تمام نقاط سیاه و سفید حضور ۸ ساله کیروش در ایران
حضور ۸ ساله کارلوس کیروش در ایران نقاط سفید و سیاه زیادی داشت که دست به بررسی این نقاط زدهایم.
کارلوس کیروش سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان پس از حضور ۸ ساله در فوتبال کشورمان چند روز پیش برای همیشه ایران را ترک کرد تا دنبال ماجراجویی جدیدی باشد.
تیم ملی با کیروش دو جام جهانی و دو جام ملتهای آسیا را پشت سر گذاشت. در این مطلب قصد داریم بدون جانبداری خاصی نقاط سیاه و سفید حضور کیروش را در فوتبال ایران بررسی کنیم.
نقاط سفید
مسلما حضور مربی بزرگی به نام کیروش در فوتبال ایران نقاط مثبت زیادی را به همراه داشت. کیروش در ۸ سال حضورش در ایران موفق شد کارهای مثبت و بزرگی را به ثبت برساند که مرور آنها خالی از لطف نیست.
*مقابله با بازیکن سالاری
یکی از بزرگترین و ماندگارترین اقدامات کیروش در فوتبال ایران مقابله با بازیکن سالاری بود. کیروش در چند مقطع با این پدیده در تیم ملی مبارزه کرد تا عملا چنین مسئلهای در سطح تیم ملی کاملا ریشه کن شود.
*تغییر نسل بازیکنان
همیشه تغییر نسل در یک تیم، مخصوصا یک تیم ملی کاری بسیار دشوار است، اما کیروش موفق شد به خوبی از پس این ماموریت بر بیاید و کاملا نسل تیم ملی را تغییر بدهد، هرچند هنوز چند بازیکن مسن در تیم ملی حضور دارند که البته به نظر میرسد بعد از تمام شدن جام ملتهای آسیا کار آنها هم در تیم ملی تمام شده باشد.
*پافشاری برای ایجاد امکانات
اگر قرار باشد از مهمترین و بزرگترین اقدام کیروش در فوتبال ایران صحبت کنیم بدون شک پافشاری برای تامین شدن امکاناتی مانند ساختمان «پک» و زمین تمرین و مسابقه استاندارد، مهمترین اقدام سرمربی سابق تیم ملی است. شاید اگر سختگیری کیروش در این موارد نبود الان خبری از ساختمان پک و زمین تمرین استاندارد برای تیم ملی نبود.
*حرفهای شدن بازیکنان و اعضای تیم ملی
وقتی قرار باشد با مربی حرفهای مثل کیروش کار کنید باید شما هم حرفهای باشید. در ۸ سال گذشته و به خاطر حرفهایگری کیروش در تیم ملی، تمام بازیکنان و اعضای تیم ملی و حتی فدراسیون فوتبال کاملا حرفهای شدند و حداقل اخلاق حرفهای را یاد گرفتند.
*حضور آبرومند در جام جهانی
درست است که کیروش در سطح آسیا و جام ملتهای آسیا هیچ دستاوردی برای فوتبال ایران کسب نکرد، اما نمیشود به این نکته اشاره نکرد که تیمِ کیروش دو جام جهانی خوب را پشت سر گذاشت. تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ حضوری آبرومند داشت، اگرچه در این جام فقط یک امتیاز کسب کردیم، اما بازی پایاپای با آرژانتین پرستاره و شکست ثانیه آخری مقابل این تیم یک شب فراموش نشدنی را برای فوتبال ایران ساخت.
اوج کار تیم ملی هم در جام جهانی ۲۰۱۸ بود که توانستیم برای اولین بار ۴ امتیاز در این رقابت بزرگ کسب کنیم و در آستانه صعود به دور دوم هم قرار داشتیم. پیروزی برابر مراکش، شکست یک گله مقابل اسپانیا آنهم در شرایطی که شانس حداقل به ثمر رساند یک گل را داشتیم و مساوی با پرتغال در حالی که در ثانیههای پایانی بازی میتوانستیم این تیم را شکست بدهیم. این دو جام جهانی شاید سفیدترین نقطه کاری کیروش در فوتبال ایران بود.
نقاط سیاه
درست است که حضور کیروش در فوتبال ایران نقاط سفید زیادی داشت، اما شاید دو برابر این نقاط سفید در کارنامه کیروش نقطه سیاه وجود داشته باشد. نقاط سیاهی که به نوعی تمام کارهای خوب و خدمات کیروش را زیر سوال برد.
