کدخبر:
681664
مسعود پیرهادی
تعمیر امید
مهم‌ترین توفیق دولت سیزدهم در بیان مقام معظم رهبری، زنده کردن امید و اعتماد در بین مردم عنوان شد. دراین‌باره گفتنی‌هایی هست:
۱. ایجاد امید از نقطه صفر و شروع، یک‌مقدار تلاش و انرژی می‌برد؛ اما احیای امید بعد از یک دوره ناامیدکننده، تلاش و انرژی مضاعفی لازم دارد؛ خصوصا وقتی‌که دوره قبلی، نام خود را دولت «تدبیر و امید»گذاشته باشد ولی در عمل با «تدمیر امید» کار خود را به پایان رساند.
البته ایجاد و حتی احیای امید برای مردم صبور و شکور ایران اسلامی با کوچک‌ترین عزم‌ها و اراده‌ها صورت می‌گیرد؛ چراکه این مردم به‌معنی واقعی کلمه، جلوه و مصداق سریع‌الرضا هستند حال‌آنکه دولت سیزدهم و به‌خصوص شخص رئیس‌جمهور، حقا و انصافا بزرگ‌ترین تلاش‌ها و عزم‌ها را به نمایش گذاشته است و امید می‌رود این حرکات با برکات الهی همراه شده و قدری از فشارها و مشکلات عدیده مردم، کاسته شود.
۲. عمل به وعده‌ها، حضور میدانی، کار و تلاش و خدمت‌رسانی شبانه‌روزی و خالصانه از مصادیق امیدآفرینی و خلف وعده، کارهای نمایشی، عدم انسجام در آراء و اظهارات مدیران ارشد نیز از نمونه‌هایی است که موجب خدشه‌دار شدن اعتماد و امید مردم می‌شود. ایجاد امید و توقع، درصورتی ممدوح است که با تخلف از وعده و عدم تحقق توقعات، همراه نشود وگرنه سکوت و وعده ندادن به‌مراتب بهتر یا به‌عبارتی کم‌هزینه‌تر است. از طرفی وعده منطقی دادن و عمل به آن، به‌شدت در جلب و تقویت سرمایه اجتماعی و ارتقای اعتماد عمومی مؤثر است.
۳. اینکه مردم را «شخصیت اصلی» و محور بدانیم تنها یک شعار نیست و اتفاقا دولت سیزدهم به‌خوبی مراتبی از این کلام حکیمانه و شورانگیز را پیاده‌سازی کرده است. دوره‌ای که حضور در بین مردم، خصوصا مستضعفان جامعه، با ترس و دلهره برخی افراد، قرین بود، گذشته است و اتفاقا رؤسای قوا امروز از هم‌صحبتی با کوخ‌نشینان، جان و انگیزه مضاعف می‌گیرند. امروز دیگر کسی از پشت شیشه دودی ماشین خود نظرسنجی نمی‌کند و از چشم‌های مردم، پی به رضایت یا عدم رضایتشان نمی‌برد؛ امروز نفر اول اجرایی کشور، چشم در چشم مردم، دست در دست ملت، درد آنان را می‌شنود، می‌فهمد و لمس می‌کند و برای حل آن، شب و روز نمی‌شناسد. همین خواستن، حرکت و همت؛ توانستن، رسیدن و برکت به‌همراه می‌آورد.
۴. همه موارد پیش‌گفته اما به یک چاشنی خطرناک، به اسم معیشت می‌رسد که اگر خدای‌ناکرده بهبود نیابد، آنچه امیدآفرین نامیدیم نیز رنگ می‌بازد؛ در این راستا نه اعداد و ارقام و آمار بلکه سفره مردم، بیانگر وضعیت حقیقی است. اقدامات شجاعانه دولت، باید رصد و آثار و تبعات آن کنترل و اصلاح شود وگرنه به ضد خودش بدل خواهد شد.
