دوران پسا کی‌روش از راه رسید

تراژدی تلخی که هر چهار سال یک بار به بدترین شکل ممکن رخ می‌نماید، این بار هم با ناکامی و تلخی، چهره‌اش را به فوتبال دوستان ایرانی نشان داد تا حسرت 43 ساله قهرمان نشدن در جام ملت‌های آسیا حداقل 47 ساله شود. حالا باید چهار سال دیگر صبر کرد و منتظر ماند تا شاید این طلسم از نیم قرن فراتر نرود.

پنج بازی ایران در جام ملت‌های 2019، قند در دل ایرانیان فوتبال دوست آب کرده بود و بسیاری با اطمینان می‌گفتند امسال جام برای ایران است و بالاخره شاگردان کی‌روش پس از این همه انتظار جام را بالای سر خواهند برد و شیرینی و حلاوت آن را در این روزهای سخت به مردم می‌دهند. اما خوان ششم همه معاملات را به هم ریخت، بازی با ژاپن سخت و نفس‌گیر بود، با سه گل و بدترین نمایش ممکن منجر به حذف تیم ملی ایران شد. البته اگر کمی واقع‌بین باشیم از پنج بازی ابتدایی که تیم ملی ایران در جام ملت‌ها به میدان رفت شاید تنها عراق را بتوان تیمی در آستانه ورود به سطح اول فوتبال دانست اما یمن، ویتنام، عمان و چین تیم‌های درجه دو و سه آسیا بودند که پیروزی آسان مقابل آنها کمی واقعیت انتظارات را برد.

در روزی که تصور بر این بود که ژاپن مقابل ایران نتواند مقاومت کند، اولین رقیب درجه یک آسیایی رویای قهرمانی را خراب کرد؛ البته شاید بتوان گفت چراغ امید در دل مردم فوتبال دوست توسط بازیکنان خودی خاموش شد؛ به دست پنج بازیکنی که بدون سوت داور و بی‌دلیل به سمت او هجوم بردند و مسبب گل اول ژاپن شدند. بعد از گل اول شیرازه تیم ملی بر هم ریخت و به نظر می‌رسید هیچ برنامه‌ای برای جبران وجود نداشت و یا به قول تحلیل‌گر سایت فاکس اسپرت «ایران پلن B نداشت». تیمی که در پنج بازی گذشته دروازه‌اش باز نشده بود به یک‌باره در نیمه نهایی با اشتباهی آماتور گونه دروازه‌اش فرو ریخت و بعد از آن دیگر بازیکنان نتوانستند به بازی برگردند تا دوباره حسرت و اشک را سهم فوتبال ایران کنند.

تیم ملی باز هم باخت و درست مانند 43 سال گذشته دستش از رسیدن به جام کوتاه ماند؛ اینبار هم با کی‌روش در کسب موفقیت ناکام ماندیم اما دیگر نمی‌توانیم برای این ناکامی پای داور را وسط بکشیم. حالا باید چهار سال دیگر صبر کنیم تا شاید این طلسم شکسته شود؛ البته به قول علیرضا جهانبخش وضعیت فوتبال اگر با همین روند ادامه پیدا کند باید تا 100 سال دیگر هم صبر کنیم.

کارلوس کی‌روش که پس از بازی مقابل ژاپن از بازیکنان خداحافظی کرده بود، روز گذشته همراه ملی‌پوشان به تهران برگشت تا شاید آخرین حضورش در پایتخت ایران را تجربه کند. اما سؤال اصلی حالا اینجاست پس از این شکست تلخ و خداحافظی چه بر سر فوتبالمان می‌آید؟ چه کسی جانشین کی‌روش می‌شود؟ گزینه مورد نظر ایرانی است یا خارجی؟ تکلیف مهدی تاج چه می‌شود، او از فدراسیون فوتبال رفتنی است؟ هیات رئیسه بازنشسته فدراسیون فوتبال چه خواهند کرد؟ فدراسیون برای تیم ملی برنامه‌ای دارد یا فعلاً به حال خود رها می‌شود تا اینکه زمان دور اول انتخابی جام جهانی فرا رسد؟

بنا بر چیزی که مشخص شده و از توئیت‌های مدیر روابط عمومی وزارت ورزش مشخص است می‌توان گفت به دوران پسا کی‌روش وارد شده‌ایم و طبیعتاً مهم‌ترین سوال‌ها از سمت افکار عمومی پیرامون وضعیت نیمکت تیم ملی است. اما تجربه فوتبال ایرانی در چنین مواقعی همیشه ثابت کرده که روزهای بلاتکلیفی تیم ملی به زودی از راه خواهد رسید. چند ماهی در مورد جانشین کی‌روش صحبت خواهد شد، اسامی بزرگ و دهان پرکنی هم مطرح خواهند شد و در نهایت نام سرمربی جدید اعلام می‌شود.

سؤال اینجاست که آیا فدراسیون فوتبال و رئیس آن پیش از این فکری به حال روزهای پسا کی‌روش کرده یا اینکه با شعار معروف «فقط برای امروز» مدیریت تیم ملی را پشت‌سر گذاشته است؟ اگر فکری به حال امروز شده باشد که می‌توان امیدوار به جام ملت‌های 2023 بود اما اگر غیر از این باشد در روزهایی که فوتبال آسیا در حال پیشرفت و برای بهتر شدن است با این نوع بلاتکلیفی‌ها؛ باید صابون نیم قرن شدن حسرت قهرمانی را به تن مالید.