باید برای هر مدال‌آور المپیک یک میلیارد هزینه کنیم

به گزارش پارس به نقل از فارس، داوری در صحبت هایش از ارائه پیشنهاد به سرپرست وزارت ورزش خبر داد و همچنین گفت که رابطه اش با محمد عباسی وزیر قبلی خوب بوده و از عملکرد او رضایت دارد.

رئیس فدراسیون دوومیدانی تاکید می کند رشته های انفرادی در المپیک جایگاه ایران را تعیین می کنند و معتقد است ورزش های انفرادی عامل تحرک رشته های تیمی مانند والیبال، فوتبال و بسکتبال هستند.

مشروح صحبت های وی را در زیر می خوانید:

* دوومیدانی خانه من است

خودم در این رشته تخصص دارم و فعالیت کرده ام و آشنایی کامل دارم. دوومیدانی به نوعی خانه ماست. من هم ورزشکار دوومیدانی بوده ام هم مربی و مدیر. همین موضوع باعث می شود که شناخت بهتری نسبت به فضای حاکم بر این رشته داشته باشم. رشته تخصص ام هم پرش سه گام بوده است و چندین عنوان قهرمانی هم دارم.

*سه برنامه را در آغاز کارم در فدراسیون در نظر گرفتم

واقعیت این است که کسی به من نگفت که وارد انتخابات شوم و با میل خودم آمدم و خوشبختانه خدا هم کمک کرد و مجمع هم اعتماد که در انتخابات پیروز شدم. پس از اینکه انتخاب شدم برنامه هایم را برای ۴ سالی که خواهم بود طرح ریزی کردم. ما در روند کارمان، برنامه بلند مدت، میان مدت و بلند مدت را طراحی کردیم. کوتاه مدت نتایج خوبی را در بر داشت و برای اولین بار دوومیدانی توانست در المپیک مدال کسب کند. البته حاصل چندین سال تلاش مدیران و مربیان قبلی بود که این اتفاق افتاد.

اهداف میان مدت هم بازی های آسیایی است که متاسفانه به دلیل مشکلات اقتصادی که وجود دارد آن طور که باید و شاید تاکنون موفقیت آمیز نبوده است. نیاز به این داریم که برای میان مدت اقدام جدی و سریع انجام شود. نه تنها دوومیدانی بلکه سایر فدراسیون ها هم نیاز به حمایت دارند. اگر این زمان باقی مانده که یک سال است تلاش بیشتری صورت بگیردمی توانیم نتیجه قابل قبولی را کسب کنیم.

مسابقات المپیک جزء برنامه ریزی های بلند مدت است که کارهایش را تا حدودی آغاز کرده ایم.

*با ۱۲ میلیارد مِی توان در المپیک موفق بود

ما دو قشر فدراسیون داریم؛ فدراسیون های تیمی و انفرادی. فدراسیون های تیمی تنها یک مدال را می توانند از مسابقات کسب کنند، اما انفرادی چندین مدال. چیزی که مدنظر من است اینکه تنها چند رشته می توانند در المپیک مدال بگیرند. چهار فدراسیون کشتی، وزنه برداری، تکواندو و دوومیدانی رنکینگ ایران را رقم می زنند که مجموعا ۱۲ ورزشکار هستند و هزینه هر کدام در طول سال ۷۰ میلیون خواهد شد.

در رشته های تیمی مانند فوتبال اسپانسر و رسانه ها در کنار آن قرار دارند و در طول سال ۸ ماه نهایتا کار دارند و همه چیز زیر نظر باشگاه است و تیم ملی هم از این لحاظ کار راحت تری را دارد، اما در رشته انفرادی بیش از ۲۰ رشته وجود دارد و هماهنگ کردن آنها کار بسیار دشواری است. هریک از آنها مربی و عوامل تخصصی می خواهند و از طرفی تمام آنها باید در اردوهایی که فدراسیون در نظر می گیرد تمرین کنند و باشگاهی وجود ندارد که کمک کند.

