راهکار های مهم و خانگی درمان اضطراب
به طور حتم همه می‌دانند که نگرانی و مشوش شدن یعنی چه؟ وحشت کردن و ترسیدن چه معنایی دارد؟ اغلب اوقات اضطراب صرفاً یک بی قراری موقتی است اما در مواقعی می تواند شما را فلج می‌کند و کارکرد اجتماعی و شغلی شما را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد. اما بهتر است بدانید که شما می‌توانید احساس اضطرابتان را تحت کنترل خود درآورید و میزان آن را تغییر دهید.
اضطراب یکی از احساسات طبیعی و واکنش‌های رایج ما به شرایط گوناگون و موقعیت‌های مختلف است؛ بنابراین همانطور که یک انسان در طول زندگی خود، شاد، غمگین، خشمگین و … می‌شود، ممکن است اضطراب را هم تجربه کند. اما در مواردی، شدت این اضطراب آنقدر زیاد می‌شود که آرامش روانی فرد و سیر طبیعی زندگی او را دچار مشکل می‌کند. تا جایی که بسیاری از رفتارها، عملکرد و تصمیم‌گیری و حتی ارتباطات او را با دنیای اطراف با اختلال روبه‌رو می‌کند. به همین دلیل شناخت درست راه های درمان اضطراب اهمیت ویژه‌ای دارد و می‌تواند فرد را برای مدیریت بهتر آن یاری کند که در ادامه ما در سایت پارس نیوز به آن اشاره نموده ایم.
این مسئله را به‌خاطر داشته باشید که تشخیص اضطراب و اجرای یک پروتکل درمانی دقیق و مؤثر، کاری است که باید به کمک یک فرد متخصص در این زمینه، انجام بگیرد؛ بنابراین اگر احساس می‌کنید که خودتان یا یکی از عزیزان شما با اضطراب منفی روبه‌رو است و زندگی او تحت‌تأثیر این اتفاق قرار دارد، حتما با یک متخصص صحبت نمایید.
آیا اختلال اضطراب درمان‌پذیر است؟
اضطراب احساسی است که به طور طبیعی در همه افراد وجود دارد. در حقیقت همه ما در برخی شرایط خاص، مانند تغییر موقعیت‌ها، ورود به یک موقعیت یا پوزیشن کاری جدید، واردشدن به مقطع تحصیلی تازه و … این حس اضطراب را تجربه می‌کنیم. به همین دلیل می‌توان گفت اضطراب پاسخ طبیعی بدن ما به شرایط گوناگونی است که در آن قرار می‌گیریم و ازاین‌جهت آن را به‌عنوان یک مسئله تهدیدکننده یا اختلال، نمی‌شناسیم.
اما در جایی اضطراب را به‌عنوان یک اختلال در نظر می‌گیریم و به دنبال درمان آن می‌رویم که احساس می‌کنیم سازگاری ما در زندگی بسیار کاهش‌یافته است. برای مثال اضطراب باعث می‌شود که به‌موقع قادر به انجام کارهایمان نباشیم، تمرکز ما از بین برود، دائماً احساسات ناخوشایند را تجربه کنیم یا با مشکلات خواب مواجه شویم و … . در این شرایط و زمانی که علائم رایج اضطراب به شکل مزمن خودشان را نشان می‌دهند، باید برای درمان اضطراب اقدام کنیم.
نکته مهم و خوشحال‌کننده درباره اختلال اضطراب این است که این مشکل درمان‌پذیر است و با به‌کارگیری روشهای علمی روانشناسی، می‌توان علائم ناخوشایند آن را کاهش داد.
