مبهم ترین تیم ملی تاریخ

محمدشفیع اعجازی: سیرالئون، تونس و الجزایر، هرکدام یک ایرانِ متفاوت را دیده اند. بازی اول حتی برای نیمکت نشینان تیم ملی هم فایده ای نداشت. دیدار برابر تونس یک شوک قوی برای کی روشی به حساب می آمد که بیش از پیش زیر تیغ رفته و برد الجزایر دوباره امیدوارمان کرد. در شرایطی که رقبای تدارکاتی ایران چنگی به دل نمی زنند، می توان به نمایش تیم ملی مقابل الجزایر امیدوار بود؛ هرچند سوال های بسیاری بی جواب مانده اند.

دغدغه شماره یک، این روزها کمرنگ شده است. بیرانوند که در نقدهای مختلف، جایگاه خود را مقابل حسینی جوان و مظاهریِ خوش استایل از دست رفته می دید، کماکان گلر مورد اعتماد کی روش است. لک، سوشا و حقیقی دیگر کاندیداهای سنگربانی در روسیه هستند اما کیست که بتواند تضمین کند عابدزاده سورپرایز 2018 کی روش نیست؟ اتفاقی که مشابه آن در 2014 هم افتاد تا بعد از خط خوردن رحمتی، حقیقی به احمدی و داوری ترجیح داده شود؛ آن هم در شرایطی که سریع و خوب پخش کردن توپ، اولین خواسته مرد پرتغالی از گلرهای تیمش است.

تیم های کی روش در فاز دفاعی فوق العاده اند اما پلنی برای بازی های عقب افتاده ندارند. نقدی که بعد از بازی برابر تونس به تیم ملی وارد شده بود، حالا خود در مظان اتهام است. حاج صفی کمتر دچار نوسان می شود، وریا هم در بهترین روزهای خود به اردوی تیم ملی پیوست تا شاید تنها بازیکنی از استقلال باشد که بتوانیم او را با قاطعیت، فیکسِ تیم ملی بدانیم. اما شرایط برای بک وسط تفاوت دارد. اگر گنجی را کنار بگذاریم، بالا رفتن سن حسینی و پایین آمدن محسوس کیفیت بازی منتظری دلیل لازم و کافی برای نگران شدن را فراهم می کند. مصدومیت مجید حسینی و بازی سر به هوای شجاع هم کی روش را از داشتن زوج آلترناتیو محروم کرده است اما بزرگترین علامت سوال در بازی دادن به خانزاده و چشمی مطرح می شود. مدافع بحران زده پدیده و یک هافبک دفاعی که در قحط الرجال مدافعین و با اصرار سرمربی استقلال یک خط عقب تر بازی می کند. آیا چشمی قربانیِ مجاب کردنِ موافقین شفر خواهد شد یا باید خودش را برای کورس با کهکشانی های رئال آماده کند؟

سیرالئون، تونس و الجزایر، هرکدام یک ایرانِ متفاوت را دیده اند. بازی اول حتی برای نیمکت نشینان تیم ملی هم فایده ای نداشت. دیدار برابر تونس یک شوک قوی برای کی روشی به حساب می آمد که بیش از پیش زیر تیغ رفته و برد الجزایر دوباره امیدوارمان کرد

علامت سوال بعدی یک خط جلوتر ظاهر می شود. عزت اللهی بازی اول با مراکش را از دست داده است و از بین ابراهیمی، آقایی و سایر مدعیان یک نفر قلب تیم خواهد شد. این درحالیست که قرعه سعید درست  در بازی تدارکاتی برابر الجزایر درمی آید؛ شبیه ترین حریف به مراکش!

مهره های هجومی اما روزهای خوبی را می گذرانند. طارمی و آزمون، اگر همواره فرم ایده آل خود را حفظ کنند، خطرناک ترین مهاجمانی خواهند بود که روز به روز آمار گلزنیشان را بهبود می بخشند. گوچیِ احتمالا تیر مخفی کی روش روی نیمکد خواهد بود و جهانبخش نیز بهترین رقیب قدوس در موثر بودن و بی حاشیگی است. به این سیاهه رضاییان، رضایی و البته انصاری فردی را اضافه کنید که با کمی دقت و سرعت بیشتر می تواند خیالمان را از تک ضرب های داخل هجده قدم راحت کند.

تیم‌های کی روش هیچگاه ترکیب ثابتی نداشته است و حالا نشان داد کیه می تواند تاکتیک جدیدی را هم به خود بپذیرد؛ تاکتیکی که با پررنگ تر شدن نقش نیروهای خط حمله، ایران را از دستپاچگی برای پلن جام جهانی نجات می دهد و چقدر تصور روزی شیرین می‌شود که کاپیتان دژاگه هم با فرم آماده خود به گروه ضربت ملحق شود.