در مجموع این را باید بگویم که اگر برای ۱۲ ورزشکاری که مدال می گیرند برای هرکدام یک میلیارد هزینه کنیم می توانیم نتایج بسیار خوبی کسب کرده و مدال های خوش رنگ تری را تصاحب کنیم.

*بعد از المپیک شرایط مالی بدتر شد

قبل از المپیک مشکل مالی آنچنانی نداشتیم و همه چیز طبق برنامه پیش می رفت، اما به یک باره بعد از المپیک قرارداد مربیان لغو و منابع مالی هم کم شد و مشکلات کار ما هم بیشتر شد. مدیریت ورزشکاران پس از این شرایط سخت را خودتان باید تصور کنید.

متاسفانه در سال های اخیر مدیریت امکاناتی که متعلق به این رشته بود در اختیار آن قرار نداشت، اما خوشبختانه در یکی دو سال گذشته با همت مدیران کل استان ها و رؤسای هیئت ها در اختیار قرار گرفته شده است و همکاری خوبی با فدراسیون دارند و باعث شد که سرویس مناسبی به ورزشکاران حاضر در استان ها بدهیم. ما پتانسیل خوبی در استان ها داریم و به دلیل اینکه فاصله افتاده است، باید تلاش بیشتری کنیم که شرایط یکسان شود.

نکته دیگر اینکه رشته هایی مانند والیبال، بسکتبال و فوتبال ورزشگاه هایی که دارند متعلق به خودشان است، اما برای ما این موضوع امکان پذیر نیست و باید از پیست تارتانی استفاده کنیم که ورزشگاهش متعلق به فوتبال است.

نبود وسایل به روز خیلی سخت است و به دشواری کار ما اضافه می کند. همه اینها را باید کنار هم بگذاریم و ببینیم که عملکرد ما در دو سال گذشته چگونه بوده است.

* بعد از المپیک سطح توقع ورزشکاران خیلی بالا رفت

بعد از المپیک سطح توقعات تغییر کرد و به نوعی انتظارها از صفر به ۱۰۰ رسید. باید این را در نظر بگیریم که ما سال ۹۰ چه امکاناتی داشتیم و حالا چه چیزی می خواهیم و باید چارچوبی را در نظر بگیریم. حالا سطح توقعات بالا رفته است و سختی کار ما بیشتر شده است. براساس کاری که می کنیم باید امکانات را هم در نظر بگیریم. اگر امکانات بیشتر فراهم شود قطعاً نتایج هم بهتر خواهد شد. البته شرایط مسابقات هم بسیار مهم است به عنوان مثال شما می توانید با یک رکورد در یک مسابقه قهرمان شوید و با همان رکورد در رقابت دیگری روی سکو هم نروید.

در حال حاضر اعتبار به این شکل است و همه باید کار کنیم. ما مرد روزهای سخت هستم. ورزشکار، مربی یا مدیر باید این شرایط کشور را درک کنند و پیش بروند و اگر شرایط سخت شد و کنار بکشیم این کار ناجوانمردانه است.

*وضعیت حضور اسپانسر در دوومیدانی خوب نیست

داوری در پاسخ به این سوال که اسپانسر ها چگونه در دوومیدانی فعالیت می کنند، اظهار داشت: دوومیدانی اصلا اسپانسر ندارد که بخواهند فعالیت هم انجام دهند، چون اگر بخواهیم اسپانسر داشته باشیم باید خدمات متقابل به او بدهیم. انتظار ما از رسانه این است که برای دوومیدانی با مخاطبان بی شمار اهمیت ویژه ای قائل شود و کما اینکه تاکنون هم همین طور بوده است و همین اتفاق می تواند نقش بسزایی در جذب اسپانسر داشته باشد. البته هستند حامیان مالی که در حال حاضر هم فعالیت می کنند، اما کافی نیست.