انواع مختلف ایجاد کننده اضطراب
در ادامه با انواع مختلف ایجاد کننده اضطراب آشنا خواهید شد:
نگرانی مزمن
پیوسته نگران خانواده، سلامتی، حرفه و امور مالی خود هستید. دلتان مرتب شور میزند. احساس می کنید حادثه بدی پیش میاید. اما نمی‌توانید دقیقاً بگویید این حادثه بد به چه دلیل قرار است برای شما پیش آید؟ یا کیفیت آن به چه شکل خواهد بود. فقط نوعی نگرانی و دلشوره مزمن بدون مشخص بودن منبع آن را همیشه تجربه می‌کنید.
هراس و فوبیا
ممکن است از سوزن، خون، قرار گرفتن در ارتفاعات، سوار شدن در آسانسور، رانندگی، مسافرت با هواپیما گیر کردن در مکان های بسته به شدت وحشت داشته باشید و ترس عمیقی را تجربه کنید.
اضطراب عملکرد
ممکن است هر وقت لازم است در امتحان شرکت کنید یا روی صحنه نمایش ایفای نقش کنید و یا در مسابقه ورزشی شرکت نمایید به شدت دچار اضطراب غیر معمول شوید و در نتیجه به هدف مطلوب خود که پس از مدتها تلاش کردن مایل به دست یابی به آن هستید نرسید.
اضطراب صحبت در برابر جمع
هرگاه باید در برابر جمعی سخنرانی کنید به شدت استرس زده می شوید، صدایتان به شکل واضحی میلرزد و همه متوجه می‌شوند که چقدر شما مضطرب هستید. ذهنتان عملکرد مفیدی نخواهد داشت با خودتان می گویید که همه من را به دیده حقارت نگاه خواهند کرد و متوجه خواهند شد که من یک بی عرضه ی به تمام معنا هستم. البته برای درمان استرس هم راه کارهایی وجود دارد.
خجالتی و کمرویی
از در جمع قرار گرفتن احساس خجالت و کمرویی و تا حدودی احساس ناامنی می‌کنید. با خود می‌گویید همه روحیه شادابی دارند همه در آرامش به سر می برند اما من حرف جالبی ندارم که بزنم همه متوجه خواهند شد که من چقدر بی دست و پا هستم.
حملات وحشت
ناگهان وحشت زده می شوید.نمی‌دانید چه اتفاقی افتاده است که در این حال و روز قرار گرفته‌اید. در جریان هر حمله احساس می کنید که سرتان گیج می رود قلبتان به شدت می تپد انگشتانتان میلرزد، عرق سردی می کنید. احساس می کنید که داری جانتان را از دست می دهید. ممکن است با خود بگویید دچار حمله قلبی شده ام، نمی توانم به درستی نفس بکشم، اگر خفه شوم چه اتفاقی می‌افتد؟
نگرانی همیشگی درباره وضع ظاهر
احساس می کنید که وضع ظاهری شما همیشه یک مشکل جدی دارد و این در حالی است که دوستان و بستگان به شما اطمینان خاطر می دهند که هیچ اشکالی ندارید. ممکن است فکر کنید که بینی زشتی دارید یا بدنتان به شکلی که باید باشد نیست. زمان و هزینه قابل ملاحظه ای را صرف ملاقات با انواع جراح های پلاستیک و انواع عمل های جراحی نمایید.
نگرانی درباره سلامتی خود
مرتب از یک پزشک به سراغ پزشک دیگری می روید و از درد و ناراحتی و خستگی و احساس سرگیجه یا نشانه های دیگر شکایت می کنید.با این حال پزشک پیوسته به شما اطمینان خاطر می دهد که مشکلی ندارید و نباید نگران باشید چند روزی خیالتان راحت می‌شود اما دیری نمی گذرد که دوباره از سلامتی خود نامطمئن می شوید.
اگر گرفتار هریک از این قبیل اضطراب ها هستید من سوالی از شما دارم چقدر برایتان مهم است و ارزش دارد که راه درستی برای غلبه بر این مشکلات فرا بگیرید؟ ممکن است دستیابی به درمان عملی برای شما غیر ممکن به نظر بیاید به خصوص اگر سال های زیادی است که از اضطراب و افسردگی رنج می برید.
