مولایی: رکورد رضازاده را می‌شکنم
وزنهبرداری در حالی روزهای ملتهبی را سپری میکند که در همین روزها هم وزنهبردارانش قدرت آن را دارند تا از عنوان سومی جهان دفاع کنند؛ عنوان سومی که اتفاقاً انتقادات زیادی را به همراه داشت.
به گزارش پارس ، تیم ملی وزنه برداری ایران در رقابت های قهرمانی جهان به لطف مدال نقره مجموع بهادر مولایی و برنز دوضرب محمدرضا براری یک بار دیگر روی سکوی سومی جهان ایستاد تا کسب این افتخارات توسط این دو، بهانه خوبی باشد تا در روزهایی که هجمه سنگینی علیه وزنه برداری است، فارس این دو وزنه بردار شایسته را دعوت کرده و با آنها به گفت و گو نشست:
یک بیوگرافی از خودتان می دهید؟ چطور کشف شدید، به تیم ملی رسیدید و چه مقام هایی کسب کرده اید؟
براری: در ساری به دنیا آمدم و ۲۵ سال سن دارم. مربی پایه ام حاجی ضمیریان بود و الان هم حدود ۵ سال است که با اصغر قربان نژاد کار می کنم. ترم آخر کارشناسی تربیت بدنی را سپری می کنم. پس از مسابقات المپیاد سال ۸۶ به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم و تا به امروز در خدمت تیم ملی کشورم هستم. در سال ۲۰۰۷ طلای جوانان آسیا، در سال ۲۰۰۸ نقره باشگاه های آسیا، در سال ۲۰۰۹ برنز جام باشگاه های آسیا و در مسابقات قهرمانی ۲۰۱۱ جهان نتایج قابل قبولی را کسب کردم، در همان سال در رقابت های باشگا ه های آسیا به عنوان قهرمانی رسیدم و پس از آن
به خاطر مصدومیت دو سالی را از جمع ملی پوشان دور بودم و حتی المپیک را هم از دست دادم و امسال هم مدال برنز دوضرب قهرمانی جهان را به دست آوردم.
در حال حاضر و پس از رفع مصدومیت احساس خوبی دارم و روز به روز بهتر می شوم. نسبت به سال های گذشته احساس شادابی خاصی دارم و چه بسا اگر مسابقات قهرمانی جهان یک ماه دیگر برگزار می شد، به طور قطع نتایج بهتری را کسب می کردم. با این حال راضی هستم به رضای خدا و از همین نتایج هم رضایت دارم.
مولایی: ۲۱ سال سن دارم و بابلسری هستم. از ۱۰ سالگی وزنه برداری را زیر نظر پدرم آغاز کردم. از ۱۵ سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و اولین مدالم طلای نوجوانان آسیا بود. پس از آن قهرمانی نوجوانان جهان را کسب کردم. در ۴ دوره حضور در جوانان جهان نیز یک طلا، یک نقره و یک برنز را به دست آوردم. امسال هم پس از حضور در تیم ملی بزرگسالان ابتدا در رقابت های قهرمانی آسیا، سپس یونیورسیاد و برای اولین بار در قهرمانی بزرگسالان جهان شرکت کردم. تجربه اول حضور در میدان جهانی استرس زیادی برایم ایجاد کرده بود و می ترسیدم که یک وقت
شرمنده مردم نشوم.
هر دو مازندرانی هستید. چرا مازندرانی ها در ورزش هایی مانند کشتی و وزنه برداری تا این اندازه قدرتمند هستند؟
براری: به خاطر سطح دریا. گفته می شود رطوبت باعث می شود بندرنشینان و به طور خاص شمالی ها قوی تر باشند. در شهرهایی مانند اردبیل که اکسیژن بیشتر باشد هم همین شرایط حاکم است.
از لحاظ امکانات در استان چطور؟
مولایی: از لحاظ امکانات بابلسر وضعیت خوبی ندارد با این حال امیدوارم از لحاظ امکانات وزنه برداری یک مقدار به این شهر رسیدگی شود.
براری: در ساری هم شهردار این شهر پس از کسب مدال برنز جهان، قول هایی را به ما داده است که امیدوارم این قول ها هم عملی شود.
