هدف از مذاکرات وین، احیای برجام پیش از انتخابات ایران است
فیلیپ تیئبو، سفیر فرانسه در تهران گفت: ظریف را در اوج تنشهای ایران و آمریکا به اجلاس جی ۷ دعوت کردیم تا پنجره مذاکرات بسته نشود. اکنون هم همین روند طی می شود.
روزنامه کار و کارگر با فیلیپ تیئبو، سفیر فرانسه در ایران به گفتوگو نشسته است، مهمترین بخشهای این مصاحبه در ادامه آمده است.
هدف از مذاکرات وین، احیای برجام پیش از انتخابات ایران است
- اروپا و فرانسه در طول این سالها بارها از برجام حمایت کرده اند و همین امر باعث شده تا توافق هسته ای حتی با خروج ایالات متحده در دوران آقای ترامپ همچنان زنده بماند.
- مذاکرات فعلی وین نتیجه سالها تلاش همه طرفهای باقی مانده در برجام است و رئیس جمهور ماکرون نیز بارها از این توافق حمایت کرده است.
- حتی برای حفظ برجام آقای ماکرون طرحی را ارائه کرد که متاسفانه کنشگرانی در ایران و آمریکا مانع از اجرایی شدن آن طرح شدند ولی فرانسه تمام تلاش خود را برای حفظ برجام داشته و حتی آقای ظریف را در اوج تنشهای ایران و آمریکا به اجلاس جی ۷ دعوت کردیم تا پنجره مذاکرات را باز نگاه داریم و خوشبختانه تا امروز پنجره مذاکرات بسته نشده است. در حال حاضر هم همین روند طی می شود و هدف هم این است که تا قبل از شروع انتخابات در ایران شاهد احیاء کامل توافق هسته ای باشیم.
- آنچه که در سال ۲۰۱۵ تحت عنوان توافق هسته ای میان ایران با پنج کشور طرف برجام، امضاء شد مورد توافق همه کشورهای امضاء کننده از جمله ایران بود. طبیعی است که ما از همان زمان اختلافاتی با ایران در حوزه موشکهای بالستیک و نقش ایران در مسائل مربوط به خاورمیانه داشتیم که تا همین الان هم این اختلافات به قوت خود باقی است.
یکی از بزرگترین سرمایهگذاران خارجی در ایران فرانسه بود
- درخواست رئیس جمهور ماکرون برای ورود عربستان به مذاکرات مربوط به مذاکرات مربوط به منطقه است و ارتباطی به مذاکرات برجام ندارد و شما نباید این دو مسئله را با یکدیگر خلط کنید.
- باید بدانید که در سال ۲۰۱۶فرانسه یکی از بزرگترین سرمایه گذاران خارجی در ایران بود و فروش هواپیماهای ایرباس و ای تی آر به ایران هم در همین دوران شکل گرفته است و همچنین حضور صدها شرکت بزرگ و کوچک فرانسوی در ایران.
- اکثر شرکتهای اروپایی خصوصی هستند. آنها خودشان تصمیم می گیرند که ریسکهای سرمایه گذاری در سایر کشورها را بپذیرند یا خیر! ما نمی توانیم به شرکتهای فرانسوی برای داشتن رابطه با شرکتهای ایرانی دستوری صادر کنیم ضمن این که باید ببینیم آیا متعاقبا از طرف شرکتهای ایرانی هم تمایلی برای تجارت با شرکتهای اروپایی و فرانسوی وجود دارد.