نمی دانم سرنوشتم در پرسپولیس خوب بود یا بد، علی دایی نه ترسناک است نه بزن بهادر!

به گزارش پارس به نقل از فارس، رضا عنایتی در خصوص موضوعات مختلفی صحبت کرد. او در این حضور درباره کار کردنش در کارخانه فرش مشهد، رنگ کردن مو، شایعات در مورد علی دایی و خوانندگی اش صحبت کرد که در زیر می خوانید:

* از روزهایی صحبت کن که در کارخانه فرش مشهد کار می کردی و یک دفعه سر از فوتبال درآوردی.

- من از بچگی فوتبال بازی می کردم و خیلی هم بهتر از حالا اما هیچ گاه دید حرفه ای روی فوتبال نداشتم تا اینکه به سربازی رفتم و وقتی از خدمت بازگشتم در کارخانه فرش مشهد مشغول به کار شدم و نزدیک یک سال و خرده ای بود که مشغول به کار شدم. بعد از آن در تیم فوتبال کارگری فرش مشهد بازی کردم تا اینکه به فینال مسابقات کارگری رسیدم. همانطور که می دانید کارگران قشر زحمتکش جامعه هستند اما مسابقات فوتبال شان خیلی قوی نبود. در فینال من خیلی خوب بازی کردم و مسئولان تیم آدنیس مشهد بازی مرا پسندیدند و از من خواستند تا راهی تیم شان شوم. آن زمان آدنیس در لیگ ۲ کشور بازی می کرد و استارت فوتبال حرفه ای من از آنجا زده شد. بعد از آن هم تقدیر و شانس باعث شد تا راهی ابومسلم شوم و سپس از ابومسلم به استقلال پیوستم.

* درباره شما نکته عجیبی وجود دارد و آن اینکه تو از ۲۳-۲۴ سالگی در فوتبال مطرح شدی در حالی که خیلی از فوتبالیست ها در سنین زیر ۲۰ سال در فوتبال مطرح می شوند.

- بله من ۲۳ ساله بودم که فوتبال را به صورت حرفه ای آغاز کردم البته شانس در این موضوع خیلی دخیل است. البته این از معضلات فوتبال ماست که من زمانی که ۱۰ ساله بودم در مدارس خیلی خوب فوتبال بازی می کردم. به هیچ عنوان در هیچ باشگاه یا مدرسه فوتبالی عضو نشدم و آنجا بود که از روی شانس از فوتبال کارگری به آدنیس مشهد رسیدم. مشکل فوتبال ما هم همین است که از سنین پایین بازیکنان را آموزش دهیم و همه چیز روی شانس است که روی همین شانس علی کریمی یا علی دایی ظهور کند.

* قبول داری که از آن بازی ابومسلم و استقلال رشت که ۷ گل در یک بازی زدی در فوتبال مطرح شدی؟

- بله آن زمان در بازی با استقلال رشت که مرحوم ناصر حجازی سرمربی آن بود، ۷ گل زدم و آن بازی را ۹ بر ۲ بردیم. آن بازی به گونه ای بود که هر چه زدم گل شد. آمار گلزنی در آن سال خوب نبود و من ۱۰ گله بودم و اصغر مدیرروستا و سهراب انتظاری با ۹ گل در تعقیب من بودند. بازی با استقلال رشت آخرین بازی فصل ما بود و یادم می آید مثل امسال همه از آمار گلزنی گله داشتند. چرا که آمار خوبی برای فوتبال ما نبود که بهترین گل زن ۱۰ گل زده باشد. در آن بازی من ۷ گل زدم و بهترین گلزن لیگ شدم. اتفاقا نکته جالبی هم بعد از آن بازی وجود داشت چرا که من قرار بود شب با پرواز به تهران بیایم تا خودم را به اردوی تیم ملی برسانم. پرواز من با پرواز استقلالی های رشت یکی بود و از شانس بد من ناصر خان پشت سر من نشسته بود و از ترس اینکه من را کتک نزند تا تهران روی صندلی مچاله شده بودم که او از پشت مرا نبیند! من فکر می کردم خوردن ۹ گل باعث می شود یک مربی خیلی عصبی باشد.

* خودت هیچ گاه تجربه کار با محروم حجازی را نداشتی؟

- نه. متاسفانه من با ناصرخان حجازی هیچ گاه کار نکردم.

* و سپس از ابومسلم جدا شدی و به استقلال آمدی.