نقش فراشناخت در درمان اضطراب
افکار مهم نیستند، بلکه مهم پاسخ دهی به افکار است. هر فردی ممکن است افکار منفی و مزاحم را تجربه کند و گاهی اوقات به حضور این افکار منفی عادت کند. اما چرا همه ی افراد دچار اضطراب، افسردگی یا رنج های هیجانی مزمن نمی شوند. یک سؤال مهم این است که چرا برخی افراد می توانند با راهبرد های سازگارانه، افکارشان را کنترل کنند یا آن ها را نادیده بگیرند و برخی افراد در این کار ناموفق هستند و دچار آشفتگی دیرپا و مزمن می شوند. فراشناخت واره ها در کنترل سالم و ناسالم ذهن نقش اساسی دارند. علاوه بر این، درمان اضطراب بر اساس این اصل استوار است که در تعیین و کنترل هیجان ها صرفاً محتوی افکار شخص مهم نیست بلکه نحوه برخورد با افکار دارای اهمیت می باشد.
تفکر را می توان به فعالیت یک گروه بزرگ ارکستر تشبیه کرد که نوازنده ها و ابزار موسیقی زیادی در آن نقش دارند. برای نواختن یک آهنگ خوش صدا به نت های موسیقی و رهبر ارکستر نیاز داریم. فراشناخت رهبر ارکستر است.
فراشناخت را می توان شناخت درباره ی شناخت تعریف کرد. فراشناخت مسئول بازبینی کنترل و ارزیابی فرآیند ها و محصولات آگاهی است. به این دلیل که ما یاد گرفته ایم به شیوه های انعطاف پذیر با انگاره های منفی ذهن مان (یعنی، افکار و باور ها) کنار بیاییم. رویکرد فراشناختی بر این اصل بنا شده است که افراد به دلیل فراشناخت واره های خاصی که دارند، دچار آشفتگی هیجانی می شوند. فراشناخت واره ها باعث می شود افراد به الگوی خاصی به تجارب درونی خود واکنش نشان دهند. این واکنش ها باعث تداوم هیجان های دردسر ساز و پا برجایی انگاره های منفی می شوند. در واقع، این الگو های خاص واکنش به تجارب درونی را می توان سندرم شناختی – توجهی نامید. مثل نگرانی، اندیشناکی، توجه انعطاف ناپذیر و راهبرد ها یا رفتار های مقابله ای خود تنظیمی.
فراشناخت درمانی بر این اصل بنا شده است که فراشناخت واره ها در شیوه فعالیت شناخت و نحوه ایجاد تجارت آگاهانه نسبت به خویشتن و دنیای اطراف نقش کلیدی دارند. فراشناخت واره ها باعث جلب توجه و آغاز فرایندی هشیار می شود. علاوه بر این، فراشناخت واره ها بر نوع راهبرد هایی که ما برای نظم دهی به افکار و احساسات خودمان انتخاب می کنیم تأثیر ویژه ای بر جای می گذارند و ارزیابی از این راهـبرد ها نیز بر عهده ی همین فراشناخت واره ها است. در واقع فراشناخت تأثیر غیر قابل انکاری بر محتوای افکار و باور هایمان دارد و علت اساسی هیجان ها و تجارب آگاهانه (طبیعی یا غیر طبیعی) ما خواهند بود.
عوارض اضطراب
اضطراب اگر درمان نشود مزمن می شود و سبب اختلال در عملکرد فرد می شود . این مسئله باعث می شود عملکرد روزانه فرد کاهش یابد . در دانش آموزان سبب افت تحصیلی می گردد .
فردی که اضطراب خود را درمان نکند به تدریج دچار افسردگی می شود و بر مشکلات و اختلالات روانی او افزوده می گردد و روند درمان او طولانی می گردد.