پس از المپیک ۲۰۱۲ لندن اختلافات بین المپیکی ها با فدراسیون باعث شد شاهد تغییر و تحولی شگرفت در تیم ملی وزنه برداری باشیم. به نظرتان این موضوع باعث شد تا شما دو نفر به ترکیب تیم ملی برسید یا در غیر این صورت باز هم راه برایتان برای رسیدن به ترکیب اصلی هموار بود؟
براری: وزنه برداری رشته رکوردی است. اگر بخواهیم اردوی تیم ملی را مختص به یک نفر بدانیم باید درهای تیم ملی را ببندیم. اگر قرار باشد یک ورزشکار در هر صورتی در تیم ملی باشد، در این صورت حق بسیاری از افراد ضایع می شود. خود من هر طور شده در آینده در رقابت های قهرمانی کشور شرکت می کنم تا با قهرمانی در این رقابت ها بتوانم دوباره به اردوی تیم ملی بازگردم تا نه کسی اعتراض کند و نه حق کسی ضایع شود.
اگر بخواهم به مدالی که گرفته ام بسنده کرده و آن را ضامن حضور دائم خود در اردوی تیم ملی بدانم، تفکر اشتباهی است. مدال من ارزشمند است اما برای حضور در اردوهای بعدی تیم ملی باید در فرم خوبی قرار داشته باشم و بتوانم از سایر هم دسته ای هایم بهتر باشم.
مولایی: اگر المپیکی ها بودند ما حتی رکوردهای بهتری هم می زدیم چون رقابت خوبی در دسته های مختلف ایجاد می شد. من سال گذشته هم برای المپیک در اردوی تیم ملی جوانان بودم با این حال بیشتر به دنبال بازیگوشی بودم تا تمرین کردن که همین موضوع باعث شد طلای جوانان جهان و المپیک را از دست بدهم اما امسال شرایط فرق می کرد و به رده سنی بزرگسالان رسیده بودم و تفکرم این بود که اگر خراب کنم، دیگر جایی در تیم ملی نخواهم داشت پس باید بهترین رکوردها و وزنه ها را بزنم.
اینکه جانشین بهداد سلیمی شدی به تو انگیزه می داد؟
مولایی: هیچ وقت به فکر جانشینی کسی نبوده و هیچ زمان به جای فرد دیگری وزنه نزده ام. من جای خودم بوده ام و هیچ زمان هم دوست ندارم جای کسی باشم. جای خودم وزنه می زنم و برای مملکتم افتخار کسب می کنم.
از سال گذشته که رکورد جوانان جهان را در هفته پایانی لیگ برتر شکستم از این دست صحبت ها که می خواهم جایگزین کسی شوم، زیاد بود. از این حرف ها هم خیلی خوشم نمی آید که جانشین کسی هستم و جای کسی وزنه می زنم.
با آغاز اردوی تیم ملی برای رقابت های قهرمانی جهان، دوباره فشارهای اردویی با نظم و انضباط خاص کوروش باقری آغاز شد. برگزاری چنین اردوهایی تا چه اندازه در رسیدن به موفقیت به شما کمک کرد.
براری: دلیل اصلی موفقیت تیم ملی همین تمرینات سنگین بود، تمرینات چهار جلسه ای و فشارهای زیادی روی ملی پوشان بود و برخی مواقع نمی توانستیم از درد تمرین کنیم. این فشارها در کنار نظم و انضباط اردویی عاملی شد تا بتوانیم به نتایج خوبی هم برسیم. البته اینکه برخی در رقابت های قهرمانی جهان کمتر از رکوردهای شخصی خود را به ثبت رساندند، دلیل اصلی اش استرس و کم تجربگی آنها بود. خود من در تمرینات بالای ۲۰ بار مهار وزنه های بیشتر از ۲۰۵ کیلویی در دوضرب توسط تقیان را دیدم. او لیاقتش طلا بود اما همین استرس باعث شد نتواند به
حقش برسد. در مجموع این تیم با این فشار تمرین نتیجه گرفت. روزهایی بود که بچه ها با مسکن تمرین می کردند.
مولایی: مشکل اصلی تقیان این بود که کمتر صحنه جهانی دیده بود و چند سال هم از اردوی تیم ملی دور بود و همین عوامل باعث شد نتواند به جایگاهی که استحقاقش را دارد برسد.
