بفرمایید مرغ با طعم سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک
به گزارش پارس به نقل از شرق چندی‌پیش، رئیس سازمان دامپزشکی از وجود فلزات سنگین حد مجاز در گوشت برخی از مرغ‌هایی که در برنامه پایش محصولات خام دامی آزمایش شده بودند، خبر داد. این صحبت‌ها در شرایطی است که به عقیده کارشناسان، فلزات سنگین به اندازه مجاز می‌تواند در همه مواد غذایی وجود داشته باشد و در مواقعی که وجود این مواد در میزان مجاز باشد، اصولا نیازی به گفتن و هشداردادن نیست. مرغ‌داران معتقدند: وجود فلزات سنگین در گوشت مرغ به‌دلیل خوراک غیراستانداردی است که برخی کارخانه‌های تولید خوراک مرغ به مرغ‌داران فروختند و البته در سال‌جاری تعطیل شدند. یوسفی، رئیس انجمن صنفی پرورش‌دهندگان مرغ گوشتی، نیز اظهار کرد: مرغ‌دارانی که در واحدهای پرورشی خوراک مورد نیاز خود را تولید می‌کنند، هیچ مشکلی از این نظر ندارند و ردپای فلزات سنگین در نمونه‌گیری‌هایی پیدا شده است که مرغ‌داران خوراک مورد نیاز گله‌های مولدشان را از کارخانه‌های دیگری تأمین می‌کردند. این مسئله در حالی مطرح می‌شود که پیش‌ازاین استفاده‌نکردن از گوشت قرمز و استفاده‌کردن از گوشت سفید، مانند مرغ و ماهی توصیه می‌شد. درکنار بحث‌هایی چون وجود فلزات سنگین و آنتی‌بیوتیک در گوشت مرغ، این سؤال مطرح می‌شود که آیا استفاده از گوشت مرغ می‌تواند مضر باشد.
١٢ درصد مرغ‌ها آلوده به آنتی‌بیوتیک
آراسب دباغ‌مقدم/ متخصص بهداشت مواد غذایی
درباره فلزات سنگین در گوشت مرغ، باید گفت فلزاتی مانند سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک، که جزء شبه‌فلزات‌اند، از دو روش می‌توانند به گوشت دام و طیور راه پیدا کنند؛ یکی در اثر فعالیت‌های طبیعی مانند آتشفشان و موارد مشابه که باعث می‌شوند این مواد به چرخه غذایی راه یابد و دیگری در اثر فعالیت‌های انسانی، که ممکن است، سبب شوند این موارد در خوراک طیور وارد و در ادامه باعث آلودگی گوشت شود. درصورتی‌که میزان مصرف مرغ در خانوار بیشتر شود، میزان فلزاتی که با خوردن مرغ به بدن افراد وارد می‌شود، بیش از حد مجاز می‌شود. مسئله دیگری که درباره گوشت مرغ عنوان می‌شود، وجود آنتی‌بیوتیک در آن است. در مطالعات اخیر انجام‌شده، گوشت ١٠ تا ١٢ درصدِ مرغ‌ها بیش‌ازحد مجاز آنتی‌بیوتیک داشته‌‌اند. این مسئله به دو دلیل بروز می‌کند؛ یکی اینکه، برخی مرغ‌داران مدت زمان منع مصرف دارو تا کشتار را رعایت نمی‌کنند و درحالی‌که روی دارو مدت منع مصرف قید شده، ممکن است، گاه تا روز قبل از کشتار مرغ این مواد را مصرف کند. مسئله دیگر استفاده برخی مرغ‌داران از آنتی‌بیوتیک‌های غیرمجاز است که متأسفانه به‌دلیل ورود افراد بدون صلاحیت به حوزه تجویز دارو، این اتفاق بیشتر رخ می‌دهد. دارو باید توسط دامپزشک تجویز شود، اما افراد دیگری نیز در این حوزه وارد شده‌اند و دام‌دار با تهیه این موارد از بازار آزاد باعث می‌شود، مواد غیرمجازی به چرخه تولید فرآورده دامی وارد شوند. این ذهنیت منفی که در جامعه به‌وجود آمده است و فکر می‌کنند از هورمون برای پرورش مرغ استفاده می‌شود، ناشی از همین مسائل است. در حقیقت استفاده از هورمون در پرورش مرغ توجیه علمی و صرفه اقتصادی ندارد و مسئله همان وجود آنتی‌بیوتیک است.