*درگیریها و دعواهای تمام نشدنی
شاید اگر کسی نمیدانست کیروش سرمربی فوتبال است و فقط علاقه او به دعوا کردن را میدید فکر میکرد این پیرمرد پرتغالی یک مبارز یا «فایتر» است! کیروش در تمام این سالها فقط فکر دعوا کردن بود و برایش هم فرقی نداشت طرف دعوا یک بازیکن باشد یا یک خبرنگار. کیروش تقریبا با تمام ریز و درشت فوتبال ایران دعوا کرد که مهمترین و طولانیترین دعوای او هم با علی کریمی و برانکو بود. هرچند در این مدت روسای فدراسیون فوتبال و حتی وزیر ورزش هم جزو نفراتی بودند که کیروش با آنها حسابی دعوا کرد.
*علاقه به فوتبال دفاعی
فوتبال ایران را در آسیا به فوتبالی هجومی میشناسند و تیم ملی فوتبال ایران در تمام سالهای فعالیتش یک تیم هجومی و گلزن بوده است. از زمان حضور کیروش در فوتبال ایران، سبک بازی تیم ملی تغییر کرد و یک تیم هجومی به یک تیم کاملا دفاعی تبدیل شد! علاقه کیروش به فوتبال دفاعی و اتوبوسی درست است که در جام جهانی به کار ایران آمد، اما در بقیه بازیها به خصوص جام ملتهای آسیا عملا کارایی نداشت. شاید اگر علاقه کیروش به فوتبال دفاعی وجود نداشت تیم ملی در همین جام ملتهای آسیا امارات و بازی با ژاپن میتوانست برنده باشد و شاید به قهرمانی هم میرسید.
*عدم موفقیت در آسیا
این درست که چندسالی است که تیم ملی فوتبال ایران، تیم اول آسیا در رنکینگ فیفا است، اما نمیشود این واقعیت را نادیده گرفت که تیم تحت رهبری کیروش در آسیا هیچ افتخاری کسب نکرد. کیروش با تیم ملی در دو جام ملتهای آسیا حضور داشت. در جام ملتهای آسیا سال ۲۰۱۵ تیم ملی در مرحله یک هشتم نهایی مقابل عراق شکست خورد و در جام ملتهای سال ۲۰۱۹ هم تیم ملی در نیمه نهایی با شکستی سنگین مغلوب ژاپن شد تا کیروش عملا به یک مربی ناکام در آسیا تبدیل شود.
*عدم تعامل با مربیان باشگاهی
شاید در ۸ سال گذشته تعداد مربیان باشگاهی که کیروش با آنها تعامل داشت به تعداد انگشتان دو دست هم نرسد. کیروش کلا علاقهای به تعامل با مربیان باشگاهی ایران نداشت و اگر با آنها دعوا نمیکرد، مشورت یا همفکری خاصی هم با آنها نداشت. کیروش بیشتر از اینکه در این سالها با مربیان شاغل در باشگاههای ایران تعامل داشته باشد با آنها دعوا کرد!
*عدم پرورش مربیان ایرانی
یکی از مسائلی که با استناد به آن میشود به کیروش انتقاد کرد عدم پرورش مربیان ایرانی است. در این سالها مربیان ایرانی زیادی با کیروش همکار بودند، اما به غیر از مارکار آقاجانیان، هیچ مربی نتوانست به صورت مدام با کیروش همکاری کند و به نوعی از کار کردن با این مربی بزرگ چیزی یاد بگیرد. شاید اگر کیروش میخواست حداقل یک مربی ایرانی کنار این مربی بزرگ چیزهای یاد میگرفت تا حداقل بعد از او یک جانشین باشد تا برنامههای این مربی را دنبال کند.
*مرخصیهای زیاد!
این مورد شاید بیشتر از کیروش به فدراسیون فوتبال مرتبط باشد. اینکه چطور قراردادهای کیروش تنظیم میشد که این مربی بیشتر از اینکه در ایران باشد و کار کند، در مرخصی بود. شاید مدیران فدراسیون فوتبال بتوانند به خوبی در این خصوص صحبت کنند که کیروش چطور به یک مربی پروازی تبدیل شد.
*ایجاد تفرقه و دودستگی
رفتار کیروش مصداق ضربالمثل قدیمی «تفرقه بیانداز و حکومت کن» بود. کیروش در این سالها با این روش کار خودش را پیش برد. از تفرقه افکنی در پرسپولیسِ مانوئل ژوزه تا ایجاد دودستگی بین خبرنگاران ایرانی! کیروش به خوبی بازی با کلمات را بلد بود و به خوبی هم توانست با این حربه بین خبرنگاران، مربیان، کارشناسان و حتی هواداران فوتبال ایران دودستگی ایجاد کند.
*قراردادهای پر حرف و حدیث
یکی از مواردی که در مورد کیروش بسیار مشهود بود قراردادها پر حرف و حدیث این پیرمرد پرتغالی با فدراسیون فوتبال ایران بود. بندهای عجیب و غریب در قراردادهای کیروش مسئلهای بود که هیچوقت نه کیروش و نه مسئولان فوتبال و ورزش ما به آن ورود نکردند و در مورد آن حرفی نزدند.
ارسال نظر