چرا رهبري همچنان بر هوشياري نسبت به اهداف پنهان غرب تأكيد دارند/ قوميت‌گرايي و تفرقه‌افكني دشمن را جدي بگيريم
اگر در كشور آرامش نباشد، نه از علم مى‌شود بهره‌بردارى كرد، نه از ايمان، و نه مى‌شود عدالت را در جامعه مستقر كرد.
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- سعيد همتي- «دشمن با بهانه‌هايي نظير «مذهب» و «قوميت» اختلاف‌افكني مي‌كند» اين مهم‌ترين بخش از سخنان مقام معظم رهبري در ديدار اعضاي ستاد كنگره گراميداشت شهداي پيشمرگان مسلمان كرد است.
معظم‌له در ادامه با اشاره به اين واقعيت كه «دشمن آرام نمي‌نشيند و تا جايي كه بتواند با استفاده از ابزارهاي فراوان امنيتي، تبليغاتي و مالي كه در اختيار دارد، دشمني خواهد كرد» خاطرنشان كردند: «البته در ايران دشمن از تحريكات قوميتي در مورد كردها نمي‌تواند استفاده كند، اما عده‌اي به‌دنبال برانگيختن آتش تعصبات مذهبي و اختلاف شيعه و سني عليه يكديگر هستند و عده‌اي نيز از روي غفلت بازيچه و اسير اين نقشه‌ها مي‌شوند.» اين اولين باري نيست كه مقام معظم رهبري به تبيين اين ابزار مهم نظام سلطه جهت تضعيف وحدت مسلمانان و تخطئه جمهوري اسلامي ايران مي‌پردازند بلكه در طول سال‌هاي گذشته هم ايشان همواره بر هوشياري و آگاهي تمام اقشار جامعه و همچنين مسلمانان در مقابله با اين طرح دشمن تأكيد نموده‌اند. رهبري در يكي از سخنراني‌هاي خود تأكيد مي‌نمايند: «ما دو گروه مسلم كه همديگر را مسلم مي‌دانيم، همديگر را مؤمن مي‌دانيم بله با همديگر اختلاف سليقه داريم، اختلاف عقيده داريم. اما اختلاف عقيده نبايد موجب بغض بشود، اختلاف عقيده اختلاف عقيده است. بين متكلمين شيعه هم در بعضي از مسائل اختلاف عقيده است، بين متكلمين سني هم، بين معتزله و اشاعره اختلاف عقيده‌هاي زياد هست. اختلاف فقهي داريم؛ بين فقهاي شيعه اختلافات زياد است، بين فقهاي مذاهب اربعه اختلافات زياد است، حتي در موارد كمي بين فقهاي يك مذهب؛ حنابله، شافعيه اختلاف است. اما اختلاف در فتواي فقهي، اختلاف در استنباط، يا اختلاف در عقيده اختلاف است بغضاء چرا باشد؟ بغضاء نبايد به وجود بيايد.» همچنين ايشان در جاي ديگري مي‌فرمايند: «خب، اين بغض موجب آن مي‌شود كه دشمن از اين بغض استفاده كند براي بر هم زدن اساس وحدت. وحدتي كه امروز انقلاب ما به آن نيازمند است، امروز اسلام كه در اين انقلاب احيا شده است و اين انقلاب آبرويي براي اسلام در سراسر عالم شده، به اين انقلاب ضربه و صدمه مي‌زند.» مقام معظم رهبري در سال 68 و در مراسم بيعت‌اقشار مختلف مردم‌كرد از استان‌هاي‌كردستان، آذربايجان‌غربي و كرمانشاه هم بيان مي‌كنند: «محبت و صميميت و وحدت كلمه‌اي كه در همه نقاط كشور، از جمله در مناطق كردستان و شهرها و روستاها و بخش‌هاي كردنشين نشان داده شد، مظهر عظمت و علو اسلام است و بدون شك دشمنان جمهوري اسلامي را مأيوس خواهد كرد و از ادامه توطئه نسبت به اسلام و انقلاب اسلامي، نااميد خواهد ساخت.»
جامعه ايراني و جهان اسلام هر دو مورد توجه غرب است
مي‌توان ده‌ها نمونه ديگر از بيانات رهبري را مورد اشاره قرار داد كه در آن ايشان از لزوم توجه جامعه به راهبردهاي دشمن در اين حوزه مي‌پردازند چراكه به باور ايشان، امروز وحدت - ميان جامعه ايراني و همچنين امت اسلامي كه اعم از ملت‌ها و دولت‌هاي اسلامي است- از ضروري‌ترين نيازهاي مسلمانان در برابر دشمنان به شمار مي‌رود.
