بحث غرور به عنوان دلیل شکست پرسپولیس مقابل استقلال درست است اما تنها دلیل این شکست برای تیمی که در همه فصل تنها 5 گل خورده بود نیست؛ بلکه دلایل فنی هم برای این موضوع وجود داشته و دارد.

بازگشت در تونل زمان
برای تحلیل این شکست باید اندکی به عقب رفت و به نقل و انتقالات رسید؛ شاید هم اندکی عقب تر و به میانه های نیم فصل، آن روزها که تراکتورسازان با امید عالیشاه و احمد نوراللهی برای سربازی مذاکره می کردند. همان روزها که نوراللهی و عالیشاه متوجه شدند که تراکتورسازی برای سال آینده دیگر سرباز نمی گیرد و اگر امسال به تراکتورسازی نروند باید سال های بعد در لیگ یک بازی کنند و کاملا از بورس و کورس خارج شوند و شاید حتی فوتبالشان تمام شود.

شکست در شطرنج نقل و انتقالات
آن روزها علی اکبر طاهری سرپرست باشگاه پرسپولیس باید این موضوعات را رصد می کرد و جلوی اتفاقات را می گرفت. برانکو ایوانکوویچ هم که در نیم فصل متوجه آن مذاکره ها شد نیز باید زودتر از این ها می فهمید و مثل کارلوس کی روش حتی تیم بعدی بازیکن خودش را هم بداند. با این حال در آن معادلات پرسپولیس شکست خورد اما بدتر از آن اینکه نتوانست هافبک تدافعی بگیرد تا کمال کامیابی نیا یک نیم فصل تمام تنها نباشد.

در واقع همان روزها می‌شد حدس زد که کار باشگاه پرسپولیس به اینجا می کشد و کشید چون نبود کامیابی نیا به عنوان تنها هافبک دفاعی پرسپولیس بسیار می توانست برای تیم گران تمام شود. این اتفاق در بازی پرسپولیس با قشقایی هم رخ داد و در این تیم در دفاع وسط به مشکل برخورد کرد.

شکست در انتخاب درست
در این زمینه هیچ چیز مطلق نیست و نمی توان گفت که طاهری تنها مقصر این شکست بوده چون در نقل و انتقالات به تراکتورسازی باخته است. خود برانکو هم اشتباهاتی داشت، اولین اشتباهش جایگزینی ماهینی به جای کامیابی نیا بود که جواب نداد و البته که نتوانست غرور بازیکنانش را بشکند.

در هر صورت پرسپولیس اشتباهات درونی داشت که از مدت ها پیش شروع شده بود و همچنان هم ادامه دارد چرا که کامیابی نیا در بازی با سپاهان هم نیست و البته موضوع غروز این تیم ممکن است پس از شکست از استقلال حل شده باشد.