نامه ای به سرپرست وزارت ورزش و جوانان نوشتم و اشاره به این داشتم که ۷۰ دردصد باشگاه های فعال در بخش های تیمی دولتی هستند و به نظر من دولت می تواند آنها را مجاب کند که یکی از رشته هایی که تیم داری می کنند رشته پرمدال مانند دوومیدانی باشد. شما اگر کشورهای قهرمان و نایب قهرمان در المپیک را ببینید متوجه می شوید که اکثر مدال های آنها در رشته های پایه مانند دوومیدانی و شنا است و این نشان از اهمیت بالای این رشته ها دارد و می توانند رنکینگ یک کشور در دنیا را تعیین کنند.

*مدارس دوومیدانی علاوه بر کشف استعداد تماشاگر هم جذب می کنند

وقتی ما در مسابقات جهانی و بین المللی حاضر می شویم مشخص است که گرانترین و پر مخاطب ترین مسابقات متعلق به دوومیدانی است. البته اینها تماشاگران مختص این رشته هستند و با فضای آن به خوبی آگاه هستند و ورزشکاران را همراهی می کنند.

به همین منظور ما هم در ایران برنامه ریزی هایی را انجام دادیم که تماشاگران جذب شوند. یکی از آنها تاسیس مدارس دوومیدانی بود که تاکنون تعداد آنها به ۸۰ مورد رسیده است. این مدارس هم اشتغالزایی ایجاد و هم تماشاگر جذب کرده است. به این شکل که مربیانی که آموزش می دهند درآمد کسب می کنند و خانواده هایی که فرزندانشان مشغول فعالیت هستند برای تماشای آنها به ورزشگاه ها می آیند. اگر همین روندی که در پیش گرفته ایم ادامه پیدا کند سال آینده حدود چهار هزار تماشاگر آشنا به این رشته خواهیم داشت.

*نمی دانم چرا انقدر به زمان لیگ اعتراض می کنند

داوری در خصوص اینکه گفته می شود لیگ به دلیل اینکه فصل مسابقات تمام شده کیفیت خوبی ندارد، عنوان کرد: نمی دانم چرا این موضوع مطرح می شود و اعتراض وجود دارد. در سال های گذشته نیز مهرماه مسابقات به پایان رسید. لیگ در کل جهان بحث زمان برایش تعریف مناسبی ندارد. معتبرترین لیگ جهان یعنی الماس هم چند روز پیش به پایان رسید.

ما امسال لیگ را با سازماندهی بهتری برگزار می کنیم و هر مرحله در سه ساعت به پایان می رسد و طولانی نمی شود و تنها در مرحله آخر است که دو روز خواهد بود. طبق کارشناسی هایی هم که داشتیم نشان داده است که تاثیر خوبی داشته است. در مجموع تلاش ما این است که در یک محدوده زمانی برگزار کنیم که ورزشکاران هم بتوانند پیش از مسابقات مهم هم ورودی کسب کنند و هم آمادگی بهتری پیدا کنند.

*رابطه ام با وزیر قبلی و معاونانش خوب بود

رئیس فدراسیون دوومیدانی در پاسخ به این سوال که آیا از وزیر قبلی راضی بودید و رابطه تان با او چطور بود، گفت از زمانی که رئیس فدراسیون شدم رابطه ام با تمام مجموعه ها از جمله وزارت ورزش قابل قبول بوده است. در مجموعه کاری مان یک بخش با معاون ورزش قهرمانی و یک بخشی هم با خود وزیر است. شورای برون مرزی هم رابطه خوبی با ما داشته است و تاکنون هیچ سفری لغو نشد. تنها مسئله ای که بود بحث سفر احسان حدادی بود که وزارت ورش هم دلایل خاص خودش را داشت.

سجادی هم همکاری خوبی با ما داشت و برای حضور در بسیاری از مسابقات مساعدت می کرد. حالا شاید یک ورزشکار توقع داشته باشند که سجادی چون دوومیدانی کار بوده است به این رشته توجه کند. من نمی توانم از حق بگذرم و باید واقعیت ها را بگویم. هرچند شاید اختلاف نظرهایی هم وجود داشته باشد.

