آتش‌نشانان همان‌ها هستند که با وجود آگاهی از خطرات فراوان  کاری، تن به امواج حوادث می‌زنند تا خصلت‌های نیکوی نهفته در خود و شهد شیرین صفات آسمانی خود را در صحنه‌ی عمل به منصه‌ی ظهور برسانند و در این مسیر گاهی پیش می‌آید که گاهی جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند و به مرتبه‌ی شهادت نائل می‌شوند. شهید رضا دارایی از جمله شهدای آتش‌نشان است که در ماجرای حریق ساختمان 153 خیابان بهار دچار سانحه شد و به شهادت رسید. نکته‌ی جالب توجه این است که شهید دارایی ریاست یکی از ایستگاه‌های آتش‌نشانی را بر عهده داشت. جالب است که خواهرزاده شهید دارایی در متنی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، اینگونه از دغدغه‌ی دایی بزرگوار خود در راستای خدمت به مردم می‌نویسد: « یه بار بهش گفتم تو الان رئیس ایستگاهی اصلاً وظیفه نداری بری تو دل حریق! گفت: من نرم و بچه‌های مردم را بفرستم تو دل آتش؟ اونا هم مثل من، منم مثل اونا؛ تا توانش رو دارم میرم دل میدان. همیشه در هر شرایط و خطری نفر اول می‌رفت تو حریق، قبل از نیروهایش. یادم نمیره روز پلاسکو شیفت نبودی ولی رفتی سر حادثه و چهار روز خونه نیومدی. یادم نمیره بعد از پلاسکو یه روزه 10 سال پیر شدی. یادم نمیره روز پلاسکو بهت زنگ زدم برداشتی، گفتی زنده‌ام قطع کردی. »