راه های درمان اضطراب بدون دارو
درمان اختلال اضطراب به شیوه‌های گوناگونی اتفاق می‌افتد و روشهای متعددی برای آن وجود دارد. درمان‌های روانشناختی در این حوزه اهمیت ویژه‌ای دارند و سال‌هاست که با روشهای مختلف درمان‌های غیردارویی مواجهیم.
ازجمله راه های درمان اضطراب بدون دارو یا همان درمان‌های روانشناختی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
درمان‌های روانکاوی سنتی
روانکاوی سنتی شیوه‌ای است که روانکاوان متقدم برای درمان بیماران خود، به‌ویژه درمان اختلالات اضطرابی از آن استفاده می‌کردند. ازآنجایی‌که در روانکاوی، ریشه اضطرابها، امیال، گرایش‌ها و کشاننده‌های ناخودآگاه فرد است، تلاش می‌کنند فرد را به‌آرامی با ریشه‌های مشکلاتی که منجر به اضطراب شده است، روبه‌رو کنند. بنابراین روانکاوان از طریق ایجاد بینش جدید در مراجع، در مدت‌زمان تقریباً طولانی، به فرد کمک می‌کنند تا اضطراب خود را کاهش دهد.
امروزه، استفاده از شیوه روانکاوی برای درمان اضطراب چندان رایج نیست. اما، گاهی برای درمان اختلال اضطراب در کودکان هم از این روش‌ها استفاده می‌شود. البته باید روی این نکته تاکید کرد که به دلیل بینش کمتر کودکان نسبت به احساسات و آگاهی‌های روانشناختی آنها، از روشهای غیرمستقیم برای درمان روانشناختی استفاده می‌شود. مانند نقاشی، قصه درمانی، بازی‌درمانی و …
رفتار درمانی
یکی از مهم‌ترین راه های درمان اضطراب که به‌صورت گسترده در این حیطه به کار می‌رود، رفتار درمانی است. در این روش از درمان و تمرین‌های مشخص رفتاری و عملی استفاده می‌شود که بسیار جزئی انجام می‌گیرد. مانند حساسیت‌زدایی نظام‌دار یا تدریجی. در این روش از سلسله‌مراتب استفاده می‌شود. به این صورت که موقعیت‌های گوناگون فرد را از کمترین میزان اضطراب تا بالاترین میزان آن تنظیم کرده و تلاش می‌کنند به شکل واقعی یا تجسمی فرد را با آن روبه‌رو کنند. به این صورت، فرد می‌تواند به‌مرورزمان توانایی مقابله با موقعیت‌های اضطراب‌آور خود را به دست آورد.
بیوفیدبک
بیوفیدبک نیز یکی دیگر از راه‌های درمان اختلال اضطراب است که درواقع نوعی پس‌خوراند زیستی به شمار می‌رود. در این روش با نصب گیرنده‌های خاصی به بدن فرد، درباره واکنش‌های فیزیکی فرد، مانند دمای بدن، ضربان قلب او و … بازخوردهایی به او داده می‌شود. به‌این‌ترتیب فرد با آگاهی از تغییرات بدنی خود که ناشی از شرایط اضطرابی است، راه‌های مدیریتی و کنترلی مناسبی را در برابر آنها پیاده‌سازی می‌کند. در این روش، عامل تنظیم احساسات و مدیریت آنها، خود فرد است.
درمان اضطراب با روش tdcs
روش tdcs هم درمان دیگری در حوزه نوروتراپی است. این روش، روش درمانی غیرتهاجمی است و به کاهش میزان تحریک‌پذیری نورون‌های مغزی می‌پردازد. ازآنجایی‌که نورون‌های مغزی در انتقال اطلاعات مغزی و همچنین ایجاد بسیاری از اختلالات نقش دارند، کاهش تحریک‌پذیری آنها در موارد خاص، اهمیت می‌یابد. در tdcs یک جریان الکتریکی بسیار ضعیف به جمجمه منتقل می‌شود. بسته به مکانی که در مغز تحریک می‌شود، شدت و اندازه الکترود و اسفنجی که الکترود به کمک آن به سطح جمجمه متصل می‌شود، روی کارکرد مغز فرد اثر می‌گذارد.