هم‌اكنون در كشورهاي اسلامي شاهد تأسفبارترين صحنه قتل عام مسلمانان توسط يكديگر كه با توطئه‌ها و نقشه‌هاي دشمنان طراحي و به دست مزدوران تكفيري در جريان است، هستيم.
يقيناً اين تلاش دشمنان در وهله نخست در راستاي مقابله و ترس از موج بيداري اسلامي است كه منطقه را فرا گرفته و مي‌رود تا تمدن اسلامي را احيا و فراگير سازد.
به موازات اين هدف دشمن بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تلاش داشته تا از يك سو بين اقوام ايراني درگيري ايجاد كرده و جنگ اقليت- اكثريت به راه انداخته و از سوي ديگر شيعه و سني را رو در روي يكديگر قرار دهد.
چرا قوميت گرايي؟
در كنار تفرقه‌افكني موضوع مهم و موازي ديگري كه دشمنان آن را دنبال مي‌كنند بحث قوميت‌گرايي است آن هم در شرايطي كه تئوري‌پردازان غربي معتقدند ايران با توجه به شرايط جغرافيايي و انساني و نژادي‌اش ظرفيت چنين موضوعي را داراست.
به هر حال بايد توجه داشت، قوميت‌گرايي مسئله‌اي است كه نظام سلطه با آن رفتار دوگانه مي‌نمايد. از يك‌سو به بهانه جهاني‌سازي و گسترش دموكراسي، هويت ملي و مذهبي كشورها و جوامع هدف را ضعيف و كمرنگ مي‌سازد و از سوي ديگر، با تشويق قوميت‌گرايي و غني‌سازي آن با فرقه‌گرايي مي‌كوشد كه وفاداري ملي و فراملي كشورها و جوامع هدف – به‌طور عمده كشورهاي اسلامي- را متزلزل ساخته و بحران ايجاد نمايد.
بركات وحدت در جامعه از نگاه رهبري
همانگونه كه مقام معظم رهبري بارها در رابطه با امام خميني (ره) نقل كردند كه حفظ وحدت كلمه وصيت دائمى امام بود. «شايد در طول 10 سال بعد از انقلاب، كمتر مسئله‌اى به اندازه «وحدت» مورد تأكيد آن بزرگوار بود» (1368/4/3). برخي از اين آثار پر بركت از منظر مقام معظم رهبري عبارتند از:
1. تثبيت و استمرار امنيت در جامعه:
«من بر روى «وحدت ملى» تأكيد بيشترى دارم؛ به خاطر اينكه امنيت هم ناشى از وحدت است. اگر وحدت نباشد، امنيت ملى هم به خطر مى‌افتد و ايجاد ناامنى مى‌شود»
2. وحدت هيبت و عظمت كشور را به‌دنبال دارد:
«برادران مسلمان وحدت اسلامى را بر افتراق مذاهب شيعه و سنى ترجيح دهند و نگذارند اختلاف مذهبى به اختلاف مشى و روش و جهت‌گيرى منتهى شود. وحدت اقوام ايرانى، وحدت مذاهب اسلامى، وحدت جريان‌هاى گوناگون سياسى، تضمين‌كننده ابهت كشور است.»
«وحدت ملي همان چيزي است كه مي‌تواند پشتوانه همه تلاش‌هاي دولتمردان و مبارزان و دلسوزان اين كشور و اين انقلاب باشد. بدون وحدت ملي اين كشور بزرگ‌ترين نيروي خود و مايه عظمت خود را نخواهد دانست... وحدت ملي شعار اساسي و حياتي براي كشور ما است و مخاطب اين شعار افراد خاصي نيستند، همه هستند آحاد مردم مسئولند... وحدت ملي براي همه ملت شعار بزرگي است.»
3. ايجاد آرامش در كشور:
«آنچه كه زمينه و بستر به كار گرفتن ايمان و عدالت و علم است، اتحاد ملى و آرامش در سطح كشور است. اگر در كشور آرامش نباشد، نه از علم مى‌شود بهره‌بردارى كرد، نه از ايمان، و نه مى‌شود عدالت را در جامعه مستقر كرد.»
4. قدرت بازدارندگي در برابر دشمن:
«آن چيزي كه ابرقدرت‌ها را در مقابل ملت ايران مرعوب كرده است، در وجه اول وحدت كلمه بود.»
5. تحقق وحدت نزول رحمت‌هاي الهي: وحدت عمومي تمام قشرها و طبقات نيز موجب جلب الطاف و نعمت‌هاي الهي مي‌شود. بايد مثل گذشته از آن نگهداري كرد و در ميان عامه مردم گسترش داد. اگر قرار باشد ارزش‌هاي اسلامى به صورت ارزش‌هاي قطعى در دنيا مطرح شود و دل انسان‌ها را جذب كند و بر مبناى آن در زندگى مسلمان‌ها تغييرى به وجود آيد، بايد وحدت بين آنها حفظ شود. با شعبه شعبه شدن و دشمنى كردن و جنگ فرقه‌اى راه انداختن، امكان ندارد كه مسلمانان به وحدت دست يابند.
