احمدی‌نژاد:ما همیشه می بریم، حتی اگر ببازیم!

گزیده این گفت‌وگو به این شرح است:

* هفته گذشته که برای تماشای بازی استقلال به ورزشگاه آزادی رفتم جوان هایی دیدم که از شهرهای مختلف آمدند. جوانانی که زندگیشان به سختی می گذرد. به اندازه کرایه رفت و برگشت و یک ساندویچ پول داشتند. بعد از بازی هم به شهر خود برمی گشتند.

*من یک بار در سال 53 یا 54 برای تماشای شهرآورد به ورزشگاه رفتم. این بار اگر بروم نمی دانم کدام طرف بنشینم، اینطرف یا آن طرف؟ فکر کنم باید وسط بنشینم.

*بچه ها می خواستند با کره جنوبی[مقدماتی جام جهانی] بازی کنند، تشویق شان کردم؛ آقایان کفاشیان و تاج هم بودند که به ما گفتند مشکلاتی برای تدارک دارند، من هم به مسئولان گفتم زودتر بودجه را بدهند.

*روی چمن نشستیم. با علی کریمی شوخی کردم. کریمی یک مقدار با من... خب من با او شوخی کردم.حس کردم علی کریمی از من فاصله می گیرد. تصویری از من در ذهنش داشت که خوب نبود.تصویری از من در ذهنش داشت که اگر خودم هم آن تصویر را می دیدم خوشم نمی آمد. من با علی کریمی شوخی کردم. با سیدجلال حسینی هم شوخی کردم. بعد از آن تمرین جواد نکونام به نهاد ریاست جمهوری آمد. به من گفت اطمینان می دهم کره را می بریم. یادم هست زمان بازی ما رفته بودیم کویت برای اجلاس سران آسیا. وسط جلسه من برای نماز بیرون آمدم. پرسیدم  بازی چند- چند است؟ گفتند یک بر صفر است و گل را هم جواد زده است. بعدا فیلم بازی را دیدم و گفتم بچه ها با چه دل و جان و غیرتی برای ایران بازی کرده اند. واقعاً از جان مایه گذاشته بودند.

*هی می گویند چرا فوتبالیست اینقدر پول گرفت؟ ورزش همین است. وقتی می گویی حرفه ای، باید پول حرفه ای بدهی. مدام مقایسه می کنند چرا این 100 میلیون گرفت چرا آن 200 میلیون گرفت. ببینید ورزشکار معمولاً 7 ،8 سال عمر حرفه ای دارد. تأثیرش هم در جامعه زیاد است. من شما را به عقب تر ببرم. گلی که خداداد عزیزی به استرالیا زد.... این گل چقدر می ارزد؟

* آقای مورالس رئیس جمهور بولیوی فوتبالیست بود. من به او گفتم به تهران آمدید یک بازی دوستانه می کنیم. یادم هست مسئولان فدراسیون فوتبال کار گزینش را انجام دادند. مجیدی،‌جباری،‌طالب ‌لو،‌کریم ‌باقری....‌ فکر کنم امیرحسین صادقی هم بود. همین‌طور ‌بعضی ‌مسئولان.‌ من مدت ها بود دو قدم هم ندویده بودم! ( خنده) بچه ها واقعاً مراعات کردند. اگر مراعات نمی کردند باید 10 ،20 گل می خوردیم و آبروریزی به راه می افتاد.

*ما که همیشه می بریم، حتی اگر ببازیم! ( خنده)گل هم زدم. من و آقای مورالس در یک تیم بودیم ولی بچه ها مراعات کردند. چون ما هم رئیس جمهور بودیم کسی جرأت نمی کرد گل بزند! البته آن پنالتی که به میرزاپور در تمرین تیم ملی زدم کاملا جدی بود.

*به خاطر همان پنالتی رونالدو که بیرانوند گرفت هر حقوقی بدهند می ارزد. 80 میلیون در ایران و میلیون ها نفر در سراسر جهان از عکس العمل او کیف کردند. واقعاً خیلی می ارزید. قیمت هم نداشت. ما حاضریم کلی پول بدهیم یک لبخند روی لب مردم بیاید. پنالتی او چقدر لبخند روی لب مردم نشاند؟ همین حالا هم یادمان می افتد لبخند می زنیم. من اعتقاد دارم یک مسابقه فوتبال گاهی اندازه دو هزار سخنرانی اثر دارد.

*همان بازی اندازه چند هزار سخنرانی به مردم خودباوری و روحیه ملی داد. رونالدو و مسی دو بازیکن برتر جهان هستند. یکی مثل بیرانوند که بچه لر است، جلوی رونالدو ایستاده و خودش را نباخته. این خیلی مهم است. باید تحلیل روانشناسی و اجتماعی شود. او ایستاد و پنالتی را گرفت. رونالدو عصبانی شد. دیدید که مرتضی پورعلی گنجی را زد. ما از رونالدو انتظار نداشتیم که بی اخلاقی کند. مگر او چند پنالتی خراب کرده بود؟ به هر حال عصبی شد.

*درباره پاداش ‌صعود ملی ‌پوشان ‌به‌ جام ‌جهانی‌ 2014:برای دولت خرجی نداشت. 100 هزار خودرو در سال وارد می شد، 50 تا مجوز به قهرمان ها دادیم. اشکالی داشت؟ ملت را خوشحال کردند.