بازاری ها یک قواعد و اصطلاحات خوبی دارن؛ مثلاً وقتی پای یک معامله می‌رن می‌گن نباید نشون بدهی چپت خالیه! یعنی مثلاً وقتی دو روز دیگه چک داری و برای پاس کردن چک داری جنست رو می فروشی خریدار به هیچ وجه نباید بفهمه لنگ فروش جنس هستی. یا اگه یه بدهی سنگین بالا آوردی و مجبوری خونه یا ملک بفروشی باید ژست این بگیری که آره می خوام خونه رو بزرگتر کنم وگرنه معلوم نیست توی معامله چه بلایی سرت بیارن و جنس رو به چند دهم قیمت ازت بز خر کنن!

یا حتی اگه داری یه معامله پر سود دیگه رو جوش می دی و برای اون داری جنس یا ملک می فروشی نباید طرف بو بره که داری برای یه سود بزرگ پول جور می کنی.

حتی این رو خانم های خونه دار بازار رو هم می فهمن که وقتی می ری خرید نباید فروشنده بفهمه جنس چشمت رو گرفته.

ببین وقتی شیخ به اصطلاح دیپلمات ژنرال یه روز قبل از شروع مذاکرات از خزانه خالی و الان هم از ربط آب خوردن به مذاکرات حرف می زنه چه سوپر سوتی داده! 

حالا وقتی تو همون موقعیت نه خزانه واقعا خالی بوده نه آب خوردن ربطی به مذاکرات(بخونید معاملات) داره کاملا تصور هست که چرا و توسط چه کسانی مذاکرات به شکست نزدیک شده.

خلاصه اینکه یا یه چند روزی آقایون برن بازار، مثلا بازار آهن فروشها یا بازار ملک تور تجربی معامله گری یا یه حاجی بازاری، یه فروشنده تو راسته بازار تهران رو ببرن مذاکرات بلکه فرجی شد! البته اگر هدف رفع تحریم ها باشه وگرنه بحث انتخابات مجلس و مجلس خبرگان با این چیزا درمون نمیشه!

بازار تهران پول چک مجلس خبرگان مذاکرات پیشنهاد نزدیک داری معامله عملی