تکلیف فدراسیون‌های «صفر» چه می‌شود

به گزارش پارس نیوز، یک هفته از پایان هجدهمین دوره بازی های آسیایی و بسته شدن پرونده این دوره بازی ها می گذرد اما برای ورزش ایران این نباید به معنای پایان کار و کنار گذاشتن کامل این رویداد و اتفاقات آن باشد. 

حضور کاروان ورزش ایران در این دوره از بازی های آسیایی با موفقیت های تاریخی و اتفاقاتی مثبتی توام شد که نشان دهنده افزایش رشته های در حال پیشرفت در ورزش ایران بود اما نباید در بادِ این طلسم شکنی ها خوابید و اینگونه متوقف شد؛ به خصوص اینکه در کاروان اعزامی به اندونزی نتایجی رقم خورد که با انتظارات و پیش بینی های اولیه فاصله زیادی داشت و همین موضوع، نگرانی هایی جدی در مورد وضعیت آنها و آینده شان ایجاد کرده است. 

به هر حال کاروان ایران برای بازی های آسیایی ۲۰۱۸ با رویکرد کاملا «کیفی» تشکیل و با هزینه های میلیاردی آماده اعزام به اندونزی شد اما در این کاروان رشته هایی بودند که هیچ سهمی از مجموع مدال های توزیع شده در رشته های مختلف نداشتند یا اینکه مدال آوری آنها مثل همیشه و حتی در حد پیش بینی ها و وعده های مسئولانشان نبود.

۷ رشته صد درصد ناکام 
رشته ای مانند کاراته با ۸ ورزشکار در بازی های آسیایی ۸ مدال گرفت تا سهمی صد درصدی در مدال آوری و موفقیت نسبی کاروان ایران داشته باشد در حالیکه برخی رشته ها در نقطه کاملا مخالف قرار گرفتند.  فوتبال، دوچرخه سواری، تنیس، ژیمناستیک، هندبال، سوارکاری و بوکس ۷ رشته ای بودند که عملکرد ورزشکاران شان در طول سه هفته برگزاری بازی های آسیایی به گونه ای بود که حتی بعضا تا نزدیکی سکو هم پیش نرفتند اگرچه در مجموع انتظارات از این رشته ها یکسان هم نبود. 

کمااینکه از رشته ای مانند سوارکاری که اولین حضورش در بازی های آسیایی را تجربه می کرد انتظاری برای مدال نبود همان طور که  از ژیمناستیک چنین توقعی وجود نداشت با این حال تیم اعزامی ژیمناستیک با یک نماینده کمتر نسبت به دوره قبل، در بخش تیمی عنوان دوره قبل (هشتمی) را تکرار کرد و در بخش انفرادی هم با جایگاه چهارمی سعیدرضا کیخا نتیجه ای بهتر از دوره قبل گرفت. 

از تنیس هیچگاه به عنوان شانس مدال در بازی های آسیایی یاد نشد اگرچه این رشته به لطف حضور مجید شایسته در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک، ۶ نماینده در بازی های آسیایی که همه آنها در همان رقابت اول انفرادی و دونفره حذف شدند. حالا اینکه شکست در همین رقابت اول هم چیزی به تجربه تنیسورها اضافه نکرد، بماند. 

فوتبال هم اگرچه جزو شانس های مدال نبود اما مسئولان فدراسیون نیم نگاهی به قرار گرفتن این تیم روی سکو داشتند. با این حال این تیم پس از باخت مصلحتی که در مرحله مقدماتی برابر میانمار داشت، در مرحله بعد به مصاف کره جنوبی رفت و با قبول شکست برابر این تیم از دور مسابقات کنار رفت.

در این بین دوچرخه سواری ناکام مطلق در بازی های آسیایی بود. رشته ای که همیشه جزو رشته های مدال آور در بازی های آسیایی بود و حتی در دوره جنگ هم دستِ پُر از این رویداد باز می گشت. رکابزنان ایران در دوره پیشین بازی های آسیایی هم در هر سه رنگ طلا، نقره و برنز صاحب مدال شدند اما از مجموع ۷۲ مدالی که برای مسابقات دوچرخه‌سواری در بازی های آسیایی توزیع شد، نمایندگان ایران هیچ سهمی نداشتند. 

از این حیث بوکس هم شرایطی مشابه دوچرخه سواری دارد البته با کمی چاشنی بدشانسی؛ مسئولان بوکس با توجه به حذف یکباره سنگین وزن بازی های آسیایی، با سه نماینده به این بازی ها رفتند و بدون یک مدال به کشور بازگشتند در حالیکه بوکس ایران از دوره پیشین بازی های آسیایی صاحب سه مدال شده بود. در کل این برای اولین در طول تاریخ بود که بازی های آسیایی بدون مدال برای بوکس تمام شد. 

هندبال هم از ناکام های کاروان ایران در بازی های آسیایی بود. رشته ای که طی سه دوره گذشته بازی های آسیایی به ترتیب جایگاه دوم، سوم و چهار را گرفت و اینبار به جایگاه پنجمی بسنده کرد. این در حالی بود که تیم ملی با مربی خارجی برای بازی های آسیایی آماده شد با این حال پیش از خیلی وقت پیش، رئیس فدراسیون نخ ناکامی را به رسانه ها داده بود. 