- طبیعتا برای من سخت بود که از شرایطی که داشتم به تهران بیایم و استقلال هم مهاجمان خوبی مثل علی سامره، علیرضا اکبرپور، داریوش ایوبی و فراز فاطمی داشت.

* البته همان زمان صحبت از پرسپولیسی شدنت هم به میان آمد و حتی تا بستن قرارداد داخلی با این تیم پیش رفتی.

- اتفاقاتی افتاد که هیچ گاه نمی خواهم آن را باز کنم. من همیشه گفته ام تعصب من بر روی پیراهنی است که برای آن بازی می کنم. الان به صبای قم بسیار تعصب دارم. قبل از آن در استقلال و ابومسلم هم همین طور بود. درباره پرسپولیس هم باید بگویم که من با این تیم تا بستن قرارداد داخلی هم پیش رفتم. چون پیشنهادی از استقلال نداشتم اما چک هایی که به سردار ملاحی دادند پاس نشد و استقلالی ها با پول به مشهد آمدند. سرنوشت هم طوری رقم خورد که من به استقلال آمدم و روزهای خوبی هم در این تیم داشتم.

* فکر می کنی اگر به پرسپولیس می آمدی شرایطت بهتر می شد؟

- من اصلا عادت ندارم به چیزی فکر کنم. چیزی که اتفاق افتاده واقعیت موجود است و من اصلا دوست ندارم به چیزی که اتفاق نیفتاده فکر کنم. شاید به پرسپولیس می رفتم و بهتر از این می شدم و شاید هم بدتر.

* به روزهایی برسیم که به استقلال رفتی و باید با مهاجمان این تیم رقابت می کردی.

- خیلی ها به من می گفتند با حضور مهاجمانی که در این تیم بودند نمی توانی در استقلال موفق باشی.

* اما همان زمان هواداران استقلال به خاطر بحث حضورت در پرسپولیس ارتباط خوبی با تو برقرار نکردند.

- من روزهای سختم برای سال دومی بود که در استقلال بود و من هیچ گاه با هواداران استقلال با مشکل نخوردم و آن موضوع در مورد لیدرهایی بود که متاسفانه شیطنت می کردند و من هم آدمی نبودم که زیر بار حرف زور بروم. البته آنها هم با من کاری نداشتند و گیرشان به روی سیاوش اکبرپور بود من هم در این باره موضع گرفتم. چون او تازه به استقلال آمده بود وخیلی علیه او بد موضع گرفته بودند. خود من در یک بازی رسمی به همین دلیل به سمت هواداران استقلال رفتم و حرکاتی انجام دادم. من ۶ بازی پشت سر هم برای استقلال گل نزدم و قلعه نویی تنها حرفی که به من زد این بود که اگر در زمین راه هم بروی تو را تعویض نمی کنم و این نشان از اعتماد او به من داشت. حتی این موضوع در شهرستان ها هم برای من اتفاق می افتاد و علیه من شعار می دادند. همان ۶ هفته ای که من برای استقلال گل نزدم ما را از کورس قهرمانی عقب انداخت و با اختلاف یک امتیاز نسبت به پاس قهرمان نشدیم.

* متاسفانه رویه ای در بین لیدرهای استقلال و پرسپولیس هست که برای تشویق کردن باید زیرمیزی یا رومیزی، پول یا امکانات دیگری از بازیکنان بگیرند. شما این موضوع را قبول داری؟

- من نمی توانم بگویم این چیزهایی که شما می گویید وجود ندارد چون دروغ به خود است. چون این مسئله وجود دارد و این اتفاق می افتد. متاسفانه مشکل عمده این موضوع به بخش مدیریت مدیران و سرمربیان و حتی بازیکنان برمی گردد و به همین دلیل شرایط این گونه پیش می رود که لیدرها به خودشان اجازه دهند هر کاری بکنند و فکر می کند این گونه کارهایشان پیش می رود. من از آن گونه آدم ها نبودم و به هیچ احد و ناسی رو نمی دادم. حالا چه سرمربی و مدیرعامل و چه لیدر باشد چون من کار خودم را می کنم و اجازه نمی دهم کسی به عقیده ام ورود کند. و متاسفانه این در فوتبال ما است.

* در حالی می گویی که با هواداران مشکل نداشتی اما در سپاهان هم این موضوع برایت اتفاق افتاد و به دلیل مشکلاتی که با هواداران سپاهان داشتی از این تیم جدا شدی.

