پارس نیوز بررسی کرد؛
سند جامع همکاری ایران و چین تیر خلاص به فشار حداکثری است
یک کارشناس مسائل خاورمیانه گفت: «سند جامع همکاری ایران و چین قراردادی نیست که اقتصاد ایران را به انحصار چین در بیاورد بلکه تیر خلاصی بر اعمال فشار حداکثری است.»
در سال ۲۰۱۶ میلادی ۲۱ کشور دنیا و حتی رژیم صهیونیستی و عربستان با چین قرارداد توسعه و بهره‌برداری بنادر امضا کردند ولی هیچ یک از رسانه‌های معاند این قراردادها به کشورفروشی تعبیر نکرد. همچنین در سال ۲۰۱۰ میلادی کره شمالی و چین نیز برای توسعه زیرساخت‌های بندر راجین قرارداد همکاری ۱۰ سالهای را امضا کرده‌اند. چینی‌ها از سال ۲۰۰۳ میلادی با امضای قراردادی بلندمدت توسعه زیرساخت‌های بندر گوادر در پاکستان به‌عنوان یکی از رقبای بندر چابهار را آغاز کرده‌اند و سال ۲۰۰۸ میلادی توسعه بندر هامبوناتا در سریلانکا را طی قراردادی به‌عهده گرفته‌اند. همکاری‌های بلندمدت با کشورهای میانمار، استرالیا، مالزی، بنگلادش، امارات، عمان، کنیا، تانزانیا، جیبوتی، مصر، ترکیه، یونان، مراکش، الجزایر، موریتانی و آنگولا در فهرست بلند قرارداد چینی‌ها برای توسعه زیرساخت‌ها دیده می‌شود اما جالب توجه است که هیچ هجمه‌ای وارد و این اتفاقات کشور فروشی تعبیر نشد. در بررسی علت این امر و اینکه واگذاری بنادر ۲۱ کشور دنیا به چین کشورفروشی است به گفت‌وگو با جعفر قنادباشی، کارشناس مسائل خاورمیانه پرداختیم.
وی در تشریح علت هجمه‌های اخیر علیه سند جامع همکاری ۲۵ ساله ایران و چین گفت: «همجه‌های اخیر حامیان آمریکا نسبت به سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین انفعالی و تنها بیان‌گر شکست رژیم غاصب و رسانه‌های معاند برای تضعیف ایران است. اخبار دروغین رسانه‌های غربی مبنی بر انحصار چین تنها بدین خاطر است که این توافقنامه امضاء شده نقش ایران را در عرصه‌های بین المللی و سیاسی به عنوان یک کشور بزرگ و قدرتمند ایفا خواهد کرد.»
قنادباشی افزود: «بدیهی است که سند جامع همکاری ۲۵ ساله ایران و چین به اقتصاد ایران نظم و مسبب تبادل تجربیات تجاری میان کشورهای دنیا می‌شود. درحال حاضر نیاز است تا از استعدادهایی که در شرق است، به خوبی استفاده کنیم چراکه در گذشته نتیجه ارتباط با دنیای غرب را دیده‌ایم. طی سالهای گذشته، با کشورهای غربی مراودات بسیاری داشتیم. ارتباط با انگلیس و قرارداد کارخانه پیکان یا کارخانه بزرگ پژو فرانسه و قرارداد پژو از جمله این مراودات بود. کما اینکه کارخانه جات و بخش کشاورزی ایران نیز در گذشته به نوعی وابسته به صنعت غرب بود. همین وابستگی موجب شد تا غربی‌ها به فکر تحریم اقتصادی ایران باشند و برخی محدودیت‌ها را اعمال کنند.»
او تصریح کرد: «آمریکایی‌ها درصدد بودند تا با اعمال تحریم‌های اقتصادی، چرخه تولید و صنعت ایران آنقدر ضعیف شود که بنا به گفته خود آنها در دامن آمریکا بیفتد. حال که می‌بیند این اتفاق رخ نداده و سند جامع همکاری ایران و چین هم به طور کامل از این رخ داد جلوگیری می‌کند، می‌کوشند تا با هجمه و نشر اخبار دروغین، ذهن مردم را به سوی دیگری هدایت کنند.»
کارشناس مسائل خاورمیانه همچنین خاطرنشان کرد: «سند جامع همکاری ایران و چین قراردادی نیست که اقتصاد ما را به انحصار چین در بیاورد بلکه تیر خلاصی بر اعمال فشار حداکثری است.»
وی درپایان این گفت‌وگو گفت: «ایران یک کشور بزرگی است و برای تبادل اقتصادی با جهان سهم بزرگی دارد. بنابراین برای ما یک ضرورت بود که وارد عرصه معاملات اقتصادی شویم.»