در مورد اردوها هم محمدرضا مسائل درستی را گفت و من هم باید اضافه کنم که اگر کوروش باقری همچنان در تیم ملی باشد، وضعیت به مراتب سخت تر و فشارها بیشتر خواهد شد چون سال آینده بازی های آسیایی و سهمیه المپیک را با هم داریم.
فکر می کردید دوباره سوم شوید؟
براری: هدف ما کسب عنوان قهرمانی بود با این حال برای رسیدن به این هدف، از ۶ ماه قبل از رقابت ها دور هم جمع شدیم و در نهایت سوم شدیم و این در حالی است که تیمی که در جهانی ۲۰۱۱ سوم شد از ترکیب وزنه بردارانی باتجربه به وجود آمده و دو سال در کنار هم تمرین می کردند.
در خصوص تیم ۲۰۱۰ که در رقابت های آنتالیا شرکت کرد باید عنوان کنم که آن تیم، تیمی باتجربه و متشکل از وزنه بردارانی مانند اصغر ابراهیمی و محسن بیرانوند بود که هرکدام از آنها تجربه حضور در المپیک را هم داشتند. البته آنها در مسابقات جهانی عملکرد خوبی داشتند. با این حال، تیم ۲۰۱۰ در رده بندی مجموع به عنوان پنجمی جهان است، اما امسال در تیم مان نوجوان ۱۶ ساله داشتیم و با میانگین سنی ۲۰ تا ۲۱ سال به لهستان رفتیم.
مولایی: در خصوص دهقان باید بگویم که او بدن آماده ای داشت و به فکر زدن رکورد نوجوانان جهان بود اما هیجان حضور در رقابت های جهانی بزرگسالان برای اولین بار باعث شد استرس زیادی به وی دست داده و نتواند عملکرد خوبی از خود به جای بگذارد.
می توان به کسب سهمیه کامل توسط وزنه برداری در المپیک ۲۰۱۶ امیدوار بود؟
مولایی: صد درصد این اتفاق خواهد افتاد، چون هم ملی پوشان جوانی داریم و هم انگیزه لازم را در آنها می بینم.
براری: شک نکنید سهمیه کامل را کسب خواهیم کرد.
مردم فکر می کردند اگر المپیکی ها بروند، وزنه برداری زمین خواهد خورد، اما این اتفاق نیفتاد و حداقل حضور در این رقابت ها نشان داد که فاصله بین تیم ۲۰۱۳ و المپیک ۲۰۱۲ خیلی زیاد نبود. در این خصوص چه نظری دارید؟ در المپیک بعدی در صورتی که المپیکی های لندن نباشند می توان به کسب مدال امیدوار بود؟
مولایی: اول باید بگویم که بین ما و وزنه برداران المپیک هیچ فرقی نیست، تازه معتقدم که از لحاظ قدرت بدنی، تیم جدید بسیار بهتر هم است اما از لحاظ سایر موارد با آنها در یک سطح هستیم. با این حال معتقدم هر کس که فکر کند در غیاب آنها نتایج بدی توسط وزنه برداری کسب خواهد شد، تفکرش اشتباه است.
براری: رکوردهای مسابقات لهستان بسیار بیشتر از مسابقات المپیک بود به طوری که ۶ رکورد جهان در جهانی ۲۰۱۳ شکسته شد و در سایر دسته ها نیز رکوردهای بیشتر از المپیک به ثبت رسیده، که نشان می دهد در چه شرایطی سوم شدیمف پس اینکه فکر کنید در غیاب المپیکی ها، تیم ملی به زمین خواهد خورد اشتباه بزرگی خواهد بود.
پس چرا وزنه برداران المپیکی این حرف ها را قبول ندارند؟
مولایی: چند روز پیش مصاحبه یکی از همین ها را می خواندم که گفته بود ما در فرانسه با ۴ مدال مجموع به عنوان سومی جهان رسیدیم و چون ما با یک مدال نقره به این عنوان رسیدیم پس سطح مسابقات پایین بوده است، اما آنها مسائل دیگر را ندیدند.