- از قدیم گفته اند اگر می خواهی به کسی ضربه بزنی ببین برای طرف چه کسی مهم است او را اذیت کن. آن سال من فکر نمی کردم چنین اتفاقاتی برای من بیفتد. از امارات برگشته بودم که باشگاه سپاهان با من تماس گرفت که به این تیم بروم و من از این موضوع خیلی خوشحال بودم چون بنا به دلایلی نمی توانستم به استقلال برگردم و وقتی به اصفهان رفتم در اولین بازی مقابل راه آهن گل زدم. در هفته دوم در اهواز پنالتی گرفتم و هادی عقیلی آن را گل کرد. در بازی سوم هم پاس گل دادم اما در بازی چهارم بنا به دلایلی بازی نکردم. در یکی از بازی های سپاهان در دقیقه ۷۵ وارد زمین شدم و زمانی که توپ را گرفتم و قصد گردش داشتم تا شوت کنم همان لحظه صدای هواداران را می شنیدم که می گفتند حیا کن، رها کن! برای خود من عجیب بود که چه اتفاقی افتاد این صحبت ها مطرح شده است. در اصفهان عمادرضا را خیلی دوست داشتم و دلیل آن را من هم نمی دانم دلیل آن چیست و الله و علم. عماد رضا که رفت من جای او رفتم و به خاطر فشار بر روی قلعه نویی علیه من شعار می دادند که همانجا امیر قلعه نویی گفت من استعفا می دهم. منظورم این است که در اصفهان اتفاقات عجیبی رخ داد اما در کل سال خوبی در اصفهان داشتم.

* درباره حضورت در فوتبال امارات هم صحبت کن خوب گل می زدی اما عجیب بود که از فوتبال امارات جدا شدی.

- از همین جا باید اعتراف کنم بزرگترین اشتباه زندگی ام بازگشت از فوتبال امارات بود. چون اصلا دوست نداشتم به جز استقلال در تیم دیگری بازی کنم و حتی قصدش هم نداشتم اما اتفاقاتی افتاد که راهی تیم های دیگر شدیم اما اعتراف می کنم اشتباه بزرگی انجام دادم. چون آنجا راحت بودم و احترام بسیار زیادی برای من قائل بودند و تصورش الان برای من خیلی ناراحت کننده است که چرا آنجا نماندم.

* حتما پول میلیاردی هم می گرفتی!

- آن زمان که میلیاردی نبود اما اگر الان در امارات بازی می کردم می توانستم بگویم پول میلیاردی می گرفتم چرا که دلار سه برابر شده اما آن زمان ۷۰۰-۸۰۰ میلیونی که آنجا می گرفتم می توانستم در فوتبال ایران کسب کنم و شاید اختلاف قیمت نهایتا ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون بود. شاید اگر آن ۸۰۰ هزار دلار آن زمان را حالا می گرفتم نزدیک به ۳ میلیارد تومان پول می شد.

* اتفاقات عجیب در فوتبالت کم نداشتی در یکی از بازی ها بعد از بازی مصاحبه ای کردی و قسم می خوردی که با بینی ات گل زدی!

- در یکی از برنامه های تلویزیونی خداداد افشاریان که داور بازی بود خودش اعتراف کرد که در آن صحنه اشتباه کرده است. در آن صحنه من خیلی محابا به سمت توپ رفتم. علی نیکبخت اوت دستی بلندی انداخت و حسین آشنا دروازه بان فجرسپاسی به سمت توپ بلند شد و من هم خیز بلندی برداشتم و وقتی بلند شدم با سر و بینی و صورت توپ را از بالای دستان او به دروازه زدم و وقتی خوشحالی گل می کردم خداداد افشاریان خطای هند من را گرفته و آنقدر عصبانی شدم که نمی دانستم باید چه کار کنم و هر چه قسم خوردم او باور نکرد.

* تا الان چند گل در فوتبال ایران به ثمر رساندی؟

- ۱۲۶ گل تا به امروز در فوتبال ایران به ثمر رساندم و البته باید در نظر گرفت که ۵ فصل هم در ایران بازی نکردم.

* برهانی هم که بهترین گلزن تاریخ استقلال شد.

- فکر می کنم نزدیک به ۱۰ سال است او در استقلال حضور دارد. من فقط نیم فصل با آرش برهانی هم بازی بودم.

* به جز گل زدن با بینی، ظاهرت اتفاق جالب تری را هم تجربه کرده است و آن اینکه در یکی از بازی ها موهایت را رنگ کرده بودی!

