یک هیئت داوری تقریبا مقبول با یک ابهام عجیب در تعداد داوران

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، با نگاهی به افراد تیم داوری بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و دوم، مشخص می شود که نمره رضاداد و تیم سیاست گزاری جشنواره، برای انتخاب این اعضاء، تقریبا نمره قبولی است. در این دوره، برخلاف دوره های قبلی، هنرمندانی از بدنه سینما، مسئولیت داوری را به عهده گرفتند و این خود، موجب عدم ورود افرادی است که در بیرون از سینما قرار داشتند و سال هایی با عنوان کارشناس این بخش، وارد تیم داوری می شدند که طبیعتا نتیجه این حرکت نیز دور شدن نظرات و آرا از شکل ایده آل خود بود.

برای داوری فیلم های بخش سودای سیمرغ امسال، ۸ متخصص در نظر گرفته شده اند: یک فیلمنامه نویس باسابقه، یک مدیر فیلمبرداری باتجربه، یک طراح صحنه و لباس مجرب، ۳ کارگردان با ۳ نگاه نوین، ۱ بازیگر جریان ساز دهه های گذشته و یک منتقد کار آزموده، ترکیب تیم داوران سودای سیمرغ جشنواره امسال را تشکیل می دهند.

" فرهاد توحیدی" کار حرفه ای را از سال ۷۶ آغاز کرده و تا امروز، فیلمنامه ۱۲ فیلم قابل قبول را در پرونده کاری خود دارد. ویژگی قابل قبول کارنامه هنری توحیدی در آن است که وی، در گونه های سینمایی مختلفی فعالیت کرده؛ از سینمای اجتماعی و کودک و نوجوان بگیرید تا کمدی های بفروش گیشه ای و کمدی سیاسی. این خود می تواند بزرگترین امتیاز برای جشنواره ای باشد که امسال، ملغمه ای از گونه های مخنلف سینمایی را به خود می بیند. توحیدی یک بار در بیست و هشتمین دوره جشنواره به عنوان یکی از اعضای هیات داوران بخش مسابقه بود که این دوره، دومین تجربه داوری وی در ادوار جشنواره فیلم فجر محسوب می شود.

" محمد داوودی" ، کار حرفه ای خود را از سال ۶۸ آغاز کرد و تا به امروز، مدیر فیلمبرداری ۱۱ فیلم سینمایی بوده است. ویژگی کارنامه هنری داوودی در آن است که ضمن کار با کارگردانان مختلف سینمای ایران، تجربه کار در شرایط اقلیمی خاص را نیز به کرات در پرونده خود می بیند و با متدهای پیشرفته فیلمبرداری نیز آشنایی دارد، به همین دلیل می تواند یکی از گزینه های مناسب برای داوری کار فیلمبرداران جوان و هم سن و سال خود در این دوره باشد. البته داوودی پیش از این، در دوره های بیست و دوم و بیست و پنجم، به عنوان داور، در جشنواره حضور داشته است.

" محسن شاه ابراهیمی" کار حرفه ای خود را از سال ۶۸ آغاز کرده و تا به امروز در ۲۱ فیلم سینمایی، به عنوان طراح صحنه و لباس بوده است. او نیز در پرونده کاری خود، تجربه های بزرگی در گونه های متعدد سینمایی دارد و با کارگردانان بزرگی همکاری داشته است.

" هوشنگ گلمکانی" ، منتقد کهنه کار سینمای ایران است که سردبیر نشریه" فیلم" نیز هست. طبق یک عرف مصطلح، همواره یک منتقد در میان اعضای هیات داوران بخش مسابقه قرار می گرفته است. چون دیگر اعضاء، در یک رشته تخصص دارند، بالطبع یک منتقد باید اطلاعات نسبتا جامعی از امور اجرایی و ساختاری یک فیلم سینمایی داشته باشد و به همین دلیل می تواند در تمام شاخه های انتخابی، نگاه از بالا به پائینی داشته باشد. جشنواره امسال، نخستین تجربه داوری گلمکانی است.

در ترکیب هیات داوران، سه داور از طیف کارگردانان انتخاب شده اند که البته انتخاب این ۳ کارگردان، بسیار هوشمندانه صورت گرفته است: " پرویز شهبازی" به عنوان نماینده تفکر سینمای اجتماعی نوین، " کیانوش عیاری" به عنوان نماینده تفکری میانه و معتدل در میان کارگردانان و" مجتبی راعی" هم به عنوان نماینده تفکر شبه کلاسیک در سینمای پس از انقلاب ایران مطرح هستند. نکته ای که در میان هر ۳ کارگردان مشترک است آنکه، هر ۳ نفر، جزو کارگردانان پیشرو در سینمای ایران شناخته می شوند که در تمام سال هایی که دست به ساخت فیلم زده اند، جلوتر از زمان خود حرکت کرده اند و فیلم های آنان، به درجه ای از مقبولیت رسیده است. بنابراین چنین ترکیب سه نفره ای که هم برای محک سطح کارگردانی جشنواره امسال و هم برای زیر ذره بین قرار دادن کار سایر عوامل فیلم ها انتخاب شده اند، با توجه به حضور ۳ نسل فیلمساز دوم تا چهارم سینمای ایران و تغییرات شگرفی که مخصوصا در گونه اجتماعی سینمای ایران طی سال های اخیر به وقوع پیوسته و سال به سال وارد پروسه جدی تری می شود، بسیار هوشمندانه و دقیق قلمداد می گردد که هم اعتباری بزرگ برای هیات داوران جشنواره امسال شمرده می شود و هم، خیال عوامل فیلم های حاضر در بخش سودای سمرغ را برای یک رقابت سالم و بر مبنای شایسته سالاری راحت می کند.

" فرامرز قریبیان" مرد آرام این سینماست که نزدیک به نیم قرن در این سینما فعالیت کرده و در ۷۰ فیلم سینمایی نیز نقش آفرینی داشته است. امسال، هم حجم تعداد بازیگران حرفه ای در جشنواره بسیار است و هم، طبق شنیده ها، بازیگران تازه کار، نمایش قابل توجهی از خود نشان داده اند. بنابراین، برای سنجش توان حرفه ای این دو گروه، نیاز به بازیگری با موتیف کاری بالا بود که قریبیان، بهترین گزینه برای این کار محسوب می شود. قریبیان تا پیش از این، در دوره های نوزدهم و بیست و سوم جشنواره، به عنوان داور حضور داشته است.

همانگونه که ملاحظه شد، ترکیب داوران بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و دوم، تقریبا قابل قبول انجام پذیرفته است. البته اگر یک کارشناس حوزه موسیقی و تدوین هم در این فهرست قرار داشت، دیگر جای هیچ صحبتی در این زمینه باقی نمی ماند که در این صورت باید، تعدد نفرات هیات داوران را نیز در نظر داشت که همین ۸ نفر می تواند بالانس خوبی برای جمع کردن آرایی مشترک و نزدیک شدن به یک وفاق درون گروهی باشد.

هر چند ابهام بزرگ هیئت داوران امسال زوج بودن تعداد آنهاست. اتفاقی که در یک هیئت داوری بی سابقه است.