٨٠ درصد غذای مرغ خارجی است
سعید اصغری‌فرد/ دبیر انجمن ملی طیور ایران
آنچه توسط سازمان دامپزشکی در زمینه وجود فلزات سنگین در گوشت مرغ مطرح شده است به‌گونه‌ای اغراق‌آمیز در رسانه‌ها انعکاس یافته است، درحالی‌که وجود این مواد به اندازه مجاز و پایین‌تر از حداکثر مجاز است. فلزات سنگین اغلب از طریق دان مصرفی مرغ وارد گوشت می‌شود و بیشتر مربوط‌به دان‌مرغی‌های تولیدی در کارخانه‌های غیربرند است. این مواد در اندازه‌های مجاز در سایر مواد غذایی و حتی هوا هم وجود دارد و صرفا وجودداشتن این مواد به معنای خطرناک‌بودن آنها نیست. حدود ٨٠ درصد ذرت و سویای موردنیاز برای فراوری و تهیه دان مرغ، از کشورهایی مانند اوکراین، برزیل، آرژانتین، هند و گاه قزاقستان وارد می‌شود و بعد از قرنطینه در بندرگاه، توسط کارشناسان دامپزشکی و جهادکشاورزی بررسی و آزمایش و یک‌بار هم در فرایند خریدوفروش در مبدأ و مقصد چک می‌شوند و به چرخه غذایی طیور راه پیدا می‌کنند. برای فراوری، برخی از موارد معدنی نیز وارد چرخه می‌شوند و بسته به خلوص، می‌توانند مقداری از فلزات سنگین را به خوراک اضافه کنند. درمورد وجود آنتی‌بیوتیک در گوشت مرغ، یک ذهنیت منفی در کشور به وجود آمده است؛ در سال ٧٧ به دلیل شیوع بیماری‌های تنفسی در واحدهای مرغداری، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها شدت گرفت و به دلیل عدم رعایت دوره منع مصرف، باعث شد گوشت آلوده به این موارد وارد بازار شود، اما با برطرف‌شدن زمینه‌های عوامل منجر به استفاده از آنتی‌بیوتیک، این مواد در گوشت مرغ به میزان مجاز رسید تاجایی‌که در بسیاری از مناطق خوش‌آب‌وهوای کشور، تولید مرغ سبز مورد توجه قرار گرفت؛ مرغ سبز با مدیریت درست و کنترل‌‌کننده، بدون آنتی‌بیوتیک پرورش می‌یابد و البته به خاطر همین، مقداری گران‌تر است. مسئله‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد و قطعا از مسئله وجود فلزات سنگین در گوشت مرغ یا وجود آنتی‌بیوتیک مهم‌تر است، پرهیز از استفاده پوست، چربی و کبد مرغ است. هرچه مرغ سن کمتر و لاشه کوچک‌تری داشته باشد، برای مصرف مناسب‌تر است چراکه با افزایش سن، مرغ دیگر افزایش گوشت ندارد و فقط چربی ذخیره می‌کند. مقداری از داروهایی که توسط مرغ مصرف می‌شود، حتی با رعایت دوره منع مصرف، در چربی‌های زیر پوستی و کبد ذخیره می‌شود، به‌همین‌دلیل توصیه می‌شود از مصرف‌کردن این قسمت‌ها خودداری شود.
ارسال نظر