اسناد جدید: هیتلر معتاد به شیشه بود!

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، «تاریخ ایرانی» با انتشار این مطلب نوشت: ماده مخدر کریستال، آیس یا شیشه این روزها در آمریکا بسیار شناخته شده است و داستان‌هایی که حول محور مصرف‌کنندگان این مخدر روی می‌دهد سبب شده است که سریال تلویزیونی «برکینگ بد» تبدیل به پربیننده‌ترین سریال تلویزیونی سال شود. اما کریستال این بار از دل اسناد تاریخی هم سر درآورده و معلوم شده است که نقش پررنگی در فجایع بشری تاریخ داشته و دلیلش هم انتشار ۴۷ صفحه سند جدید است؛ اسنادی که نشان می‌دهد پزشکان معتمد هیتلر برای او مخدرهایی توهم‌زا و آرام‌بخش تجویز می‌کردند که او کاملا در جریان ترکیباتش بود.

پیش‌تر در سال ۲۰۰۹ اسنادی منتشر شد که نشان می‌داد هیتلر برای مقابله با گرفتگی همیشگی سینوس‌ها و راه‌ تنفسش، کوکائین استنشاق می‌کرد و این مصرف در حد وابستگی و اعتیاد بود اما اسناد تازه نشان می‌دهند که او ترکیبی از مورفین، اسید باربیتوریک، اسپرم گاو نر و مقدار زیادی از ماده مخدر آیس که همگی در کپسول‌هایی ویژه قرار می‌گرفتند را بسته به نیازش با دوزهای متفاوت مصرف می‌کرد.

به گزارش روزنامه دیلی‌میل، بر اساس اسناد جدید، پیشوای آلمان پیش از آن جلسه مشهوری که با موسولینی در سال ۱۹۴۳ داشت و طی آن دو ساعت بی‌امان داد و فریاد کرد، کاملا تحت تاثیر ماده مخدر کریستال بود.

در این سند ۴۷ صفحه‌ای نکات دیگری هم آمده از جمله اینکه وقتی جسد هیتلر را در پناهگاهش یافته‌اند او همراه خودش ۹ قرص حاوی کریستال داشت.

هفته آینده تلویزیون بریتانیا مستندی را پخش خواهد کرد که بر اساس این اسناد ساخته‌ شده و درباره اعتیاد هیتلر به مخدرهای مختلف خواهد بود.

در این مستند به سوال‌های بسیاری پاسخ داده شده است؛ از جمله اینکه ساقی مواد مخدر هیتلر چه کسی بوده است؟ از او با نام «تئودور مورل» یاد شده است، پزشکی سر‌شناس در برلین که به دلیل روش‌های غیرمتعارف و بحث‌برانگیزی که برای درمان انتخاب می‌کرد، مشهور بود. اما سال ۱۹۳۳ دیگر اوضاع برای او مثل قبل خوب نبود و کسب‌وکارش آسیب دیده بود چون در برلین شایعه شده بود که او یهودی است. در حلقه اطرافیان هیتلر هم خیلی از افراد به مولر اعتماد نداشتند و او را متقلب می‌دانستند. در اسناد منتشرشده از سوی دستگاه اطلاعاتی آمریکا، بخش اعظمی هم به شخصیت‌شناسی مولر اختصاص دارد که اطرافیان هیتلر به او لقب «روغن مارفروش و جنس تقلبی‌فروش» داده بودند. با این حال هیتلر تا سال ۱۹۴۵ و زمانی که دولتش سقوط کرد به مولر اعتماد داشت و موادش را بر اساس دوزی که او در نظر می‌گرفت، مصرف می‌کرد.

اعتیاد هیتلر به مخدرهایی همچون کوکائین و آمفتامین‌ها در چند سال اخیر تبدیل به یکی از سوژه‌های داغ مستندسازان شده است و به تازگی دو مستند با تکیه بر اسناد جدید هم ساخته شده‌اند. در مستند تلویزیون بریتانیا از ۷۴ گونه مخدر نام برده می‌شود و سازندگان این مستند با تکیه بر اسناد ثابت می‌کنند که پیشوای آلمان یک مالیخولیایی یکه‌تاز بود و مرگبارترین ایده‌هایش را در حالی که به شدت تحت تاثیر مواد مخدر قرار داشت، ارائه داده است.

اعتیاد هیتلر از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ یعنی روز مرگش بالا‌تر رفته و کار به تزریق وریدی آمفتامین‌ها رسیده بود که اغلب هم به دست خود مولر به هیتلر تزریق می‌شد و برای همین نازی‌های نزدیک به هیتلر که در جریان این ماجرا بودند از او به عنوان «استاد زبردست تزریق» یاد می‌کردند.

چندی پیش شبکه «نشنال جئوگرافیک» در مستندی با همین مضمون به طرح این پرسش پرداخته بود که آیا هیتلر دارای اختلال روانی بوده یا بر اثر مصرف مخدر‌ها در شرایط مالیخولیا قرار می‌گرفته است. در این مستند دکتر ناصر قائمی به عنوان روانپزشکی که در این زمینه تخصص دارد، گفت‌وگو کرده بود. او معتقد است: «اینکه آیا هیتلر به آمفتامین‌ها اعتیاد داشت یا نه مهم نیست، مساله این است که اختلال دوقطبی بر اثر مصرف آمفتامین‌ها او را در وضعیت وخیم و کلینیکال قرار می‌داد.»

پیش از این هم در سلسله اسنادی که به وضعیت روانی هیتلر می‌پرداخت، رازهای دیگری آشکار شده بود، از جمله انواع آرام‌بخش‌هایی که از سوی ۶ پزشک معتمد هیتلر برای او تجویز می‌شد و اینکه دکتر اروینگ گیسینگ برای تسکین درد سینوس‌های همیشه ملتهب پیشوا او را به استنشاق کوکائین تشویق می‌کرد.