قلعه نویی چگونه مشت شفر و برانکو را خواباند

 ذوب آهن در یکی از حساس ترین بازی های خود در روزهای پایانی لیگ موفق شد با نقشه ای مشابه با بازی استقلال از سد پرسپولیس قهرمان زودهنگام لیگ عبور کند تا در کورس نایب قهرمانی لیگ و کسب سهمیه آسیا گامی بلند بردارد، بردی که باعث شد تا امیرقلعه نویی با افکار تاکتیکی خاص خود دومین مربی خارجی را نیز در دور برگشت لیگ برتر از پیش رو برداشته و با ناکامی از نصف جهان بدرقه کند.

پرسپولیس هم درست مثل رقیب سنتی اش در شرایطی از فولادشهر با دست خالی به خانه برگشت که با نقشه های تاکتیکی مشابه با استقلال دست ها را به علامت تسلیم بالا برد، نقشه های تاکتیکی که قلعه نویی در نیم فصل دوم با اتکا به آن اعاده حیثیت کرد و نشان داد اگر اتفاقاتی که در نیم فصل نخست یقه او و تیمش را گرفت پیش نمی آمد این بازی می توانست به جای جنگ نایب قهرمانی به جنگ قهرمانی تبدیل شود.

ذوب آهن این روزها با اتکا به چند نکته مثبت در تیمی که ساخته به خوبی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا از اعتبار و نام خود دفاع کرده است، نکاتی که امیر نزدیک به یکسال تلاش کرد تا آنها را به تیم القا و تزریق کند تا ذوب آهن تبدیل به یکی از قلدرترین تیم های لیگ هفدهم شود. تیمی که شاید در نگاه معمولی مثل سال های گذشته فوتبال شناور یا همالن تیکی تاکا معروف را ارائه نمی دهد اما از زوایای دیگر می توان واقعیت هایی را در آن دید که آنها را از تمام تیم های مدعی این فصل متمایز کرده است.

امیر قلعه نویی در بازی با پرسپولیس هم درست مثل استقلال هوا را به خود اختصاص داد و زمین را به مهمان تهرانی داد چون خوب می دانست شاگردانش از نظر آوراژ قدی برتری محسوسی نسبت به پرسپولیس دارند. ذوب آهن با دراختیار داشتن بیش از 6 تا 7 بازیکن بلند قامت و تنومند همچون خالد شفیعی، محمد نژادمهدی ،گئورگی ولسیانی، مرتضی تبریزی، محمدرضا حسینی همین طور کی روش استنلی به خوبی توانسته بود قدرت هوایی را به حریف دیکته کند و در نهایت هم روی همین برتری به گل ارزشمند در دقایق پایانی رسید.

سوای از این قدرت تاکتیکی و فیزیکی باید این روزها از ذوب آهن به عنوان یک تیم نام برد، لقبی که در نیم فصل نخست نمی شد برای آنها در نظر گرفت چون نه فوتبالی که بازی می کردند نظم و دیسیپلینی داشت نه برنامه تاکتیکی همگون با پتانسیل موجود از این تیم دیده می شد تا خود امیر هم با سرگیجه تاکتیکی روی نیمکت روبرو شود چون انتظاراتی که از شاگردانش در آن مقطع داشت اصلا برآورده نمی شد و او نیز سلاح دیگری نداشت که بخواهد این ضعف را برطرف کند اما قصه در نیم فصل دوم تغییر کرد و با جابه جایی مهره ها لشگر آهنین ژنرال به یک تیم تبدیل شد که با هماهنگی خاص به خصوص در روزهای پایانی فصل از سد هر رقیبی چه در داخل چه آسیا عبور کرد.

دیگر نکته ای که باعث شد تا امیر بتواند در تقابل با برانکو همچون تقابل با شفر با سه امتیاز شیرین زمین را ترک کند به جاه طلبی و میل به پیروزی در بین بازیکنان این تیم برمی گشت که حتی بعد از دریافت گل در خانه مقابل قهرمان لیگ هم شکست را قبول نکردند و با امید به جبران نتیجه و فرار از شکست کامبک فوق العاده ای رقم زدند. میل به برد که این روزها معدود تیم های لیگ برتری از آن بهره می برند در ذوب آهن کاملا مشهود بود و این میل برمی گردد به تدابیر روحی و روانی که امیر با اضافه کردن روانشناس به تیمش آن را به شاگردانش القا کرد.

اما در این بین نباید از مثلث ویرانگر تهاجمی ذوب آهن نیز در برد شیرین عصر دیروز برابر قهرمان لیگ به سادگی گذشت، مثلثی که کامل کننده یکدیگر هستند و به خوبی با جابه جایی و حمایت از هم توانسته اند آماری خارق العاده از خود به ثبت برسانند. تبریزی، حسینی و کی روش استنلی این روزها به سلاح مرگیار ژنرال در شکار همه رقبا تبدیل شده چه روی زمین چه روی هوا توانسته اند خوشبختی را به اردوی ذوب آهن بازگردانند.

ذوب آهن دیروز روی تاکتیکی مشابه بازی استقلال که محمدرضا حسینی در دقیقه نود روی یک اشتباه و ارسال های هوایی گل برتری را برای امیر در جنگ حیثیتی و اعتباری به ثمررساند، موفق شد پرسپولیس را با توپ ارسالی از نقطه کرنر و تیزهوشی مهاجم بلندقامت برزیلی با یک ضربه سر دیدنی در همان دقایق پایانی از پیش رو بردارد تا هم در کورس نایب قهرمانی و کسب سهمیه آسیا هم در جنگ های روانی بازی های مهم اردیبهشت ماه ژنرال و سربازانش گام بلندی برداشته باشند.