- آن موضوع داستان جدایی داشت. زمانی که من به تیم ملی دعوت نمی شدم قصد داشتم با این کارم اعتراض شدیدی به این موضوع داشته باشم. از کسی هم مشاوره نگرفتم و این موضوع فقط به ذهن خودم رسید. این کار را کردم تا بگویم من هم ایرانی هستم و من را هم برای دعوت تیم ملی ببینید. شاید تصور سرمربی آن زمان تیم ملی این بود که من بازیکن خارجی هستم و من را به تیم ملی دعوت نمی کرد و این اعتراض من بود.

* شما با توجه به اینکه در فوتبال خوب گل می زدی اما در دعوت از تیم ملی مظلوم واقع می شدی و هیچ گاه این موضوع مشخص نشد که چرا این اتفاق افتاد. خودت دنبال این موضوع رفتی؟

- برای خودم هم این موضوع جای سؤال بود چرا که تمام رکوردهای فوتبال را داشتم اما برانکو من را به تیم ملی دعوت نمی کرد.

* او را حلال می کنی؟

- وقتی کسی به عمد به انسان بدی کند نمی توان او را حلال کرد. اما اگر کسی به شما عمدی بی احترامی نکند می شود او را حلال کرد. حتی اگر بگویم برانکو را حلال کردم اما از ته دل او را نبخشیدم. مبنای یک مهاجم آماده از آمار گلزنی او مشخص می شد و من هم تمام آمارهای موجود را در اختیار داشتم اما باز هم در تیم ملی بازی نمی کردم و بازیکنانی در تیم ملی بازی می کردند که در طول فصل ۲ یا ۳ گل به ثمر می رساندند.

* خیلی از مهاجمان هم دوره شما بدون اینکه اسم از کسی بیاورند می گویند حق شان در تیم ملی خورده شده و همین موضوع باعث می شود تا نگاه ها به سمت علی دایی برود. البته عده ای هم هستند به صورت مستقیم از علی دایی درباره مشکلات تیم ملی نام می برند مثل علی کریمی که همین چند روز قبل و بعد از قهرمانی تراکتورسازی در جام حذفی باز هم علیه علی دایی موضع گرفت.

- من می خواهم شفاف جواب بدهم. ضعف سرمربی یا مدیریت را نباید گردن بازیکن بیندازیم. دقیقا سن من سنی است که علی دایی در تیم ملی بازی می کرد یعنی ۳۷ سال. من هم آنقدر دوست دارم همین حالا در تیم ملی بازی کنم. وقتی مربی تیم ملی از من می خواهد بازی کنم و می بیند که من نمی توانم یا ضعیف تر از بقیه هستم این بی عرضگی سرمربی تیم ملی است که این اتفاق می افتد چون من دوست دارم بازی کنم اما اگر ضعیف تر از بقیه هستم و بازی می کنم این بی عرضگی مربی است و دلایلش مختلف است. شاید مربی می خواسته از شم گلزنی یک بازیکن یا از تجربه او استفاده کند اما ما آن زمان مصاحبه می کردیم که چرا علی دایی بازی می کند یا همه ایران این سؤال را می پرسیدند. پس مشکل به سرمربی برمی گردد اگر مربی من را بازی دهد چه طور می توانم بگویم بازی نمی کنم.

* اما این اتفاق برای همه سرمربیان تیم ملی افتاده. مایلی کهن ۴۵ دقیقه علی دایی را دربازی با سوریه روی نیمکت نشاند و از آن زمان تا حالا این دو نفر همدیگر را می زنند و به نظر می رسد همه مربیان این مشکل را داشته اند. درباره این مشکلات در دوره همایون شاهرخی، جلال طالبی، برانکو، بلاژویچ و… همه صحبت می کنند. آیا همه این مربیان مشکل داشتند.

- نمی دانم چه بگویم من فقط می توانم بگویم بازیکن تحت دستور سرمربی است.

* چرا همه سرمربیان از علی دایی حساب می بردند؟

- به خدا نمی دانم. من ۷-۸ سال در تیم ملی بودم و چیز خاصی نمی دیدم چون علی نه بزن بهادر بود و نه اهل این حرف ها.

* اما خیلی ها او را متهم به باندبازی می کنند.

