مدت‌ها تحت شدیدترین محاصره‌ها بودند. در تأمین مایحتاج اولیه زندگی خود هم مشکل داشتند. آب و غذا و داروی کافی نداشتند. شبانه‌روز بمباران می‌شدند. خانه‌خراب شدند. هزاران کشته دادند و هزاران زن و مرد و کودک و جوان و پیرشان شهید شدند اما دست از مقاومت برنداشتند و زیر بار ذلت نرفتند.

با دشمن هم سر میز مذاکره نشستند اما دشمنی دشمن را از یاد نبردند. سلاح خود را زمین نگذاشتند. "مرگ بر اسرائیل" را حذف نکردند. برای دشمن پیغام دوستی نفرستادند. از مذاکره با دشمن ذوق‌زده نشدند. چهره وحشی دشمن را بَزَک نکردند.

در مذاکره با دشمن، حتی یک قدم از حقوق خود عقب‌نشینی نکردند. کوتاه نیامدند و کم نیاوردند. مقاومت را "تعلیق" و ماشه‌ی سلاح خود را "پُلُمب" نکردند. موشک‌های خود را "اُکسید" و به تیر و کمان تبدیل نکردند. حرف خود را به کرسی نشاندند و دشمن را مجبور به عقب‌نشینی و پذیرش مطالبات و خواسته‌های خود کردند.

فلسطینی‌ها مذاکره کردند؛ ما هم مذاکره کردیم!

----

پ.ن: به نظرم اسرائیل دیر یا زود زیر این توافق خواهد زد!