با این است که وزارت ارشاد را بخاطر ممانعت از پرداختن به کرسنت بازخواست میکنند اما ککشان هم از چنین اتفاقاتی نمیگیزد. مشکل من این است که اخته شدن فرهنگ و هنر برایمان عادی شده است. ایراد اینجاست که نیروی انتظامی کنسرت را لغو میکند و مجوز نمی دهد و امام جمعه هم اعلام حمایت و رضایت میکند ولی درايتشان به اینجاها نمی رسد. مشکل من این است که حاکمیت به فرهنگ و هنری سترون و خنثی می‌نازد و از آن اعلام حمایت میکند. درد من اینجاست.