- این موضوع طبیعی است که شما در هر جایی باشی با تعدادی از افراد حاضر در آنجا رابطه خوبی داری و شاید در همین محل کار شما هم چند نفر با هم رابطه صمیمی داشته باشند. شما می توانی به این جمع بگویی جمع دوستان یا باند. من با علی کریمی، مهدی رحمتی و جواد نکونام در اردوها با هم بودیم و به ما می گفتند که ما باند ۲۰۰۶ آلمان هستیم. حتی برانکو با وقاحت کامل گفت که اشتباه کردم علی کریمی و عنایتی را به جام جهانی بردم. البته باید بگویم مسئله ای که در اینجا وجود داشت در اردوی ۲۰۰۶ نبود. به هر حال مشکلاتی وجود داشت. به طور مثال خود من با وحید هاشمیان در رختکن دعوایم شد. من از پزشک تیم چیزی خواسته بودم که برایم نیاورده بودند که من با صدای بلند اعتراض کردم و وحید به من گفت این کار را نکن چون وسط بازی است و بازیکنان نیاز به آرامش دارند و ما جر و بحث کردیم. وحید تنها بازیکنی است که با هیچ کس کاری ندارد اما الان به آلمان رفته و با کلاس شده است!

* در بازی باشگاهی همیشه خوب گل می زنی اما نتوانستی هیچ گاه این روند خوب گلزنی را در تیم ملی هم ادامه دهی.

- من تنها بازیکنی بودم که در جام جهانی حتی گرم هم نکرده بودم.

* منظور من جام جهانی نیست بلکه منظورم در بازی های تیم ملی است.

- من در کدام بازی فیکس بازی کردم؟ در کدام بازی از ابتدا به میدان رفتم؟ کدام بازی من به عنوان بازیکن ذخیره به میدان آمدم و بد بازی کردم؟ اولین بازی من مقابل فلسطین بود که گل زدم. مقابل کویت پاس گل دادم در جام ملت های آسیا مقابل تایلند گل زدم. در بازی با بحرین هم دو تا به تیر زدم شما ۱۰ دقیقه و ۵ دقیقه بازی کردن را جزو آمار نیاورید. شما اعتماد به نفس باید به بازیکن بدهید. زمان برانکو ۵-۶ بازیکن در تیم ملی بودند اما الان هیچ اسمی از آنها وجود ندارد. آنقدر بازی کردند که فوتبالیست شدم. همه آنها از من ۱۰ سال کوچک تر بودند. بازیکن باید بازی کند تا فوتبالیست شود. فکر می کنید ابراهیم میرزاپور چطور دروازه بان شد؟ یک بازیکن باید اعتماد به نفس داشته باشد من اگر بدانم بازی می کنم با خیال راحت و بدون استرس بازی کن نه اینکه یک چشمم به نیمکت باشد و یک چشمم به زمین.

* شاید بازیکن بدشانسی هستی که با توجه به اینکه در استقلال بازی می کردی اما هیچ گاه به صورت مطمئن در تیم ملی بازی نمی کردی.

- ببینید در استقلال و پرسپولیس موضوعی وجود دارد که شاید درباره سایر تیم ها کمتر به چشم می آید. در استقلال و پرسپولیس چهره از هر چیزی مهمتر است شما اگر چهره زیبایی داشته باشید همه چیز هستی. این نه در فوتبال ما بلکه در همه جا مثل بازیگری و خوانندگی هم مهم است. شما باید فاکتور اولیه تان چهره زیبا باشد و متاسفانه اگر چهره زیبایی نداشته باشی هیچ توجهی به تو نمی شود و کسی به کارنامه تو نگاه نمی کند. من از نظر فشار بیرونی فقط روزنامه ها از من حمایت می کردند اما جو استادیوم خیلی کارها می توانست انجام دهد که به نفع من نبود. جو استادیوم می تواند خیلی تصمیم ها را عوض کند کما اینکه هنوز هم این اتفاق می افتد.

* درباره برانکو صحبت کردی اما نگفتی چرا برانکو با تو خوب نبود مگر برای یک مربی خارجی فرقی می کرد که چه کسی در زمین باشد.

- بعضی از مربیان دوست دارند به هر صورتی که شده باشند و برای ماندن در ایران شما باید آدم داشته باشید. اگر آدم نداشته باشی زود برت می دارند و این یک واقعیت است.

* برای همین هم است ما می گوییم شاید حمایت از علی دایی به همین دلیل بوده است. شاید برانکو قلبا دوست داشته عنایتی بازی کند اما به خاطر بعضی از مسائل از دایی حمایت می کرده است.

- دقیقا همین طور است من نمی توانم سلیقه سرمربی را عوض کنم. شاید سرمربی آن زمان فکر می کرده اگر حمایت علی دایی را از دست بدهد او را برش می دارند. این طرز تفکر بود که وجود داشت و من نمی دانم بگویم که علی دایی نفوذ داشته یا نه.