در پایان، از تلاش یک‌ساله دولت قدردانی می‌کنیم و امیدواریم در سال دوم فعالیت دولت مردمی، شاهد گشایش اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم باشیم.
۱. ایجاد امید از نقطه صفر و شروع، یک‌مقدار تلاش و انرژی می‌برد؛ اما احیای امید بعد از یک دوره ناامیدکننده، تلاش و انرژی مضاعفی لازم دارد؛ خصوصا وقتی‌که دوره قبلی، نام خود را دولت «تدبیر و امید»گذاشته باشد ولی در عمل با «تدمیر امید» کار خود را به پایان رساند.
البته ایجاد و حتی احیای امید برای مردم صبور و شکور ایران اسلامی با کوچک‌ترین عزم‌ها و اراده‌ها صورت می‌گیرد؛ چراکه این مردم به‌معنی واقعی کلمه، جلوه و مصداق سریع‌الرضا هستند حال‌آنکه دولت سیزدهم و به‌خصوص شخص رئیس‌جمهور، حقا و انصافا بزرگ‌ترین تلاش‌ها و عزم‌ها را به نمایش گذاشته است و امید می‌رود این حرکات با برکات الهی همراه شده و قدری از فشارها و مشکلات عدیده مردم، کاسته شود.
۲. عمل به وعده‌ها، حضور میدانی، کار و تلاش و خدمت‌رسانی شبانه‌روزی و خالصانه از مصادیق امیدآفرینی و خلف وعده، کارهای نمایشی، عدم انسجام در آراء و اظهارات مدیران ارشد نیز از نمونه‌هایی است که موجب خدشه‌دار شدن اعتماد و امید مردم می‌شود. ایجاد امید و توقع، درصورتی ممدوح است که با تخلف از وعده و عدم تحقق توقعات، همراه نشود وگرنه سکوت و وعده ندادن به‌مراتب بهتر یا به‌عبارتی کم‌هزینه‌تر است. از طرفی وعده منطقی دادن و عمل به آن، به‌شدت در جلب و تقویت سرمایه اجتماعی و ارتقای اعتماد عمومی مؤثر است.
۳. اینکه مردم را «شخصیت اصلی» و محور بدانیم تنها یک شعار نیست و اتفاقا دولت سیزدهم به‌خوبی مراتبی از این کلام حکیمانه و شورانگیز را پیاده‌سازی کرده است. دوره‌ای که حضور در بین مردم، خصوصا مستضعفان جامعه، با ترس و دلهره برخی افراد، قرین بود، گذشته است و اتفاقا رؤسای قوا امروز از هم‌صحبتی با کوخ‌نشینان، جان و انگیزه مضاعف می‌گیرند. امروز دیگر کسی از پشت شیشه دودی ماشین خود نظرسنجی نمی‌کند و از چشم‌های مردم، پی به رضایت یا عدم رضایتشان نمی‌برد؛ امروز نفر اول اجرایی کشور، چشم در چشم مردم، دست در دست ملت، درد آنان را می‌شنود، می‌فهمد و لمس می‌کند و برای حل آن، شب و روز نمی‌شناسد. همین خواستن، حرکت و همت؛ توانستن، رسیدن و برکت به‌همراه می‌آورد.
۴. همه موارد پیش‌گفته اما به یک چاشنی خطرناک، به اسم معیشت می‌رسد که اگر خدای‌ناکرده بهبود نیابد، آنچه امیدآفرین نامیدیم نیز رنگ می‌بازد؛ در این راستا نه اعداد و ارقام و آمار بلکه سفره مردم، بیانگر وضعیت حقیقی است. اقدامات شجاعانه دولت، باید رصد و آثار و تبعات آن کنترل و اصلاح شود وگرنه به ضد خودش بدل خواهد شد.
در پایان، از تلاش یک‌ساله دولت قدردانی می‌کنیم و امیدواریم در سال دوم فعالیت دولت مردمی، شاهد گشایش اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم باشیم.