رقابت در اوت شدن 
در کاروان ایران رشته ای مانند جوجیتسو که ١٠ ورزشکار در اختیار داشت، از  پرتعدادترین رشته‌های اعزامی بود. اگرچه به جز ۲ پیروزی هیچ نتیجه مثبت دیگری توسط این تیم ثبت نشد و همگی حذف شدند. این یک ناکامی بزرگ برای فدراسیون جودو و سردار درخشان بود به خصوص اینکه فدراسیون وی در سایر بخش ها هم توفیق قابل توجهی نداشت. تیم ۱۰ نفره کوراش که به کسب چهار مدال بسنده کرد و برای تیم ۶ نفره جودو هم فقط ۲ مدال ثبت شد. 

در فدراسیون ورزش های رزمی و تیم های اعزامی این فدراسیون هم اوضاع خیلی بهتر نبود. این فدراسیون در دو رشته پنچاک سیلات (۹ نفر) و سامبو (۴ نفر) نماینده اعزامی داشت اما همه آنها حذف شدند. نتیجه این رزمی کاران تنها یک مدال برنز بود که آنهم با باخت به دست آمد!

تبعات کش و قوس های مدیریتی 
یک مدال طلا و دو مدال نقره تیراندازان ایران در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ به تنها یک مدال برنز در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ تبدیل شد؛ بنابراین فدراسیون تیراندازی هم در ردیف فدراسیون هایی قرار می گیرد که انتظارات را آنطور باید پاسخگو نبود. فدراسیونی که به خاطر حواشی پیرامون صندلی ریاست، ماه های پرفراز و نشیبی را طی کرد  و در نهایت هم اثبات شد دادگر که ماه ها پیش صحنه نبرد بر سر رای دیوان عدالت اداری را برده بود، در صحنه مبارزه در جاکارتا یکی از مدیران ناکام کاروان ورزشی ایران بود.

از دیگر رشته هایی که تبعات کش و قوس های مدیریتی آن در اندونزی آشکار شد، تیروکمان بود. رشته ای که با رئیس انتصابی اش بیشتر از مدال و تکرار آنها، اسیر حواشی و فرافکنی هایش شد. 

تنها عذرخواهی کافی نیست
 علاوه بر این بودند رشته های دیگری که توفیقی در بازی های آسیایی نداشتند اما انتظاری هم از آنها وجود نداشت. اگرچه رشته ای مانند سپک تاکرا هم در حالی این رویداد را بدون نتیجه تمام کرد که اخیرا در رقابت های جهانی قهرمان شده بود. در هر صورت عملکرد اینچنینی کاروان ایران منجر به سقوط یک پله ای شد و از جمله افراد مقصر در این سقوط، روسای فدراسیون ها هستند. آنها که با سوء مدیریت یا سهل انگاری رشته متبوع خود را به درستی مدیریت نکردند و نتیجه این ندانم کاری، گریبان ورزش ایران را در اندونزی گرفت. اینکه این دسته روسا بابت ندانم کاری خود عذرخواهی می کنند - چیزی که طی روزهای گذشته هم شاهد بودیم - اولین اقدامی است که می تواند توسط آنها انجام شود که آنهم باید به دور از فرافکنی انجام شود اما موضوع مهمتر این که «اقدام اساسی این دسته مدیران برای پاسخگویی به ناکامی های ثبت شده در تاریخ ورزش ایران چیست؟» یا اینکه «حداقل مسئولان بالاتر در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک چه تصمیمی در قبال آنها اتخاذ خواهند کرد؟»

لطفا مو را از ماست بکشید
ستاد عالی بازی های المپیک و آسیایی اولین نشست خود بعد از بازی های آسیایی ۲۰۱۸ را به هدف بررسی عملکرد کاروان ایران روز گذشته تشکیل داد. به گفته سیدرضا صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک، بررسی عملکرد فدراسیون ها در این ستاد پیگیری می شود. 

اینکه مدیران ناکام در بازی های آسیایی در جریان این نشست به چه تصمیمی در مورد مدیریت خود می رسند یا مسئولان رده بالاتر چه تصمیمی در مورد آنها می گیرند، مشخص نیست اما آنچه مسلم است اگر بنا به گفته مسعود سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان، ورزش ایران به دنبال تاریخ سازی در بازی های المپیک توکیو است باید در همین نشست های بررسی عملکرد فدراسیون ها، مو را از ماست کشید. باید واقعیت ها آن طور که هست دیده شوند نه آنگونه که می‌خواهیم باشند اما نیستند. 

صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک تاکید کرده که نگاه تخریبی و انتقادی از فدراسیون ها نداریم اما تنها نگاه نقادانه و موشکافانه همراه با نیت خیرخواهانه است که می تواند جلسات بررسی عملکرد فدراسیون ها را به سمتی هدایت کند که منجر به رفع نواقص و حضور موثرتر در میادین آتی شود.