* درباره مسائل پشت پرده لیدرها صحبت کردی اما به این موضوع اشاره نکردی که از تو به عنوان یک مهاجم آیا درخواستی صورت گرفت تا حمایت خاصی از تو شود؟

- شخصیت آدم ها با هم فرق می کند. شما اگر ببینید من آدمی هستم که می توانید به من نفوذ کنید حتما این کار را خواهید کرد. خط قرمزهایی همیشه برای همه آدم ها وجود دارد و می توان برای افراد این خط قرمز را طوری تعیین کرد که طرف مقابل بداند نمی تواند از این خطوط رد شود. من اجازه نمی دهم هیچ گاه که کسی حتی به شوخی هم از من چنین درخواست هایی داشته باشد. آدم هایی که برایشان چنین اتفاقاتی می افتد انسان های ضعیفی هستند و از شرایط شان می ترسند. آنها می ترسند که بازی نکنند و به همین دلیل این کارها را انجام می دهند. من اگر بخواهم خرجی برای یک خبرنگار یا لیدر بکنم آن پول را برای خانواده ام خرج می کنم.

* در اوایل مصاحبه در پاسخ به سؤالی گفتی که بماند اما ما می خواهیم نماند! دوست داریم در این مصاحبه همه چیز را بگویی. چه شد که نتوانستی دوباره به استقلال برگردی؟

- داستان استقلال برای من یک تله فیلم شده است.

* این را می گویم که راحت تر صحبت کنی. خیلی ها تو را یار امیر قلعه نویی می دانستند اما این اواخر شنیده می شود که دل خوشی از او نداری.

- همانطور که گفتم داستان استقلال برای من تله فیلم شده است وقتی به صبای قم رفتم در نیم فصل تمام عالم و آدم بسیج شده بودند که من به استقلال برگردم که نشد. اول فصل که شد هیچ کس سراغ من نیامد تا اینکه من با مس کرمان قرارداد بستم. من در جلسه قرارداد بستن بودم که تلفن زدن ها شروع شد که چرا به مس رفتی. من هم با مسئولان مس صحبت کردم چون اولویتم استقلال است اجازه بدهید به این تیم بروم. قراردادم با استقلال را نوشتم و زمانش هم دو سال تعیین شد. تحولات در استقلال صورت گرفت و قلعه نویی سرمربی استقلال شد و به من خبر دادند که او گفته عنایتی را نمی خواهم. من ظرف ۲۵ دقیقه قراردادم را با مس بستم تا نیم فصل شد و دوباره در نیم فصل تلفن زدن ها شروع شد. من به آنها گفتم اگر در نیم فصل مرا می خواهید باید با مس صحبت کنی و حتی به قاسمپور هم این موضوع را در میان گذاشتم. دوباره اول فصل که شد دیدم کسی من را نمی خواهد. تا اینکه من به صبای قم پیوستم و دوباره تلفن زدن ها شروع شد.

* چه کسانی با تو تماس می گیرند؟

- دوستان نزدیک که من هم می شناسمشان این تماس ها را می گیرند اما امسال می دانم اتفاقاتی افتاد که من به استقلال نروم چون اگر به این تیم می رفتم منافع خیلی ها به خطر می افتاد. من هیچ چشمداشتی به هیچ چیز در استقلال نداشتم. نمی دانم چرا بعضی ها می ترسند من به استقلال برگردم.

* چند وقت پیش تلویزیون سریال پژمان را پخش می کرد خیلی ها اعتقاد داشتند این داستان واقعی آنهاست که خیلی سخت می توانند از فوتبال دل بکنند.

- برای خودم هم اگر بخواهم واقعیت را بگویم سخت است که بخواهم از فوتبال خداحافظی کنم و این موضوع باید است و شایدی نیست. این موضوع برای من خیلی سخت است اما چاره ای هم دارد این که در کلاس های مربیگری شرکت کنم و به بچه ها آموزش فوتبال بدهم.

* چرا همه بازیکنان فوتبال ایران دوست دارند بعد از تمام شدن فوتبالشان مربی شوند؟

- شما اگر سازماندهی درستی در فوتبال داشته باشی جا برای همه هست که مربیگری کنند. نمی توان خیلی راحت از تجربه ۲۰ ساله فوتبال بگذریم اما چون ما سازمان نداریم این اتفاق نمی افتد. خیلی کارها می توان با فوتبال انجام داد. مشکل اساسی اما اینجاست که همه ما توقع داریم سرمربی باشیم و اگر سرمربی نشویم انگار چیزی نیستیم و فکر می کنیم اگر سرمربی نباشیم بی کلاسی است. لذتی که در تعلیم بچه های کوچک هست در کار کردن بازیکنان بزرگ نیست. مربیگری عشقی است که باید آن را درک کنیم. عاشقی فقط برای دو جنس مخالف نیست و می توان به کار هم عشق ورزید اما قبول داریم توقعات ما خیلی بالاست.