راهكارهاي تقويت همگرايي
هر چند راهكارهاي بسياري را مي‌توان براي تحقق وحدت در بين جامعه ايراني و اسلامي ارائه داد اما مي‌توان به بخشي از مهم‌ترين آن اشاره كرد.
1 - احترام متقابل نسبت به ارزش‌ها و نمادهاي مقدس يكديگر؛
مقدمه تحقق وحدت و تقريب ميان پيروان مذاهب و اساسي‌ترين اقدام در اين رابطه، احترام متقابل نسبت به ارزش‌ها و باورهاي يكديگر است. تا زماني كه دعوت به وحدت همراه با اهانت به ارزش‌ها و مقدسات همديگر باشد، اين مهم صرفاً در حد يك آرزو و آرمان اسلامي باقي خواهد ماند. «ميدان دادن و تحمل نمودن افكار و انديشه يكديگر» از جمله مصاديق مهم است كه رهبري هم بدان اينگونه اشاره مي‌كنند: «سنى و شيعه هر كدام مراسم مذهبى خودشان را، آداب خودشان را، عادات خودشان را، وظايف دينى خودشان را انجام مي‌دهند و بايد بدهند، ... مراد ما از وحدت اسلامى، يكى شدن عقايد و مذاهب اسلامى نيست. ميدان برخورد مذاهب و عقايد اسلامى و عقايد كلامى و عقايد فقهى - هر فرقه‌اى عقايد خودش را دارد و خواهد داشت - ميدان علمى است، ميدان بحث فقهى است، ميدان بحث كلامى است و اختلاف عقايد فقهى و كلامى مى‌تواند هيچ تأثيرى در ميدان واقعيت زندگى و در ميدان سياست نداشته باشد.»
«تحريم اهانت به مقدسات يكديگر» هم مؤلفه مهم ديگري است كه رهبري در توضيح آن مي‌فرمايند: «اينجانب همچون بسياري از علماي اسلام و دلسوزان امت اسلامي بار ديگر اعلام مي‌كنم كه هر گفته و عملي كه موجب برافروختن آتش اختلافات ميان مسلمانان شود و نيز اهانت به مقدسات هريك از گروه‌هاي مسلمان يا تكفير يكي از مذاهب اسلامي، خدمت به اردوگاه كفر و شرك و خيانت به اسلام و حرام شرعي است.»
2 - «تلاش جدي بر تقويت باورها و ارزش‌هاي مشترك»
تلاش و تمركز به باورهاي مشتركي همچون دين واحد، خداي واحد، قبله واحد، قرآن واحد، پيامبر واحد و... و ترويج و تبليغ دين بر حول محور اين معارف ناب براي مسلمانان و پيروان مذاهب يقيناً دل‌هاي آنان را به هم نزديك و صميمي خواهد كرد. مقام معظم رهبري بارها بر اين نكته تأكيد داشته و مي‌گويند: «امروز دشمن واحدى در مقابل ماست؛ علاوه بر اينكه كتاب واحد، سنت واحد، پيغمبر واحد، قبله واحد، كعبه واحد، حج واحد، عبادات واحد و اصول اعتقادى واحد در جامعه اسلامى است. البته اختلافاتى هم وجود دارد. اختلافات علمى ممكن است بين هردو نفر عالِم باشد. علاوه بر اينها، دشمن واحد در مقابل دنياى اسلام است. مسئله اتحاد بين مسلمانان يك امر جدى است. با اين مسئله، بايد اينطور برخورد شود. هر روزى كه اين قضيه دير شود، دنياى اسلام يك روز خسارت كرده و اين روزها، روزهايى است كه بعضى آنچنان حساس است كه در يك عمر اثر مى‌گذارد. نبايد بگذاريد دير شود.»
3 - ضرورت شناخت دشمنان اسلام و مسلمانان يكي ديگر از موضوعاتي است كه در صورت تحقق مي‌توان تا حدود بسياري به ايجاد وحدت و زدودن تفرقه بين اقشار جامعه اميدوار بود.
بايد تأكيد كرد كه راهكارهاي تحقق ايجاد و استمرار وحدت و به شكست كشاندن اهداف غرب در مقابله با جامعه ايراني و جهان اسلام تنها به چنين مواردي خلاصه نمي‌شود و لازم است در مقاله‌هاي ديگر به تبيين و توضيح چنين موضوعي پرداخت.
ارسال نظر