دوباره با رسانه ملی آشتی کنم؟

...

امید است رویکرد اخبار برون مرزی صداوسیما بهتر شود.

امید است بند و بساط فردوسی پور و دکان 90 از صدا و سیما برچیده شود.

امید است فوتبال از مرکزیت توجه رسانه ملی درآید.

امید است تبلیغات کالایی و مصرف گرایی در رسانه ملی مورد بازبینی قرار گیرد.

امید است مدیریت مالی رسانه ملی که این سازمان را زیر یوغ سرمایه دارانی که با تبلیغات پرسودشان برای رسانه ملی برای خود حاشیه امنی از انتقاد و بررسی در این رسانه ایجاد کرده اند به درآید.

امید است مسابقه محله بین کاندیداهای ریاست جمهوری دیگر تکرار نشود و شان و منزلت کاندیداها حفظ شود.

امید است رویه دوبله و پخش محصولات غربی که فقط صحنه های پورن آن قابل سانسور است و سبک زندگی اش غیر قابل سانسور است متوقف و رویکرد تولید محصولات متنوع (از کارتون تا فیلم) با توان داخلی و فرهنگ و سبک زندگی بومی جایگزین آن شود.

امید است تولیدات داخلی که 90 درصد اش در بالاشهر تهران برداشت و سبک زندگی تجملاتی و روابط بی بند و بار دختر و پسر را به تصویر میکشد به نمایش زندگی واقعی مردم ایران و قناعت و عفاف بپردازد.

امید است رویکرد حمایت از ذلت پذیران دولت ... کلید و گل و بلبل نمایی توافق ژنوچای و عدم پوشش مناسب رویدادهای مذاکرات به پایان رسد.

امید است ممنوع التصویری شخصیت ها (چپ راست کارگزار خدمت گذار عدالت طلب ...) برداشته شده و با رویکردی حرفه ای از تمام شخصیت های کشور برای ارائه دیدگاه ها و کمک به انتخاب دیدگاه برتر و حقیقی و مطابق اسلام استفاده شود.

امید است روتوش های همیشگی معرفی اشخاص و برچسب های رنگ و وارنگی که به خیال دفاع از نظام به چپ و راست زده میشود از دور خارج و رسانه ملی شخصیت ها را بدون روتوش معرفی و تحلیل شخصیت ها را به مخاطبین واگذار نماید.

امید است رویکرد اومانیستی نظرسنجی از مردم برای پخش در صدا و سیما و اصالت هوس و میل انسان ها از بین رفته و ملاک انتخاب برنامه ها تقوا و ایمان و دین بشود نه خواست مردم.

امید است ...

پ.ن: امید است روزی بتوانم دوباره با رسانه ملی آشتی کنم.