* شرایطی که برای حدادی در نظر می گیریم در سایر ورزشکاران هم تاثیر می گذارد

من به همراه حدادی و افشارزاده جلسه ای داشتیم و در خصوص مشکلات وی صحبت هایی را انجام دادیم. حدادی برنامه هایش را ارائه داد و کلیات این برنامه در هیئت اجرایی کمیته به تصویب رسید و افشارزاده هم گفت که می پذیریم و نحوه اجرا را اعلام خواهند کرد. امیدواریم این جوان را به نوعی که زیبنده اش است، پوشش دهیم.

حرف من این است که باید یک مقدار به آینده هم فکر کنیم. ورزشکاری که دوره حرفه ای را کنار گذاشت باید منبع درآمدزایی هم داشته باشد. از سوی دیگر دیگر ورزشکاران دیگر از شرایط حدادی درس می گیرند. اگر خوب باشد امیدوار می شوند و در غیر این صورت سرخورده می شوند.

*صالحی دیدگاه های خوبی در ورزش دارد

در جلسه ای که با سایر روسای فدراسیون ها با صالحی داشتیم، صحبت های نظام مندی داشت و مشخص بود که با برنامه وارد ورزش شده است. در حال حاضر چیزی که مهم است اینکه نباید بیش از این زمان را از دست دهیم و باید هرچه زودتر وزارت ورزش و جوانان وزیر خود را بشناسد تا در مدتی که تا بازی های آسیایی باقی مانده است بتوانیم برنامه هایمان را اجرا کنیم.

صالحی در ابندای ورودش هم انتخاب خوبی داشت و کیومرث هاشمی را به عنوان معاون خود انتخاب کرد و مجلس هم می تواند به او رای داده و به ورزش سروسامان بخشد.

سرپرست وزارت ورزش در مقوله فرهنگی که یکی از مسائل مهم ورزش است برنامه های خوبی دارد و از سوی دیگر می خواهد از نخبه های ورزشی در این بخش استفاده کند. در هر صورت ما سال آینده بازی های آسیایی را هم پیش رو داریم و اگر تکلیف ورزش هرچه زودتر مشخص شود می توانیم در این رقابت ها نتایج خوبی بگیریم.

*دوپینگ مانند چراغ قرمز راهنمایی رانندگی است

دوپینگ پدیده خطرناکی است نه تنها برای دوومیدانی بلکه برای تمام ورزش جهان مشکلات زیادی را ایجاد کرده است. در دوومیدانی هم اگر به گذشته نگاه کنیم هر از چندگاهی به صورت رندوم آزمایشات مثبت می شد و حالا زیاد شده است، مانند همین دونده ای که دوپینگش مثبت اعلام شد.

بخش عمده ای از این مسائل به مکمل هایی باز می گردد که هیچکس به سلامت آنها اعتماد ندارد و باید دقت بیشتری در این زمینه صورت بگیرد. البته باید در این زمینه فرهنگ سازی صورت بگیرد.

به اعتقاد من دوپینگ مانند چراغ قرمز راهنمایی و رانندگی است. به این شکل که اگر از چراغ قرمز عبور کنید یا تصادف می کنید و یا پلیس شما را جریمه خواهد کرد که اکثر اوقات جریمه صورت می گیرد و ماموران مبارزه با دوپینگ هم جرایمی را در نظر می گیرند. به همین منظور ما در تمام مسابقات خود گرفتن تست دوپینگ پای ثابت است. چون اعتقاد داریم اگر در داخل کشور خودمان مشخص شود بهتر است که در مسابقات بین المللی برملا شود.

*ورزش های انفرادی رشته های تیمی را هم به حرکت در می آورد

باید به رشته های انفرادی توجه بیشتری شود. در حال حاضر تمام موفقیت های ورزش ایران در المپیک را رشته های انفرادی رقم می زنند. هر ایرانی در هرکجای دنیا وقتی می بیند رنکینگ کشورش بین ۲۰۸ کشور هفدهم است قطعا خوشحال می شود.

موفقیت رشته های انفرادی بر تیمی ها هم تاثیر می گذارد و محرک آنها هستند. در چند ماه گذشته هم دیدید که والیبال، فوتبال و بسکتبال چه قدر موفق کار کردند. امیدوارم توجه به رشته های انفرادی بیش از گذشته شود.