درمان اضطراب با rtms
Rtms روش دیگری در نوروتراپی است که جریان قوی‌تری را نسبت به tdcs ایجاد و منتقل می‌کند. این روش روی نورون‌های مغزی، اثر تحریکی بیشتری دارد. درواقع، در مقایسه با روش tdcs فعال‌کردن یا شلیک نورونی را قوی‌تر انجام می‌دهد. به گفته دکتر کریمی، روان‌درمانگر و عضو مرکز تحقیقات علوم رفتاری دانشگاه بهشتی، اثربخشی این روش بالاست. اما، ممکن است ریسک آن، خصوصاً در افرادی که احتمال تشنج در آنها وجود دارد، بیشتر باشد.
نوشتن خاطرات
نوشتن خاطرات روزانه کمک می کند که اضطراب های درونتان به روی کاغذ انتقال یابد و شما خودتان را جدای از اضطرابها و مسلط بر آن ها ببینید .سعی کنید اضطراب هایتان را در غالب داستان بنویسید و این کار کمک می کند که خود را جدا از اضطراب هایتان احساس کنید.
تنفس شکمیدرمان سریع اضطراب
تنفس شکمی را می توان درمان سریع اضطراب نامید زیرا در صورتی که در ست انجام شود بسرعت اضطراب را کاهش می دهد. درمان سریع اضطراب توسط تنفس شکمی را اگر در طول روز چندین بار تکرار کنید به شرطی شدن ذهن منجر می شود و باعث می شود هنگامی که اضطراب بروز می کند ذهن بسرعت به حالت آرمیدگی دربیاید.طبق بررسی‌های به‌عمل آمده، اکثر افرادی که مضطرب هستند به‌صورت بریده بریده و از قفسه سینه تنفس می‌کنند. اگر به بدن خودتان دقت کنید، در می‌یابید که در شرایط تنش، تند تند و از قفسه سینه نفس می‌کشید؛ ولکن در زمان آرمیدگی نفس‌هایتان عمیقتر و از ناحیه شکم است. بنابراین با تنفس از شکم باعث می‌شوید بدنتان پیغام آرامش دریافت کند.
تنفس شکمی باعث افزایش تنظیم نسبت اکسیژن و دی اکسیدکربن می‌شود و با تحریک دستگاه پاراسمپاتیک و در نتیجه افزایش آرامش، افزایش تمرکز و … باعث ایجاد آرمیدگی در بدن می‌گردد. مراحل تنفس شکمی عبارت است از:متوجه میزان تنشی که احساس می‌کنید، باشید. بعد کف دستتان را روی شکم، زیر قفسه سینه بگذارید.به آرامی هوا را به‌درون ریه‌هایتان بکشید. از طریق بینی تنفس کنید و بگذارید هوا تا سطح شکمتان برسد. سعی کنید هوا تا حد امکان در ناحیه شکمتان نفوذ کند.
اگر تنفس شکمی داشته باشید، با کشیدن هوا به درون ریه‌هایتان باید دست راستتان روی شکمتان بالا بیاید. قفسه سینه‌تان باید تنها اندکی بالا بیاید. اما شکم به‌میزان زیادی ارتفاع می‌گیرد.وقتی نفس کامل می‌کشید، برای لحظه‌ای مکث کنید، سپس به آرامی از طریق بینی یا دهان هوا را بیرون دهید.
دقت کنید هوا را کامل از ریه‌هایتان خارج کنید.ده نفس آرام و شکمی بکشید. سعی کنید تنفس‌تان یکنواخت و آرام باشد. عجله‌ای در تنفس نداشته باشید. با عمل دم از ۱ تا ۴ بشمارید. هربار که هوا را به‌درون می‌کشید، لحظه‌ای مکث کنید. با هر عمل دم یک عدد را بشمارید.تمرینات تنفس شکمی را سه نوبت انجام دهید، در هر نوبت از ده تا یک بشمارید.
