اعتیاد به مت‌آمفتامین…

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، دکتر علی فرهودیان در نشست علمی پژوهشی که با عنوان « عوارض جنسی سوء مصرف آمفتامین ها در مردان» در مجموعه فرهنگی شقایق تهران برگزار شد، با بیان این مطلب گفت: از حدود یک دهه قبل، مصرف مواد صناعی به خصوص مت آمفتامین در کشور ما گسترش یافته و عملاً جایگزین مواد مخدر قبلی مانند تریاک یا هروئین شده است.

وی اظهار داشت: یکی از مشکلاتی که در شروع مصرف مت آمفتامین و در اثرات طولانی مدت مصرف این ماده همواره مطرح بوده است، اختلال و تغییرات در عملکرد جنسی است.

این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سوء مصرف و وابستگی به مواد دانشگاه علوم بهزیستی فرهودیان گفت: در این زمینه، پژوهشی به منظور ارتباط بین مصرف مت آمفتامین و اختلال در عملکرد جنسی در مردان مصرف کننده مت آمفتامین در جامعه ایرانی با روش کیفی و بر روی مردان مراجعه کننده به مراکز درمانی، همسران آنها و درمانگران انجام شد.

فرهودیان ادامه داد: برای کسب اطلاعات از بیماران و همسران آنها از مباحث متمرکز گروهی (FGD) و از درمانگران و صاحبنظران از مصاحبه عمیق فردی (DI) استفاده شد و در نهایت، مصاحبه با ۳۶ مصرف کننده، ۷ نفر از همسران آنها و ۵ نفر از درمانگران انجام شد.

وی بیان داشت: هر چند که تعدادی از مردان، شروع مصرف را با هدف خوددرمانی برای اختلال عملکرد جنسی مختل شده گزارش کرده بود، اما اکثریت افراد با هدف دیگری اقدام به اولین مصرف مت آمفتامین کرده بودند.

وی بیان داشت: اولین مصرف این ماده موجب افزایش شدید میل جنسی در اکثر افراد و بهبود عملکرد جنسی شده بود، اما پس از چند ماه عملکرد جنسی به صورت تدریجی مختل و عملاً مصرف منجر به اختلالات جدی در عملکرد شده بود.

فرهودیان در ادامه، پرخاشگری های جنسی، اعتیاد به رابطه جنسی و مشاهده پورنوگرافی، تمایل اجبارگونه به تغییر دایم شرکای جنسی و تغییر تمایل جنسی به فرد همجنس را از دیگر عوارض مصرف طولانی این ماده عنوان کرد و گفت: بر اساس اظهارات مصاحبه¬ شوندگان، در صورت قطع مصرف، عملکرد جنسی تا مدتی کاملاً مختل می شود و میل جنسی از بین می رود؛ اما پس از چند ماه به سطح بهتری از عملکرد برمی گردد و تمایلات و رفتارهای غیرطبیعی بهبود می یابد.

وی افزود: مصرف گسترده مت آمفتامین در کشور نه تنها موجب اختلالات جسمی در عملکرد جنسی می شود، بلکه بیم آن می رود که با اثراتی که بر تنوع طلبی جنسی و روابط بین فردی ایجاد می کند، موجب تغییراتی در فرهنگ عمومی جامعه شود، لذا پیشگیری اولیه از مصرف این ماده و درمان سریع تر بیماران تنها راه مقابله با این تغییر به نظر می رسد.