او البته برابر لخویا هم بهترین بازیکن زمین لقب گرفت اما نه فقط به خاطر گلی که پایه‌اش را ریخت. طارمی روی حرکت انفجاری وحید امیری که لب خط طولی با سر مانع اوت شدن توپ شده بود و سپس آقای گل را راه انداخت، بعد از یک پیشروی منطقی، از خودگذشتگی کرد و توپ را به هوای کامل کردن کار امیری به او پاس داد.

توپ اما به جای وحید به فلورس رسید و این مدافع که رو به دروازه خودی حرکت می‌کرد به اشتباه دروازه لخویا را گشود. چشمگیرتر از این از خودگذشتگی که طارمی را بیشتر از همیشه با برنامه‌های تیمی پرسپولیس هماهنگ کرده بود، اعتماد به نفس از دست رفته این مهاجم ملی‌پوش بود.

به نظر می‌رسید انتقادها و فشارها بعد از هدر دادن پنالتی بازی رفت برابر لخویا روی طارمی تاثیر منفی گذاشته که اگر جز این بود، او در دقیقه 23 به جای اینکه در موقعیت تک به تک با قاسم برهان توپ را به قصد گلسازی به امیری پاس بدهد، خودش یا دروازه‌بان لخویا را دریبل می‌کرد و یا در همان موقعیت تک به تک، به توپ ضربه می‌زد. طارمی یکی دو موقعیت دیگر هم داشت که به خاطر کمبود اعتماد به نفس از دست‌شان داد. باید اعتراف کرد که طارمی، دیگر آن طارمی قبل نیست برای فرار از انتقادها، ترجیح می‌دهد پاس بدهد.