داور آتش نشان از حادثه پلاسکو می‌گوید

حمید حاج ملک در مورد حضور خود در آتش نشانی می گوید: «من نزدیک به 7 سال در پگاه گیلان مشغول بکار بودم و دریافتی خوبی هم داشتم اما کار به جایی رسید که ادامه کار برایم مهیا نبود. خب کارخانه دیگر شرایط نداشت که ورزشی ها را ساپورت کند. 7 سالی که پگاه کار می کردم راضی بودم اما شاید علاقه قلبی ام به حضور در این کارخانه نبود. به هر صورت غم نان و تامین هزینه های جاری و زن و بچه شاید شما را مجبور به حضور در جایی کند که علاقمند نیستید. در سن پائین تر که بودم به دو شغل علاقمند داشتم. معلم ورزش و آتش نشان. در نهایت بعد از اینکه از پگاه بیرون آمدم رسیدن به آرزوی بچگی ام برای مهیا شد و آتش نشان شدم. در شهرستان صومعه سرا امتحان دادم . از بین 700 نفر 30 نفر برگزیده شدیم و بعد از تایید از سوی استانداری در آتش نشانی مشغول بکار شدم.» 

از حمید حاج ملک خواستیم بی پرده در مورد شرایط کار و مشکلات آتش نشان ها صحبت کند. او حرف هایش را این چنین آغاز کرد:« من نمی خواهم انتقادی داشته باشم. حرف هایم برای بهبود وضعیت است و اینکه اتفاق پلاسکو را در هیچ جایی شاهد نباشیم چه در تهران و چه در شهرهای دیگر. در آتش نشانی که من کار می کنم، یعنی شهر صومعه سرا امکانات خیلی کم است. در گذشته بیشتر خانه ها در این شهر ویلایی بودند و طبیعتا مهار آتش در چنین خانه هایی خیلی راحت بود. اما الان هم کوچه ها و خیابان ها پر شده اند از آپارتمان های چند طبقه. خب برای خدمات رسانی به این خانه ها و خدای ناکرده مهار آتش ها در این ساختمان ها باید از امکانات روز بهره مند باشیم. اما در حال حاضر امکانات ما ایده آل نیست. ما حتی باید برای پر کردن کپسول های آتش نشانی باید به شهر رشت مراجعه کنیم. ماشین هایی که استفاده می کنیم به تعمیر فرستاده شده است. این بدین معنی است که فرسوده  هستند. هم چنین نردبانی هایی که در اختیار داریم به روز نیستند. در مورد بحث معیشتی هم باید بگویم طی دو سالی که از حضور من و دوستانم در آتش نشانی می گذرد شرکتی هستیم و هنوز استخدام رسمی نشده ایم و خدای ناکرده اگر حادثه ای برای ما پیش بیاید نمی دانیم چه کسی جوابگو خواهد بود و شاید بهتر باشد در مورد مسایل حقوقی چیزی نگویم. اگر الان اینجا هستم به خاطر عشق و علاقه ای است که به آتش نشانی دارم. آتش نشانی همان طور که گفتم رویای کودکی ام بود. هنوز آتش نشانی شهر ما سازمان نشده و به عنوان یک واحد آتش نشانی فعالیت می کند و من هم به عنوان یک نیروی خدماتی در آن مشغول بکار هستم. صحبت ها و وعده ها زیاد است اما وقتی به عمل می رسد حرف های وعده داده شده اندک می شود.»

حمید حاج ملک در خصوص اتفاقات ساختمان پلاسکو هم گفت:« عمق فاجعه را چه کسی است که درک نکرده باشد. مردم در شهر صومعه سرا به ایستگاه ما می آیند و با اهدای شاخه های گل ابراز همدردی می کنند. اما متاسفانه آتش نشان های ما برنمی گردند. آتش نشان مثل خلبان است. برای تربیت او هزینه زیادی می شود و وقت زیادی صرف می شود. همان طور که خلبان وقتی حادثه ای پیش می آید ابتدا در فکر نجات مسافران است آتش نشان هم وقتی حادثه ای رخ می دهد به فکر جان مردم است. خواهش من این است از این پس نهادهای ذیربط تعارف را کنار برگذارند. شهرداری تهران و آتش نشانی ده ها بار به ساختمان پلاسکو اخطار داده بودند و نهادهای ذیربط باید این اخطارها را اجرایی می کردند و اگر این توصیه ها و نظرات کارشناسی جدی گرفته می شد امروز این حادثه تلخ و از دست دادن آتش نشان ها را شاهد نمی بودیم. خیلی از ساختمان ها خیلی از پاساژ ها در تهران و دیگر شهرها هستند که با مشکل مشابهی دست و پنجه نرم می کنند و اگر خدای ناکرده دچار حریق شوند فاجعه های جدیدی به وجود خواهد آمد. از هم اکنون باید به فکر باشیم. آیا ما فکر این را کرده ایم اگر زلزله ای رخ دهد باید چگونه با آن مقابله کنیم؟ پس بهتر است دست کم از این پس هر کس در هر جایگاهی وظیفه اش را به نحو عالی انجام دهد. متاسفانه آتش نشان ها دیگر برنمی گردند . این ها که شهید شدند و رفتند. اجازه ندهیم اتفاقات دیگر این آدم های دوست داشتنی و فداکار را از جمع ما جدا کند. آتش نشان ها هم با هزاران آرزو زندگی می کنند. زن و بچه دارند و... آنها فکر نمی کردند ساختمان پلاسکو فرو ریزد وگرنه این حادثه را مثل حادثه های دیگر مهار می کردند. آیا با تصاویری که از ساختمان پلاسکو ثبت شده چهره های اشک آلود آتش نشان ها، ضجه خانواده هایشان، پیکر آتش نشان های شهید و... کسی به خود اجازه می دهد در وظیفه ای که دارد کوتاهی کند؟»