به گزارش پارس به نقل از ایسنا، دکتر شهناز نوحی، با تاکید براینکه مشابهت های روان شناختی و فکری بر پایداری رابطه زوجین موثر است و موجب دستیابی به آرامش می شود، افزود: برخورداری دختراز شغل باثبات یکی از دلایل گرایش پسر کوچک تر برای ازدواج با اوست. در حال حاضر متاسفانه برخی مردان، زن را به عنوان پایگاه اقتصادی می بینند؛ نه خودشان را.

این روانشناس در ادامه اظهارکرد: پختگی دختران بزرگتریکی دیگر از دلایل تمایل پسران برای ازدواج با آنان است، چرا که اگر دختر چهار پنج سال بزرگتر باشد، بالغ تر و به هیجانات خود مسلط تر است و بهتر می تواند چالش ها را مدیریت کند. همین امر افزایش اعتماد پسر به او را در پی دارد.

وی درباره فاصله مطلوب سنی بین دختران و پسران، اظهار کرد: تحقیقات ثابت کرده است که سن به تنهایی نمی تواند موجب ثبات یک ازدواج شود، چرا که یک رابطه با دخالت یک عامل به هم نمی خورد و با یک عامل پایدار باقی نمی ماند؛ بلکه همیشه چند عامل بر شکست یک رابطه تاثیر دارد.

وی درباره اختلاف سنی زیاد بین دختران و پسران هنگام ازدواج، گفت: در این شرایط بحث خلاءها مطرح می شود. برخی پسرها به دنبال حمایت مادرانه هستند. به همین علت به ازدواج با دخترانی تمایل دارند که بسیار بزرگتر از خود هستند. در این شرایط به پسرها درباره وضعیت فیزیولوژی و روان شناختی دختر آگاهی کافی را می دهیم و به او این نکته را متذکر می شویم که یک دختر ۳۷ ساله پس از چند سال قدرت باروری خود را از دست می دهد. این در حالی است که پسر تازه به دوران شکوفایی خود می رسد.

این روانشناس درباره دیدگاه عرف درباره ازدواج پسران با دختران بزرگتر است، اظهار کرد: عرف با تغییرات در فرهنگ ایجاد می شود. هر تغییر فرهنگی دست کم ۱۰ سال زمان می برد. به علت وابستگی بسیار زیاد فرزندان به خانواده در ایران، ممکن است این مدت زمان بیشتر شود؛ اما با اطلاع رسانی و آموزش به خانواده ها می توان بر باورهای آنها تاثیر گذاشت.

نوحی در پایان تاکیدکرد: اگر دختران و پسران تا حدود پنج سال بزرگتر یا کوچک تر باشند به ویژه اگر در محدوده های سنی ۳۵-۳۰ سال باشند، به علت مشابهت های فکری و تجربی، می توانند رابطه زناشویی خوبی با یکدیگر برقرار کنند. چون دغدغه های آنها شبیه به هم است. بنابراین می توان دوام این رابطه را تا حدی پیش بینی کرد.

ازدواج ایران خانواده فیزیولوژی مردان عامل سن رابطه روانشناس زناشویی