مردم‌داری انقلابی

بازگشت مجدد کشورهای طرف درگیر برجام به مذاکرات وین، بازهم بحث منافع ملت مردم و نظام را پیش پای تحلیلگران سیاسی – اقتصادی بازکرده است، آنچه این روزها بیش از هر زمان دیگری با ادبیات متنوع باز تکرار می‌شود، ضرورت خروج کشور از شرایط دشواری است که سنگینی آن بر دوش مردم کشیده می‌شود؛ مردمی که رنج معیشتی یا درمانی دارند، بیش از هر قشر دیگری دشواری این روزها را تحمل و تجربه می‌کنند.
در این فضا، تحلیل‌ها اغلب در چهار دسته پژواک یافته است؛ دسته‌ای که مردم را تشویق به هزینه دادن بیشتر پای آرمان‌های انقلابی می‌کنند و از صبوری مردم پای اهداف کشور سخن می‌گویند و بعضا اصل مذاکره و تعامل با غرب را قبول ندارند. دسته دوم از ترکیب جدید تیم مذاکره‌کننده ناراضی‌اند و خروجی مثبتی از مذاکره‌کنندگان بر سر برجام متصور نیستند و حکم می‌دهند انزوای بی‌سابقه ایران از عرصه جهانی محصول این تفکر خواهد بود.
دسته سوم امیدوار به تیم مذاکره‌کننده و اعتماد به تاکتیک پیش‌گرفته آنها هستند و منتظر توافق خوب و دستاوردی عزتمندانه برای ایران هستند. دسته چهارم بدخواهان انقلاب و نظام در آن سوی مرزها هستند که همچنان ایران را لایق تحریم‌های بیشتر و تندتر می‌دانند و به‌صراحت اعمال تحریم‌های جدید را ضامن نجات مردم و ایران معرفی می‌کنند.
نسخه‌ها و تحلیل‌های رنگارنگی در شبکه‌های ارتباط جمعی بدون توجه به خط مشی نظام در مذاکرات لحظه به لحظه بازتولید می‌شوند و مردم را هراسان و بازار را نابسامان کرده‌اند؛ اما غالب تحلیل‌ها یک نقطه مشترک دارند و آن هم عدم توجه به احقاق حقوق مردم ایران در این مذاکرات است، دریغ از اینکه اساس بازگشت به مذاکرات فقط رسیدگی به رفع ظلمی است که در حق مردم ایران شده و برداشتن غل و زنجیرها از زندگی مردم برای داشتن یک زندگی خوب است، زندگی‌ای بدون تحریم که نه معیشت مردم را به اسارت بگیرد و نه از داغ تحریم‌ها جان عزیزانشان را به سوگ بنشینند.
لابه‌لای اغلب نسخه‌پیچی‌های تحلیلگران، آنچه همپای حقوق مردم مورد توجه است، جایگاه و نقش تأثیر جریان انقلابی است که با تغییر دولت در انتخابات اخیر پرچمدار مذاکرات شده، جریانی که همگرایی سیاسی سه قوه، نقش آن را در پیشبرد برنامه‌ها و اهداف نظام برجسته کرده است. در شرایط پیچیده و حساس بروز یافته ضروری است که جریان انقلابی شفاف و روشن پای مطالبات مردمی بایستد. آنچه جریان انقلابی را بیش از هر زمان دیگر به مردم‌داری و اقناع مردم ملزم می‌کند، توجه به خدشه‌دار شدن اعتماد عمومی در سا‌ل‌های اخیر و ضرورت بازسازی آن است.