«حسن نیت »داریم اما «حسن ظن» هرگز!

این روزها بارها مقامات غربی از دو کلیدواژه « حسن نیت» و «حسن ظن» در قبال مذاکرات وین استفاده می‌کنند. واشنگتن و تروئیکای اروپایی اصرار دارند هر دو واژه را مترادف یکدیگر قلمداد کرده و متقابلا از تهران بخواهند تا در مذاکرات وین، حسن نیت یا حسن ظن لازم را جهت احیای توافق هسته‌ای به خرج دهد! واقعیت امر این است که میان «حسن نیت» و«حسن ظن » تفاوتی اساسی وجود دارد. تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ما در مذاکرات وین حسن نیت دارد یعنی درصدد رفع تحریم‌های یک‌جانبه و گسترده‌ای است که علیه ملت ما و از سوی آمریکا وضع‌شده است. البته این حسن نیت، معطوف به کشورمان و منابع ملی ماست نه آن‌سوی آتلانتیک! تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان با همین «حسن نیت» پا به میدان مذاکرات گذاشته است و نیتی جز پیشبرد هر دو استراتژی«رفع تحریم‌ها»و«خنثی‌سازی تحریم‌ها» ندارد. بااین‌حال بدیهی است که ما در مذاکرات نسبت به ماهیت، مواضع و حتی تعهدات طرف مقابل ذره‌ای «حسن ظن» نداریم. 
قاعدتا در مذاکرات منتهی به انعقاد توافق اولیه برجام در سال ۲۰۱۵ میلادی نیز نباید نسبت به‌طرف مقابل  «حسن ظن »می‌داشتیم اما اکنون، باوجود خروج رسمی دولت آمریکا از توافق هسته‌ای و بی‌تعهدی مطلق تروئیکای اروپایی و اتحادیه اروپا در عمل به حداقلی‌ترین تعهدات خود در قبال جمهوری اسلامی ایران به لحاظ منطقی کمترین فضایی برای حسن ظن نسبت به‌طرف خطاکار غربی باقی نمانده است. اتفاقا یکی از رموز موفقیت تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان در مصاف با غرب، عدم حسن ظن نسبت به‌طرف مقابل و تأکید بر خواسته‌های حقوقی و اساسی کشورمان در پروسه‌ رفع تحریم‌هاست. 
این قاعده مهم را  مذاکره‌کنندگان ما در وین  به‌خوبی در ذهن خود تثبیت کرده‌اند. موضع‌تیم مذاکره‌کننده ایرانی در نشست‌های اخیر وین مبتنی بر یک نکته اساسی بوده است. این‌که   تحریم‌ها باید به‌صورت کامل و جامع برداشته شود زیرا مردم ایران دیگر نباید رنج تحریم‌ها را تحمل کنند.
نکته دیگر این‌که  ایران می‌خواهد یک‌بار برای همیشه موضوع مذاکرات هسته‌ای را پایان دهد و اگر دو مؤلفه راستی آزمایی و تضمین در پروسه احیای توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌های ایران به فراموشی سپرده شود، دوباره باید دو، سه یا پنج سال دیگر در وین یا ژنو بار دیگر پشت میز مذاکرات بنشینیم!بدیهی است که تیم مذاکره‌کننده کشورمان در این خصوص کمترین انعطافی به خرج نخواهد داد زیرا جمهوری اسلامی ایران «احیای برجام دفرمه شده»و «رفع غیرواقعی تحریم‌های ضد ایرانی» را برنمی‌تابد. حسن نیت کشورمان در مذاکرات معطوف به منافع ملی و رفع معضلات اقتصادی مردم می‌باشد .در مقابل، واژه‌ای به نام «حسن ظن»نسبت به‌طرف مقابل در برجام ، کمترین محلی از اعراب ندارد و نخواهد داشت. 
حسن ظن نسبت به دشمن، بزرگ‌ترین خطای راهبردی و محاسباتی در حوزه سیاست خارجی کشورمان خواهد بود و هرگز نباید مرتکب آن شویم.