براری: پس چرا اینکه وزنه بردار دسته ۶۹ کیلوگرم مان در لهستان چهارم شده است را نمی بینند. در همین دسته در پاریس اصلاً نتایج خوبی کسب نکردیم. با اینکه در هر دو تیم حضور داشتم، اما معتقدم تیم امسال بسیار بهتر بود. حتم بدانید که اگر دهقان اوت نمی کرد نائب قهرمان جهان می شدیم و در این صورت المپیکی ها چه می خواستند بگویند؟
اگر شرایطی فراهم شود که المپیکی ها برگردند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
براری: از خدایمان است این اتفاق بیفتد. در حال حاضر من و نصیرشلال در لیگ در یک تیم هستیم و این در حالی است که با وجود اینکه سه هفته از مسابقات لیگ سپری شده است، او در هیچ کدام از هفته ها به روی تخته نیامده، اگر آنها آماده هستند چرا وزنه نمی زنند. با من من کردن نمی توان به نتیجه ای رسید. وزنه بردار باید در عمل حرفش را ثابت کرده و روی تخته وزنه بزند. آنها در مسابقات لیگ یا هر مسابقه دیگری اگر از اردونشینان تیم ملی بهتر بودند، آن زمان بگویند ما بهتر و برتر هستیم و ادعا کنند. وقتی شعار می دهند، نمی توان با شعار زندگی
کرد. البته آنها از دوستان صمیمی ما هستند و شاید از این حرف ها ناراحت هم بشوند.
مولایی: اینها همه رفقایمان هستند و احترامشان واجب است و بحثی هم بین ما وجود ندارد.
اما آنها علیه شما مصاحبه های جنجالی زیادی کردند.
براری: درست است و من خودم چند روز پیش مصاحبه های بهداد را خواندم. من به آنها احترام می گذارم اما همین اندازه می گویم اگر خوب هستند به روی صحنه بیایند و خودشان را ثابت کنند. به شخصه اگر من ضعیف تر از آنها باشم، خودم از تیم ملی کنار می کشم.
مولایی: شک نکنید که از بازگشت آنها به روی تخته، من هم خوشحال می شوم.
المپیکی ها حتی زیر نظر حسین توکلی اردویی را هم برگزار کردند، ثمره آن چه بود؟
مولایی: هیچی، فعلاً که همه شان مصدوم شده اند. آنها در حالی ادعا می کنند که اگر بودیم قهرمان جهان می شدیم که دیگر پرونده این رقابت ها هم مانند مسابقات المپیک و قهرمانی جهان ۲۰۱۱ بسته شد. اگر بحث المپیک باشد باید رضازاده که ۲ طلای المپیک را دارد همچنان به روی تخته بیاید و اگر این چنین است باید محمد نصیری هم که ۴ مدال المپیک دارد به تیم ملی دعوت شود. پس هر زمان شرایط خاص خودش را دارد و رکوردهایی که آنها از آن حرف می زنند برای همان سال بوده و امسال رکوردهای دیگری به ثبت رسیده است و نباید شرایط را با هم مقایسه کرد. اگر
این طور باشد من با سن ۲۱ سال، ۳ کیلوگرم بیشتر از نفر اول المپیک وزنه زدم.
براری: متأسفانه یکسری از اهالی رسانه که در گذشته نه وزنه بردار بودند و نه سررشته ای از وزنه برداری دارند، جوری وزنه برداری را آنالیز می کنند که آدم از مطالبشان خنده اش می گیرد. آنها هدفشان این است که ذهن مردم را خراب کرده و ورزش را به حاشیه بکشانند.
چاره مشکلی که به وجود آمده است چیست؟
براری: چاره آن این است که مدیریت شود.
چه کسی باید آن را مدیریت کند؟
مولایی: فدراسیون که ۷ بار آنها را دعوت کرده است. جالب اینکه برخی ها می گویند کادر فنی آنها را کنار گذاشته است، پس زمانی که به مردم خط فکری می دهید، مردم هم این نوشته ها را باور می کنند و از اصل ماجرا غافل خواهند ماند.
براری: شما همین مطالب در مورد بازنشستگی را ببینید که به هیچ وجه صحت ندارد. خود من یک سال در اردو نبودم و روزی که بازگشتم، فرم مربوطه را پر کرده و برای فدراسیون جهانی ارسال کردم تا به این ترتیب برای حضور در رقابت های آینده اعلام حضور کنم.
