استقلال سرمایه‌ها را بر باد داد!

برخی شکایت ها در فوتبال ایران حاوی پیام هایی است که باید آنها را شنید و در مورد آنها بحث کرد. خبرشکایت مگویان، شکایت پروپئیج، شکایت عادل شیحی و بستن نقل و انتقالات زمستانی برای استقلال جزو همین دست شکایت ها محسوب می شوند که باید آنها را بررسی کرد آن هم در دو بعد فنی و مالی.

قراردادهای سه ساله اشتباه
در بعد فنی باید پرسید چرا استقلال طی سال های اخیر دقیقا معکوس فوتبال حرفه ای قرار داد می بندد و با آنها که سن و سال بالاتری دارند قرار دادهای بلند مدت تر می بندد؟ قرار داد با مگویان و پروپئیج دقیقا جزو این دسته از قرار دادهاست. قرار داد رحمتی و حیدری و حتی جباری هم جزو این دسته از قراردادها محسوب می شود که سه یا دو ساله هستند.

نتیجه این نوع قراردادها را می توان برای پروپئیج و مگویان دقیقا دید. آنها از نظر مربی دیگر کارایی ندارند و با وجود قرارداد کنار گذاشته می شوند. نوع دیگری از قرارداد را هم استقلال با کاوه رضایی و تیموریان بسته که آنها هم نه تنها می توانستند استقلال را در میان فصل رها کنند و بروند بلکه وقتی رفتند هم شکایت می کنند و پولشان را طلب می کنند. این در مقایسه با قراردادهای طارمی و رضائیان که نه توانستند بروند و یا وقتی رفتند مجبور شدند پول زیادی بدهند هشدار دهنده و نشان دهنده قراردادهای معیوب است.

پول مفت به بازیکنانی که بازی نمی کنند
این موضوع علاوه بر اینکه می تواند نشان دهنده ضعف بازیکنان در بعد فنی باشد یک ضرر بسیار بزرگ هم می زند و آن اینست که بازیکن قرارداد دارد اما کنار گذاشته می شود و هزینه مالی بسیار بسیار سنگینی روی دست باشگاه می ماند.

در واقع حیف و میل بیت المال و سرمایه های باشگاه بسیار در این زمینه زیاد است. نمونه مستند و اثبات شده این موارد همین مگویان و پروپئیج هستند که مربی آنها را از لیست به دلیل سن بالا کنار گذاشت و جالب اینجا بود که هر دو یک سال دیگر با استقلال قرار داشته اند و پولشان را تا ریال آخر می خواهند. به واقع استقلال پول مفت به بازیکنانی می دهد که در عقد قرارداد زرنگ تر از عاقدان باشگاه بوده اند.

استقلال پول را بالاخره پرداخت می کند اما بازیکن خوشحال و خندان می رود دنبال زندگی اش و برای استقلال کار نمی کند چرا؟ چون این خود باشگاه بوده که او را نخواسته و حالا باید به تعهد خودش عمل کند. عادل شیحی یکی از این موارد بود، او راحت شکایت کرد، پولش را هم گرفت و استقلال را هم محروم کرد. برخی هم بودند مثل ریوالدو که آمدند قرار داد بستند و بعد 40 دهزار دلار از این قرار داد گم شد، ریوالدو رفت و قرارداد آنقدر عجیب بود که اصلا معلوم نشد ما از او طلبکاریم یا او از ما؟

اشتباهات مربیان
در بسیاری از موارد هم مربیان سلیقه ای عمل می کنند، نمونه اش پروپئیج بود. آقای گل آلبانی که در استقلال توسط پرویز مظلومی زیاد به کار گرفته نشد و البته آمار گلزنی خوبی داشت توسط منصوریان کلا کنار گذاشته شد در حالی که او هم قرارداد داشت.

پروپئیج رفت و شکایت کرد و طلبکار شد و جالب اینجاست که باز هم آقای گل شد و به مسابقات اروپا هم رسید. پروپئیج آمار خیره کننده ای از گل زنی از خود به جا گذاشت تا مشخص شود مظلومی و به ویژه منصوریان خوب از او استفاده نکرده اند. در چنین مواردی یک باشگاه بزرگ هرگز اجازه سرمایه سوزی به مربی اش نمی دهد.

کمیته فنی خالی ترین نقطه استقلال
روزی روزگاری ناصر حجازی و منصور پورحیدری بهترین اعضای کمیته فنی استقلال بودند. آنها همیشه به مربیان باشگاه مشورت می دادند حتی گاهی دعواهایی هم در این رابطه رخ می داد که لازمه کار بود.

حجازی و پورحیدری با جذبه و فرهنگ فوق العاده و بسیارهم سالم وقتی در مورد نگه داشتن یک بازیکن و یا کنار زدن یک بازیکن دیگر با مربی بحث می کردند هیچکس به خود جرات ناسالم فکر کردن را نمی داد. آنها در اکثر مواقع هم درست می گفتند. البته مربی هم باید سهمیه خاصی برای خودش داشته باشد اما برخی مربیان بی توجه به سرمایه های استقلال از نظر مالی و فنی می آیند و استقلال را شخم می زنند و بعضا بیش از 15 بازیکن عوض می کنند که این آماتور ترین وضعیت ممکن است و اصلا معنای درستی ندارد.

شما هرگز در بایرن مونیخ یا بارسلونا و رئال مادرید چنین اتفاقی را نمی بینید. آنها خیلی سخت و با برنامه بازیکن عوض می‌کنند و با بازیکنان هم قراردادهای محکم می بندند.