۵ دقیقه تنفس شکمی تاثیر قابل‌ملاحظه‌ای در کاستن اضطراب دارد.
بهتر است از مجاری بینی عمل دم و بازدم را انجام دهید، ولکن اگر مشکل تنفسی دارید می‌توانید از راه دهان نیز تنفس کنید. مکانی آرام و خلوت انتخاب کنید و در حالی‌که چشمانتان را بسته‌اید، تمام توجهتان را به تنفس‌تان معطوف نمایید. تصور کنید هوایی پاک و تازه به‌درون ریه‌هایتان می‌کشید، هوایی سرشار از انرژی، هوایی که می‌تواند آلام جسمتان را التیام ببخشد.
در حالی‌که این هوای تازه را تنفس می‌کنید، تصور کنید هوا از راه بینی یا دهان به فرق سرتان و بعد به ستون فقرات رفته و در تمان بدنتان گردش می‌کند. حین بازدم ببینید که هوایی آلوده و دودگونه که نشانه استرس‌ها، ناراحتی‌ها و افکار مسموم است، از درون بدنتان خارج می‌شود. متوجه می‌شوید که هوای پر از دود به‌تدریج کم‌رنگتر و تمیزتر می‌شود.
آرمیدگی تدریجی عضلات
از جمله روشهای درمان اضطراب آرمیدگی تدریجی عضلات می باشد که برای کاهش و درمان اضطراب شدید می‌باشد. دکتر جکوبسون به این نتیجه رسید که اگر عضله را چند ثانیه منقبض کنید و بعد رها سازید، این عضله در حالت آرمیدگی قرار می‌گیرد. اکثر مزایایی را که برای تنفس شکمی برشمردیم در این روش نیز ایجاد می‌گردد. این تمرین را روزی دوبار و هربار ۲۰ دقیقه در هنگام بیدار شدن و به خواب رفتن و یا قبل از ناهار انجام دهید.
در جای راحتی قرار بگیرید. کل بدن شما و سرتان باید به جایی متکی باشد. لباس راحت بپوشید و هر چیز اضافه مانند ساعت و جواهرات را از خود دور کنید. تصمیم بگیرید که نگران نباشید و همه چیز را فراموش کرده و در لحظه باشید.در این روش باید عضلاتتان را منقبض و بعد رها سازید. روی ۱۶ عضله مختلف خود کار کنید. هر عضله را ۷ تا ۱۰ ثانیه منقبض و سپس رها کنید. بعد از هر انقباض و انبساط، ۱۵ تا ۲۰ ثانیه در حالت آرامش قرار بگیرید. به این فکر کنید که عضلاتتان پس از این انقباض و انبساط نسبت به قبل آن، چه مقدار راحتتر شده است.
روی انقباض هر عضله و سپس انبساط آن نقطه تمرکز کنید. اگر احساس کردید عضله‌ای به تمرین بیشتر احتیاج دارد، دو یا سه بار انجام دهید. عضلات را به‌ترتیب زیر منقبض و منبسط کنید: دست‌ها- عضلات دو سر بازو- عضلات زیر بازو- ابروها- عضلات اطراف چشم- آرواره‌ها- پشت گردن- شانه‌ها- عضلات اطراف سر شانه- قفسه سینه- شکم- پشت- باسن- ران‌ها- پنجه‌های پا- عضله کف پا. کل این قسمت‌ها حدود بیست تا سی دقیقه زمان می‌گیرد. ویدئوی زیر، مراحل این کار را نشان می‌دهد.
