دسته ای از دردهای جنسی که نیاز فوری به درمان دارند

پریاپیسم به معنای نعوظ طولانی مدت، ناخواسته و مداوم آلت تناسلی مردان است که ناشی از تحریک یا برانگیختگی جنسی نیست و معمولا دردناک است. این عارضه اگرچه شایع نیست اما نیاز به درمان طبی فوری دارد و در غیر این صورت به آسیب بافتی می انجامد و در نتیجه، فرد در آینده، هنگام برانگیختگی جنسی، نعوظ نخواهد داشت. پریاپیسم بیش از همه در پسران ۵ تا ۱۰ سال و مردان ۲۰ تا ۵۰ سال دیده می شود…
پریاپیسم انواع متعددی دارد که در هر یک از این انواع، علایم بیماری تا حدی متفاوت اند:
پریاپیسم ایسکمیک
پریاپیسم ایسکمیک یا پریاپیسم با جریان خون کم، نوعی از این بیماری است که در نتیجه اشکال در خروج خون از آلت تناسلی رخ می دهد.
• علایم: نعوظ های ناخواسته ای که بیش از ۴ساعت به طول می انجامد و تنه آلت سفت می شود اما معمولا نوک آن (حشفه) نرم می ماند. این نوع، بسیار دردناک است.
پریاپیسم غیرایسکمیک
این نوع هنگامی رخ می دهد که مقدار زیادی خون به داخل آلت تناسلی وارد می شود.
• علایم: نعوظ ناخواسته ای که دست کم ۴ساعت به طول می انجامد، بدون سفتی تنه آلت. نعوظی که به تحریک جنسی مرتبط نیست یا پس از تحریک جنسی بیش از حد تداوم پیدا می کند و معمولا بدون درد است.
پریاپیسم عودکننده
پریاپیسم عودکننده، شکلی از پریاپیسم ایسکمیک است که فروکش کرده و دوباره عود می کند.
• علایم: این نوع معمولا دردناک است و عموما کمتر از ۳ ساعت طول می کشد.
کی باید رفت دکتر؟
در صورتی که نعوظ بیش از ۴ساعت طول بکشد باید به اورژانس بیمارستان مراجعه کرد.
اگر دچار نعوظ دردناک مداومی می شوید که خود به خود در کمتر از ۴ ساعت برطرف می شود به پزشک مراجعه کنید تا با تجویز درمان از عود عارضه جلوگیری شود.
این مشکل چگونه ایجاد می شود؟
نعوظ به طور طبیعی در پاسخ به تحریک جسمی یا روانی رخ می دهد. این تحریک باعث می شود برخی از عروق خونی شل و گشاد شوند و جریان خون به بافت اسفنجی درون آلت افزایش یابد و رگ های خونی که جریان خون را از آلت تناسلی خارج می کنند، در نتیجه افزایش فشار بسته شوند و خون درون آلت به دام بیفتد. در نتیجه آلت پر از خون می شود.
پس از پایان تحریک، خون به خارج از آلت جریان پیدا می کند و این اندام به حالت شل ابتدایی اش باز می گردد. پریاپیسم هنگامی رخ می دهد که بخشی از این سیستم، خون، رگ های خونی یا اعصاب کنترل کننده آنها دچار اشکال شده و جریان طبیعی خون مختل می شود. در نتیجه نعوظ ناخواسته ای به وجود می آید که ادامه پیدا می کند. بعضی بیماری ها با تاثیر بر هریک از سه بخش خون، رگ های خونی و اعصاب ممکن است پریاپیسم ایجاد کنند.
برخی از شایع ترین عللی که منجر به بروز این مشکل جنسی می شوند، به شرح زیرند:
• بیماری های خونی:
بیماری های مربوط به خون در ایجاد پریاپیسم – معمولا نوع ایسکمیک آن- نقش دارند؛ یعنی به علت عدم توانایی خروج خون از آلت فرد دچار نعوظ ناخواسته می شود. از جمله این بیماری های خونی می توان به کم خونی سلول داسی شکل و لوسمی (سرطان خون) اشاره کرد.
• داروها:
معمولا پریاپیسم نوع ایسکمیک ممکن است عارضه جانبی برخی داروها باشد. از داروهایی که ممکن است پریاپیسم ایجاد کنند، می توان به اینها اشاره کرد: داروهای خوراکی برای درمان اختلال نعوظ مانند سیلدنافیل (ویاگرا) و وردنافیل (لویترا) . داروهای تزریق شده به آلت تناسلی برای درمان اشکال نعوظ مانند پاپاورین، داروهای ضدافسردگی مانند فلوکستین (پروزاک) و بوپروپیون (ولبوترین) ، داروهای مورد استفاده برای درمان روان پریشی مانند ریسپریدون و اولنازاپین، داروهای ضداضطراب مانند دیازپام و داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و هپارین.
• روان گردان های غیرمجاز:
برخی از داروهای غیرقانونی یا موادی که مورد سوءمصرف قرار می گیرند، ممکن است پریاپیسم ایجاد کنند؛ از جمله مصرف تفریحی داروهای درمان کننده اختلال نعوظ مانند ویاگرا، الکل، کوکایین، ماری جوانا یا اکستازی.
• جراحت ها:
یک علت شایع پریاپیسم غیرایسکمیک- نعوظ مداوم در نتیجه جریان خون زیاد به آلت تناسلی- ضربات یا جراحات وارده به دستگاه تناسلی، لگن یا میان دوراه- ناحیه میان قاعده آلت و مقعد است.
• سایر عوامل:
آسیب طناب نخاعی، بیماری های دستگاه عصبی مانند ام اس، بیماری های متابولیک مانند دیابت و لخته های خونی، زهر حیوانات مانند زهر عقرب یا عنکبوت بیوه سیاه.
عوارض و عواقب
پریاپیسم ایسکمیک می تواند باعث عوارض وخیمی شود. خون به دام افتاده درون آلت تناسلی از اکسیژن تهی شده و باعث آسیب به بافت ها می شود. در صورتی که نعوظ بیش از ۴ ساعت ادامه پیدا کند خون بدون اکسیژن شروع به نابود کردن بافت ها در آلت تناسلی می کند و در نهایت باعث اختلال نعوظ در فرد و از شکل افتادن آلت تناسلی می شود.
منبع: salamat. ir