* خودت جزء کدام دسته ای. دسته ای که سرمربیگری می خواهد و یا قصد دارد به کودکان آموزش دهد؟

- من هم دوست دارم چیزی که سالیان سال برای ما زحمت کشیده اند آن را به دیگران نشان دهم اما انسان پرتوقعی نیستم و شاید به مشهد برگردم و چند مدرسه فوتبال تاسیس کنم و خیلی راحت و بی دغدغه به زندگی ام بپردازم. اصلا هم دوست ندارم تحت لوای تیم باشگاهی قرار بگیرم. اگر بخواهم کاری بکنم قطعا خودم آن را انجام می دهم.

* می گویی با ۳۷ سال سن توان بازی کردن داری اما بازیکنی مثل فرهاد مجیدی خیلی راحت در ۳۵ سالگی فوتبال را کنار می گذارد. اما او صحبت از خسته شدن می کند.

- اولا هیچ انسانی یک شبه خسته نمی شود و خسته شدن از فوتبال یک سیر می خواهد و نمی توان شب خوابید و صبح بیدار شد و گفت که از فوتبال خسته شدم زیرا خسته شدن از فوتبال طی شدن یک روند را می طلبد. به نظرم اینکه کسی شب بخوابد و صبح بگوید خسته شدم منطقی پشتش نیست اما به مرور زمان اگر انسان احساس کند کاری نمی تواند انجام دهد از همه بهتر خودش می تواند به این نتیجه برسد که می تواند برو یا نه. من هم اگر روزی احساس کنم مثمرثمر نیستم صد در صد فردایش از فوتبال خداحافظی می کنم اما اینکه بخوابم و صبح بگویم خسته شدم امکان ندارد.

* چرا نامت رضاست؟ به خاطر مشهدی بودنت؟

- البته من غلام رضا هستم. هیچگاه دنبال این که چرا نامم غلامرضا بود نرفتم اما فکر می کنم چون پدربزرگم نامش غلامرضا بود پدرم نام مرا غلام رضا گذاشت.

* البته همشهری تان هم هفته گذشته جایزه بهترین بازیگر مرد را از جشنواره فیلم فجر به دست آورد.

- ما خیلی همشهری بازیگر داریم. البته من با رضا عطاران رابطه خیلی صمیمی ندارم اما همدیگر را می شناسیم.

* خودت را اهل هنر می دانی؟

- نه.

* خواننده چطور؟ !

- حالا ما یک بار یک کاری کردیم و چه اشتباهی هم کردیم! اما خارج از شوخی اشتباهی نکردم چون این کار را دوست داشتم و تجربه ای هم کسب کردم. اشتباه من این بود که متاسفانه کار طول کشید تا مجوز بگیرد. موقعی که کار را شروع کردم دقیقا ۲ سال طول کشید تا مجوز بگیرم. بعد از آن هم به امارات رفتم و این زمان طولانی تر شد. بعد از آن هم تهیه کننده از این موضوع عصبانی شد و من هم از او خواستم به دلیل این مشکلات این آلبوم اصلا بیرون نیاید. او گفت ما ۶ سال برای این کار زحمت کشیدیم و مگر می شود که آن را بیرون نداد.

* شبیه کدام خواننده می خوانی؟

- من شبیه خودم می خوانم.

* با کسی قهر کرده بودی که خواننده شدی؟ !

- نه بابا! بعضی از صداها برای تقلید صداست و من خودم جزو کسانی هستم که صدای هر خواننده ای را می توانم تقلید کنم. به خاطر همین من در چند جا که می خواندم همه می گفتند صدایت خیلی خوب است و این به دلیل این بود که من از کسی دیگر تقلید می کردم. اما وقتی خودم خواندم آن طور که باید می شد نشد.

* خودت را فوتبالیست سوخته می دانی؟

- نه من با واقعیت زندگی می کنم و هر چیزی که می خواستم به دست آوردم و شاید هم بیشتر. من شاید اگر در شرکت فرش باقی می ماندم خیلی حقوق می گرفتم ماهی ۲ میلیون تومان. من کارم را در فرش مشهد با ماهی ۴۵ هزار تومان شروع کردم.