تمام این حاشیه ها از زمانی به وجود آمد که المپیکی ها اعلام کردند کوروش باقری به آنها فحاشی می کند. شما که در اردوها با باقری زندگی کرده اید این حرف ها را تأیید می کنید؟
براری: شاید شما هم در منزل اگر کار اشتباهی بکنید، پدرتان با لحن دیگری شما را نصیحت کند. در اردوی تیم ملی هم باقری حق پدری به گردن ملی پوشان دارد و شاید برخی مواقع لحنش عوض شود اما حاضرم قسم بخورم که هیچ گاه از وی فحاشی ندیدم. این مسائلی که آنها مطرح می کنند تهمت است و جای پیگیری دارد و نمی دانم چرا اینقدر راحت چنین مسائلی را در رسانه ملی و مقابل ۷۰ میلیون مطرح می کنند. به شخصه ندیده ام که او در سالن تمرین و یا مسابقه به ورزشکارش فحاشی کند.
شاید او عصبانی شود اما فحاشی هرگز. روزهایی را دیده ام که از شدت حرص خوردن دستش می لرزید. انسان باید وجدان داشته باشد و اگر می خواهد چیزی بگوید باید وجدانش را هم در نظر بگیرد.
مولایی: من هم تا به حال از کوروش باقری چنین مواردی را ندیده ام.
می توان گفت این بهانه ای بود برای رسیدن به شرایط خاص در اردوی تیم ملی.
براری: یک افرادی در پشت پرده هستند که با تحریک آنها مسائل امروز به وجود آمده است.
به واقع چه افرادی پشت پرده هستند، می توانید بگویید؟
براری: این حرف و حدیث ها زمانی به وجود می آید که تیم نتیجه می گیرد و می خواهند هر طور شده تیم ملی را زیر سؤال ببرند. مانند قطاری که در حال حرکت است که به آن سنگ می زنند. ما هم اگر در مسابقات جهانی نتیجه نگرفته بودیم هیچ کس کاری به ما نداشت. اما موفق بودیم و امروز باید این انتقادات را هم بشنویم.
مولایی: به نظر من اینها دنبال بهانه بودند تا کوروش باقری را از تیم ملی بیرون کنند و بتوانند تا چند سال با هر شرایطی که دارند در اردو باشند و در این چند سال هم فقط اسم آنها باقی بماند.
براری: شاید یک زمانی بهداد سلیمی بی رقیب بود و امروز هم شاید درهای اردو به روی وی باز باشد، اما امروز دیگر بهادر رقیب بهداد است و یکی مانند نواب، من رقیبش هستم و دیگر نمی توانند آنها خود را بی رقیب بدانند. آنها اگر بخواهند برگردند پس تکلیف ما چه می شود؟ آیا ما باید به خانه برویم؟ البته حرف من این نیست که هیچ گاه به تیم ملی نیایند، اما زمانی باید این اتفاق بیفتد که آماده باشند و ابتدا خود را نشان داده و رکوردهایشان را مشخص کنند و سپس ادعای بازگشت داشته باشند. اردوی تیم ملی جای بهترین هاست. شاید آنها پس از المپیک
بهترین بودند اما امروز ۱۴ ماه از المپیک گذشته است، آیا واقعاً همان شرایط المپیک را دارند؟ اگر دارند چرا در لیگ خود را نشان نمی دهند؟ اینها می خواهند خیلی راحت و الکی به اردو بازگردند.
مولایی: من همان زمان هم در تمرین وزنه هایی بهتر از رکوردهای المپیک زدم و اگر بحث تمرین باشد که آنها می گویند در تمرین رکوردهای خوبی می زنی، پس باید مدال المپیک را به من می دادند. اگر به همین راحتی باشد که هر کسی می تواند قهرمان جهان شود. هر چیزی سختی خودش را دارد و نباید اینطور باشد که در جای گرم و نرم نشسته و با ادعای اینکه مدال المپیک داریم، بخواهند فقط شعار بدهند. این رکوردها که دم از آن می زنید، برای المپیک است. امروز چه رکوردهایی می زنید. یک روز کوروش باقری هم رکورد ۱۹۵ کیلوگرم را می زد. او امروز هم می تواند
این وزنه را بلند کند؟ شاید امروز خود من هم نتوانم همین وزنه ۲۵۵ کیلوگرمی یک هفته پیش را تکرار کنم. اگر به حرف باشد من هم ادعا می کنم که تا ۶ المپیک بعدی هم می توانم مدال بگیرم.
