دولت اراده ای برای حل مشکل یارانه ندارد / ۳۰ میلیون نفر مستحق دریافت یارانه

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا(س) گفت: اراده‌ای برای حل مشکل پرداخت یارانه‌ها در کشور و دولت يازدهم وجود ندارد.

دكتر حسين راغفر استاد و عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا(س) در گفتگو با پايگاه خبري تحليلي «پارس» اظهار داشت: دولت باید خانوار‌ها را شناسایی کند و براساس همین شناسایی برخی خانوار‌ها را حذف کند. به عقیده من افرادی که استحقاق دریافت یارانه را دارند حدود ۲۵ تا ۳۰ میلیون نفر هستند که ۴۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

وي افزود: دولت باید برای دیگر افراد جامعه فرصت شغلی ایجاد کند. شرایطی فراهم کند تا خانوارهایی که یارانه‌ای دریافت نمی‌کنند به آینده اطمینان داشته باشند و به درآمدهای خودشان اتکا کنند. 

دكتر راغفر تاكيد كرد: اقتصاد تب کرده ایران با پرداخت یارانه دائم خون از دست می‌دهد. با وجود چنین شرایطی ما هر روز بیشتر با مشکلات اقتصادی روبه‌رو خواهیم شد و رکود هم عمیق‌تر می‌شود و تورم هم بالا‌تر خواهد رفت، درنتیجه هر روز مساله پیچیده‌تر خواهد شد. جلوی ضرر را هر جا بگیری منفعت است.

وي اضافه كرد: اگر آن زمان نشد باید برنامه‌ای برای شش ماهه دوم سال ۹۳ یا برای سال ۹۴ تدوین شود تا رویه فعلی تغییر کند وگرنه اقتصاد در وضع نامطلوب‌تری قرار خواهد گرفت.

دكتر راغفر درخصوص شيوه دولت در مرحله دوم هدفمندي يارانه ها گفت: از‌‌ همان ابتدا نیز مشخص بود که دولت برای اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها باید اقدامات دقیق تری را در دستور کار قرار می‌داد. برخی فرصت‌ها، ملی هستند و باید به‌دقت از آنها استفاده کرد.

وي افزود: اتفاقا این نظرخواهی و تکمیل فرم پرسشنامه مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها نیز یکی از این فرصت‌های ملی بود. وقتی قرار می‌شود که از مردم نظرخواهی شود و آنها وقت بگذارند و پرسشنامه‌هایی را پر کنند، طبیعتا باید از این فرصت استفاده بهینه کرده و اتفاقا داده‌ها و اطلاعات ملی را تکمیل کرد. ما در این حوزه خیلی ضعف داریم و متاسفانه دیدیم که این فرصت بزرگ از دست رفت.

عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا(س)  در مورد سياست دولت مبني برارايه سبد كالا گفت: سبد کالا و دیگر اقدامات حمایتی باید در یک بستر نظام حمایتی دیده شود. این‌که ما چه خدماتی باید بدهیم یک فرمول کلی ندارد. 

وي افزود: برخی خانوارها ممکن است هم به پول نقد نیاز داشته باشند، هم به سبد کالا و هم به خدمات رایگان آموزشی و بهداشتی. یک خانواده‌ای هم ممکن است تنها نیاز به خدمات آموزش و پرورش به‌صورت رایگان داشته باشد. 

دكتر راغفر نتيجه گيري كرد: این این دو خانواده با هم برابر نیستند و نباید در یک سطح به آنها یارانه پرداخت کرد. همه این اقدامات باید در یک بستر نظام حمایت اجتماعی دیده شود و گروه‌های مختلف خانواری، خدمات گوناگون و متعارف با شرایط خانواده خود دریافت کنند.