حسین ماهینی:گل مسی یک ضد حال بزرگ بود

به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاین؛حسین ماهینی از جمله بازیکنانی است که در جام جهانی فرصت بازی پیدا نکرد اما نشستن روی نیمکت تیم ملی را برای خود یک افتخار بزرگ می داند.حضور دوباره او در تمرینات پرسپولیس فرصتی را فراهم کرد برای یک گفتگوی تازه. به خصوص در مورد جام جهانی که قطعا خواندن آن خالی از لطف نخواهد بود.

*فرصت بازی پیدا نکردی!

تلاش کردم اما نشد. با این حال همین که روی نیمکت تیم ملی بودم برایم افتخار بود.

*تماشای بازی با آرژانتین از روی نیمکت چه حسی داشت؟

حس خیلی خوبی بود. برای بازیکنان داخل زمین بازی کردن مقابل ستاره های بزرگ و برای ما دنبال کردن بازی ستاره های بزرگ.

*بعد از گل مسی چه حالی داشتی؟

ما از دقیقه 80 بازی را ایستاده دنبال می کردیم. گل مسی یک ضد حال بزرگ بود. با این حال تیم ملی شایسته بازی کرد و حتی مستحق برد بود. داور پنالتی ما را نگرفت و چند موقعیت خوب گلزنی داشتیم.

*منتقدین می گویند تیم ملی جزء یک نیمه در برابر آرژانتین فقط تدافعی بازی می کرد و برنامه ای برای گلزنی نداشت!

بی انصافی محض است. بازی با نیجریه خیلی برای ما مهم بود. اگر می باختیم چون دیدار بعدی امان با آرژانتین بود رویای صعود از بین می رفت. ریسک نکردیم و با احتیاط بودیم. از همه مهمتر بازی با نیجریه اولین دیدار تدارکاتی امان محسوب می شد. بازی را اداره کردیم و دست پر میدان را ترک کردیم. در دیدار با آرژانتین کمی تهاجمی تر فوتبال کردیم و حتی تا مرز کسب سه امتیاز پیش رفتیم اما دیدید که نشد.کروش برای تک تک دقایق بازی برنامه داشت. اگر ما برنامه ای برای حمله نداشتیم چطور در بازی با آرژانتین صاحب چند موقعیت گل شدیم؟

*بازی با بوسنی می توانست نقطه عطف کارنامه تیم ملی باشد اما اینطور نشد و باختیم!

حقیقت این است که بوسنی قوی تر از آرژانتین نبود اما قوای بدنی بچه ها به دلیل پشت سر گذاشتن دو بازی سنگین در برابر نیجریه و آرژانتین تحلیل رفته بود! مضاف بر اینکه گل اول را بد خوردیم. بعد از گل اول اگر ضربه مسعود شجاعی وارد دروازه بوسنی می شد همه چیز به حالت عادی برمی گشت اما گل دوم کار را خراب کرد!روز بعد از بازی با آرژانتین نه فقط ایرانی ها بلکه مردم دیگر کشورها هم ما را می دیدند تبریک می گفتند و می گفتند ما فکر نمی کردیم فوتبال ایران قوی باشد.باز تاکید می کنم اگر تیم ملی پیش از جام جهانی چند دیدار تدارکاتی با تیم های بزرگ انجام می داد در برزیل شرایط بهتری پیدا می کرد.

*نه به عنوان بازیکن تیم ملی به عنوان یک هوادار فوتبال فکر می کنی کروش بماند بهتر است یا برود؟

بعد از دیدار با آرژانتین بازیکنان تیم ملی این کشور آمدند با کروش دست دادند و بعد به رختکن رفتند. همین نشان می دهد که کروش مربی بزرگی است و طبیعی است که حضور یک مربی بزرگ در فوتبال ایران به سود ماست...او به فوتبال ایران نظم داد و از همه مهمتر رفاقت را در تیم ایجاد کرد. در بعد فنی هم باید بگویم همواره با برنامه بازی می کردیم. دیدگاه برخی که می گویند باید بهتر نتیجه می گرفتیم هم قابل احترام است اما این سوال پیش می آید آیا تیم ملی فقط یک دیدار تدارکاتی با یکی از تیم های حاضر در جام جهانی داشت؟ مگر نه اینکه اردوها یکی پس از دیگری لغو می شد؟برای تغییر در نتیجه گیری باید ساختار تغییر کند. ما در فوتبالمان ضعف مدیریت و برنامه ریزی داریم. نمونه اش این همه پول در فوتبال هزینه می شود اما بیشتر زمین هایمان نامسطح هستند در حالی که زمین اولین نیاز سخت افزاری فوتبال است. قطعا فقط اسم کروش فوتبال ما را از این وضعیت خارج نخواهد کرد.