باز به سؤال قبلی برگردیم، آیا آنها را کسی تحریک می کند؟ و این تحریک ها باعث شده است این اتفاقات برای وزنه برداری بیفتد؟
مولایی: درست است که مدال المپیک دارند اما هنوز بچه و خام هستند. به قول کوروش باقری، هنوز پخته نشده اند و همین باعث شده تا چند نفر آنها را به حاشیه بکشانند.
براری: کار اینها زمانی خراب شد که دعوایشان رسانه ای و به طور خاص تلویزیونی شد و دیگر نشد آن را جمع کنند.
آیا این تحرکات در قبال شما هم صورت گرفته است؟
مولایی: من که کسی را ندیدم و این اتفاق برای من نیفتاده است.
براری: من به شخصه با آنها خیلی رفیق هستم، اما از زمانی که از مسابقه بازگشته ایم یک نفرشان برای تبریک با من تماس نگرفته است در حالی که خود من قبل و بعد از مسابقه با آنها در تماس بودم.
مولایی: من هم قبل از هر رقابتی که می خواستند به روی تخته بروند با آنها تماس می گرفتم اما آنها به خودشان زحمت یک تبریک گفتن را هم نداده اند، آنها تماسی که نگرفتند هیچ، حتی امروز مدال ما را هم زیر سؤال می برند و به مردم اشتباه خط می دهند تا ارزش کار ما را کم کنند و ادعا می کنند که اگر ما می رفتیم طلا می گرفتیم.
این نشان نمی دهد که پس از المپیک ظرفیت شان کم شد؟
براری: اینها چرا قبل از مسابقات المپیک و جهانی این حرف ها را نمی زدند. من از سال ۲۰۰۹ در اردوی تیم ملی بودم پس چرا این حرف ها آن زمان زده نمی شد؟
چرا ورزشکار سالاری در ورزش ما و به خصوص وزنه برداری زیاد شده است؟ چه معنی دارد که ۴ وزنه بردار بخواهند برای مجموعه فدراسیون تعیین تکلبف کنند؟
براری: به نظرم در گذشته و در زمان ایوانف که کسی جرأت نداشت این حرف ها را بزند. پس از المپیک ایوانف به خاطر چند دقیقه تأخیر، رضازاده که قهرمان المپیک بود را تا مرز اخراج از اردو پیش برد. اگر هم باقری مربیگری رضازاده را برعهده گرفت به این دلیل بود که با ایوانف کار کرده بود.
پس از مسابقه و به خاطر این موفقیت ها باید همه خانواده وزنه برداری خوشحال باشند و به آن افتخار کنند اما امروز همه انتقاد می کنند و به دروغ خبررسانی هایی می شود.
مولایی: رضازاده و باقری همیشه با هم خوب بوده و هیچگاه پشت یکدیگر را خالی نکرده اند.
استعفای باقری به چه نحو است؟ صوری است یا از انتقادات خسته شد یا دلایل دیگر داشت؟
مولایی: در صحبت هایش می گفت که خسته شده است و البته مشکلات جسمانی و قلبی هم دارد. در هر حال امیدوارم باز هم شاهد حضور آقای باقری در اردوی تیم ملی باشیم، چراکه کارنامه او مشخص است و موفقیت هایش را همه می بینند. وقتی این همه افتخار دراین ۳ سال برای تیم ملی به دست آورده باشی و از تو تشکری که نشود هیچ، انتقاد و تخریب هم بشود، دیگر با چه عشقی می خواهی به کارت ادامه دهی؟ هرچقدر هم عاشق باشی، با چه انگیزه و روحیه می خواهی کار کنی؟
براری: روزی که برای عیادت باقری به بیمارستان رفتیم و آقا کوروش را روی تخت دیدم به خدایم گفتم که نه مدال می خواهم و نه چیز دیگری و فقط می خواهم باقری دوباره سالم به زندگی بازگردد. من و بهادر مانند بچه ها گریه می کردیم و احساس می کردم باقری مانند برادرم است. این در حالی بود که عده ای گفتند این حرف ها دروغ است و اصلا باقری سکته نکرده است و حضورش در بیمارستان دلایل دیگری داشته است.