یوگا
به مفهوم رسیدن به وحدت میان جسم و روح است. یوگا روش موثری است برای افزایش آمادگی جسمانی، انعطاف‌پذیری و آرامش. یوگا را می‌توان با آرامش تدریجی عضلات مقایسه کرد، اگرچه یوگا روشی کاملتر است.
موسیقی آرامش‌بخش
موسیقی ملایم می تواند به شما احساس آرامش بدهد. در هنگام کار کردن، رانندگی و … به موسیقی ملایمی گوش بسپارید. در صورتی که موسیقی را همراه با تمرینات آرامش‌بخش فوق‌الذکر انجام دهید، تاثیر آنها را دو چندان می‌کند.طبق تحقیقات دکتر هلن بونی موسیقی بر روی فشار خون، ضربان قلب، تنفس و تنش‌های عضلانی تاثیر آرامش‌بخش دارد و به خواب افراد کمک می‌کند. منتهی باید آگاه بود که یک موسیقی خاص بر روی همه افراد تاثیر یکسانی ندارد و در همه تولید آرمیدگی نمی‌کند، بلکه علاقه اشخاص به موسیقی انتخاب شده در ایجاد آرمیدگی موثر است.
صحنه آرامبخش
بعد از انجام تمرین فوق که باعث آرامش در عضلات متفاوت بدن خود می‌شود، خوب است یک آرامش فراگیر در کل بدن خود به‌صورت یکپارچه را نیز تجربه کنید. برای اینکار لازم است مکانی آرام مانند دریا، جنگل، کوهستان و یا هر جای دیگری که احساس آرامش به شما می‌دهد را تصور کنید. این تصویر می‌تواند حتی وقت گذراندن در کنار دوست خود باشد.
درمان‌های دارویی برای کاهش اضطراب
علاوه بر درمان‌های روانشناختی، طیفی از درمان‌های دارویی هم در میان راه‌های درمان اختلالات اضطرابی وجود دارد. معروف‌ترین داروهایی که برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند، در گروه زیر جای می‌گیرند.
خانواده بنزودیازپین‌ها
گروه داروهای بنزودیازپین‌ها، از معروف‌ترین درمان‌های دارویی اضطراب هستند که در موارد زیادی به کار می‌روند. داروهایی مانند دیازپام که با نام تجاری والیوم شناخته می‌شود، آلپرازولام یا زاناکس، کلونازپام یا کلونوپین و لورازپام یا آتیوان برای درمان استرس و اضطراب، از این خانواده دارویی استفاده می‌شوند. این داروها به‌عنوان داروهای اصلی در اختلال اضطراب فراگیر تجویز می‌شوند. اما، درباره انواع دیگر اضطراب مانند هراس اجتماعی و … این داروها به‌عنوان مکمل به کار می‌روند.
داروهای گروه مسدودکننده بتا
داروهای دیگری با عنوان گروه مسدودکننده بتا هم وجود دارند که معروف‌ترین آنها، پروپرانول یا پروپرانولول است. ترونولومین هم در این خانواده جای می‌گیرد. به‌طورکلی داروهای گروه مسدودکننده بتا تلاش می‌کنند از طریق کاهش ضربان قلب و فشارخون، اثرگذاری متغیرهای مرتبط با اضطراب و استرس را کاهش دهند؛ بنابراین زمانی که علائمی مانند لرزش، تعریف و … علائم غالب فرد باشند، این داروها در کاهش آن بسیار مناسب‌اند.
داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین
داروهای این گروه نیز در میان راه‌های درمان اختلال اضطراب به کمک دارو نقش زیادی دارد. داروهایی مانند سرترالین یا آسنترا و آلونتا ازجمله داروهای این گروه هستند که برای برخی افراد تجویز می‌شوند. داروهای این طیف، ضدافسردگی به‌حساب می‌آیند اما در برخی اضطرابها مانند اضطراب اجتماعی هم تأثیر بسیار خوبی دارند. سیتالوپرام و فلوکستین از دیگر داروهای معروف در این گروه هستند.