چرا پزشکان به مناطق محروم نمیروند؟
مشاور وزیر بهداشت در امور پزشکان عمومی، فراهم کردن زیر ساختهای مادی و رفاهی را بهترین راهکار جذب متخصص در مناطق محروم دانست و گفت: بیشتر پزشکان و خانواده آنها به علت نبود امکانات اولیه مناسب جهت زندگی و شرایط تحصیلی فرزندانشان، تمایلی برای سکونت در شهرستانها ندارند. در حالی که اگر عدالت رفاهی در تمامی استانهای کشور فراهم شود، این گونه مشکلات نیز به خودی خود رفع خواهد شد.
به گزارش پارس، دکتر سعید تاملی در گفتوگو با ایسنا - منطقه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه در گذشته با کمبود نیروی پزشک در کشور مواجه بودیم، افزود: طرح خدمت نیروی انسانی پزشکی از سال 1364 به منظور بهبود نحوه توزیع نیروهای درمانی و ارتقای سطح سلامت در کشور اجرا و پزشکان موظف شدند با گذراندن حداقل 36 ماه دوره تحصیلی در مناطق محروم به ویژه مناطق روستایی مشغول به کار گرفته شوند؛ هرچند که پس از گذشت سالها این طرح بارها تغییر کرده اما اجرای آن تا امروز ادامه دارد.
وی با بیان اینکه این طرح در مناطق محروم مزیتهایی را برای نظام سلامت کشور به دنبال داشته است، گفت: در حال حاضر بیشتر پزشکان به علت پرداختهای ناکافی از این طرح به عنوان "سربازی اجباری" و اتلاف زمان یاد میکنند که خوشبختانه با ایجاد طرح تحول نظام سلامت و اصلاح پرداختها این مشکل هم رفع میشود.
مشاور وزیر بهداشت در امور پزشکان عمومی با تاکید بر این مطلب که باید سیاستهای تشویقی مناسب برای پزشکان مناطق محروم در نظر گرفته شود، افزود: با توجه به مدت زمان تحصیلی و مشقتهای تحصیل در مقاطع مختلف رشته پزشکی، بهتراست یک منبع درآمد پایدار برای پزشکان در نظر گرفته شود تا پزشک با آرامش و علاقه بیشتری به فعالیت خود در مناطق محروم بپردازد.
تاملی ادامه داد: در حال حاضر پزشک مقیم در مناطق محروم حقوقی معادل 1440 تومان دریافت میکند که با اعمال تغییراتی در تعرفههای پزشکی مناطق محروم در طرح تحول نظام سلامت حداقل دریافتی آنان از پنج میلیون و 500 تا 14 میلیون است که این میزان با توجه به میزان محرومیت منطقه اعزامی و ضریب K آن منطقه متغیر است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: بهتر است یک پزشک به طور موقت و در دورههای کوتاهمدت در یک استان فعالیت کنند تا به این ترتیب هم به پزشک فشار کاری وارد نشود و هم مناطق محروم از داشتن پزشک متخصص بهرهمند شوند.
ارسال نظر