مولایی: تا به الان از خواسته محمدرضا از خدا در آن لحظه خبری نداشتم اما من هم آن لحظه من هم چنین درخواستی از خدا داشتم و فقط می خواستم کوروش باقری هرچه زودتر از روی تخت بیمارستان بلند شود.
پس از حضور سلیمی در بیمارستان هم اتفاقاتی افتاد.
مولایی: درست است و من هم شنیدم. اما یک سوال از شما دارم، من اگر بخواهم به عیادت بروم چرا باید با خبرنگاران و عکاسان تماس بگیرم؟ سلیمی نیم ساعت منتظر، در بیمارستان نشست تا عکاسان به بیمارستان برسند و حتی درخواست پرستاران تا قبل از رسیدن عکاسان به بیمارستان برای ملاقات را قبول نکرده بود. اگر می خواهی یک کار انساندوستانه انجام دهی آیا دیگر خبرنگاران را خبر کردن دارد؟ او حتی لحظه ای که می خواست روی آقا کوروش را ببوسد یک نگاه به دوربین کرده و سپس این کار را کرد. ضمن اینکه در حالی گفتند لبش پاره شده که من هیچ خونی
ندیدم.
خود شما پس از کسب مدال های جهان و المپیک مغرور نمی شوید؟
مولایی: در خانواده ای بزرگ شدم که پدرم از بچگی در گوش من گفته است به هر جا و به هر پست و مقام که رسیدی مثل درخت پر میوه سرت پایین باشد. من هم همیشه سرم پایین است و مخلص همه هم هستم. من یک وزنه بردارم و پاسخ کسی که انتقاد غیرمنصفانه می کند را روی تخته می دهم.
براری: در زندگی یاد گرفته ام که کسی که یک قدم برایم بردارد تا آخر عمر یادم می ماند و یک جوری از زحمات وی تشکر می کنم. هیچ زمان نه به کسی توهین کرده ام و خوبی ها تا آخر عمر در یادم می ماند. فکر نمی کنم چنین شود که بخواهم روزی مغرور شوم.
بهادر یک شایعه دیگر هم وجود دارد که چون رضازاده رکورددار است نمی خواهد دیگر هیچ فوق سنگینی در ایران مطرح شود تا جایش را بگیرد.
مولایی: رضازاده تا به حال بالای ۱۰ بار این حرف را به من زده است که ۱۰ کیلوگرم وزنت را بیشتر کن تا بهترین فوق سنگین دنیا بشوی و بتوانی رکوردهای المپیک و جهان را بشکنی.
پس تکذیب می کنی این شایعات را؟
مولایی: جالب اینکه خیلی ها هم به من گفته اند مواظب خودت باش اما این حرف ها غلط است. حاج حسین بارها به من گفته می توانم بهترین وزنه بردار جهان شوم و همیشه آرزویش این است که یک ایرانی این رکوردها را بشکند.
نقش علی مرادی در این اتفاقات چیست؟
براری: مرادی از رؤسای سابق فدراسیون بوده است. ما با او در ارتباط نیستیم و مانند شما در اخبار خواندم که صحبت های مربوط به بازنشستگی را به میان آورده که خیلی ناراحت شدم.
مولایی: شاید در قدیم اتفاقی افتاده که ما از آن بی خبر هستیم. آن زمان در اردو نبودیم و نمی دانم.
توکلی چطور؟
مولایی: ما وزنه مان را می زنیم و به این کارها کاری نداریم.
نگرانی که یک روز سرمربی ات شود؟
مولایی: امیدوارم آقای باقری تا زمانی که وزنه می زنم بالای سرم باشد. اما خدای ناکرده اگر هم یک روز نیامد و فرد دیگری هم آمد چه بخواهد و چه نخواهد باید من را به اردو دعوت کند چون وزنه هایم را می زنم. ما وزنه می زنیم و حتی اگر هم دشمنم هم بیاید، باید بهترین ها به اردو بروند.
براری: وزنه برداری رکوردی است و هرکس دیگر هم مربی باشد کسی به اردو می آید که رکوردهایش بهتر باشد.
ارسال نظر