* هنوز هم با دوستان آن دوره زندگی در مشهد ارتباط داری؟

- بله من هفته گذشته مشهد بودم و با دوستان قدیمی ام در زمین خاکی فوتبال بسیار خوبی بازی کردم. من هنوز هم با بچه محل های قدیمی ام صمیمی هستم.

* من الان با یک میلیاردر صحبت می کنم؟ !

- نه! در فوتبال امارات آن زمان که من بازی می کردم دلار اینقدر گران نبود که میلیاردی پول بگیرم شاید اگر الان آنجا بازی می کردم پول میلیاردی می گرفتم. من در سه سالی که استقلال بودم قرار بود کلا ۹۰ میلیون تومان پول بگیرم که ۷۵ میلیون به دستم رسید.

* ابومسلم الان کجاست؟

- من نمی دانم و شما اگر می دانید از آن به من خبر بدهید! من نمی دانم هواداران ابومسلم کجا هستند و چرا از تیم حمایت نمی کنند. من باید گله ای از همشهریانم بکنم چون مشهد تنها شهری است که کسی حامی همشهریش نیست و اگر یک غریبه وارد آنجا شود همه او را دوست دارند.

* با صمد مرفاوی هم در استقلال و هم در صبا کار کرده و می کنی. او در این چند سال چقدر تغییرات داشته است؟

- مرفاوی نسبت به ۴ سال قبل پیشرفت زیادی داشته و صمد مرفاوی صبا با صمد مرفاوی استقلال اصلا قابل مقایسه نیست چرا که صمد در استقلال بی تجربه بود.

* در استقلال که بودی داستان دندان پوسیده به وجود آمد و حاشیه های زیادی هم برایت به همراه داشت. می خواهیم الان درباره آن روزها صحبت کنیم و همه چیز را خیلی شفاف بگوییم که آن داستان چه بود؟

- واعظ آشتیانی به همه چیز هیجان می داد. آن روزها اتفاقات عجیبی رخ داد و همه چیز به بازی استقلال و سپاهان بازمی گشت که ما به اصفهان رفته بودیم تا با سپاهان بازی کنیم اما آن بازی تنها بازی بود که من در تاریخ فوتبالم حتی یک دقیقه هم بازی نکردم. تا روز قبل از بازی من در ارنج مرفاوی بودم اما با فشار واعظ آشتیانی من از ترکیب خارج شدم. چون سپاهان با هدایت قلعه نویی قرار بود مقابل ما بازی کند.

آن بازی من بازی نکردم و وقتی بعد از بازی به هتل برگشتیم درگیری هایی میان اطرافیان قلعه نویی با بعضی ها رخ داد که همه مسائل در هتل به وجود آمد و ما هم در لابی هتل نشسته بودیم و با اینکه ۵ ساعت تا زمان پرواز ما به تهران باقی مانده بود اتاق هایمان را تحویل داده بودند و مجبور بودیم در لابی هتل بمانیم که من در این میان به خانه مهدی رحمتی که دروازه بان سپاهان بودم رفتم که بعدا واعظ آشتیانی از من پرسید چرا به خانه او رفتی! بعد از آن هم که من مصاحبه ای انجام دادم و گفتم که آدم هایی که اینگونه برخورد می کنند فوتبالی نیستند.

بعد از آن من را به کمیته انضباطی باشگاه استقلال دعوت کردند و من هم تصمیم گرفتم آنجا بروم و اگر واعظ آشتیانی را آنجا دیدم هر چه هست و نیست را بگویم چون انسانی نبودم که پشت سر کسی حرف بزنم و هیچ وقت این طور اخلاقی نداشتم. وقتی من به کمیته انضباطی رسیدم دیدم او نیامده و به من گفتند واعظ آشتیانی در ترافیک مانده و خودش را می رساند اما من به آنها گفتم اگر او به این جلسه آمد من فوتبال را کنار می گذارم که در نهایت نیامد چون می دانست من همه چیز را می دانم. واعظ آشتیانی انسانی بود که فقط پشت سرت حرف می زد و وقتی تو را می دید به به و چه چه می کرد. باور نمی کنید بگویم وقتی به دفترش می رفتیم تا پایین پله جلوی من خم و راست می شد اما پشت سرم کلی صحبت می کرد. او از خودش هیچ چیز نداشت. بعدها هم داستان دندان پوسیده را برای من مطرح کرد.