قهرمانی در لیگ و تورنمنت های مختلف به طور معمول با میانگین امتیاز 2 در هر بازی به دست می آید و این یعنی پیروزی در خانه و تساوی در خانه حریف.

ایران در 5 بازی سپری شده گلی دریافت نکرده. به طور دقیق نمی دانیم، ایران شاید تنها تیم حاضر در مرحله مقدماتی جام جهانی باشد که گلی نخورده و اگر هم تیمی غیر از ایران باشد که گلی دریافت نکرده باشد، باز هم رکورد تیم کی روش قابل اشاره است.

با وجود چنین نظمی در خط دفاعی می توان به تدوام روند امتیازگیری از سوی ایران امیدوار بود. به این خاطر که تیم ملی در فاز تهاجمی مهره هایی که دارد که خلاق و با تجربه هستند. به لطف بازی در لیگ های اروپایی.

ترتیب 5 بازی پیش روی ایران از این قرار است:

*قطر – ایران

*ایران – چین

*ایران – ازبکستان

*کره جنوبی – ایران

*ایران – سوریه

ما در شرایطی به مصاف قطر می رویم که این بازی بیشتر برای ایران حساس است نه قطر. به این خاطر که قطری ها شانس صعودشان به جام جهانی به خصوص با تساوی که دیروز در برابر چین داشتند به حداقل رسیده و شاید بازی با ایران تنها برای آنها یک بازی حیثیتی باشد.

آیا این را بازیکنان چند ملیتی قطر با گوشت و پوست خود درک خواهند کرد؟

حتی اگر ایران در این بازی طعم تلخ شکست را بچشد و کره جنوبی یا ازبکستان با پیروزی در برابر حریفان، بخت صدرنشینی پیدا کنند، ایران دو بازی آتی خود را میزبان خواهد بود و با کسب 6 امتیاز می تواند میانگین دو امتیاز از هر بازی در دور برگشت را برای خود ثبت کند که این یعنی صعود قطعی به جام جهانی. چین اولین میهمان ایران در دور برگشت، بازنده سنتی در برابر ایران بوده و محتمل است تا پیش از بازی با ایران همه انگیزه های خود را برای صعود از دست بدهد؛ به خصوص که در اولین بازی دور برگشت هم میهمان کره جنوبی است؛ حریفی که در چین فقط برای کسب سه امتیاز بازی خواهد کرد.

ایران که در سه بازی از 5 بازی دور برگشت میزبان است، دومین میزبانی اش را از ازبک ها انجام خواهد داد. این بازی برای هر دو تیم شش امتیازی است. ایران با پیروزی در این دیدار می تواند ازبک ها را از دور خارج کرده و به نوعی صعودش به جام جهانی را پررنگ تر کند.

پیروزی در دو بازی خانگی بعد از بازی با قطر حتی می تواند کار را برای ایران تمام کند؛ با این توضیح که شکست ایران در برابر قطر یک نگاه بدبینانه است. تیمی که در میزبانی از ایران چند بازیکن شاخص خود را به همراه نخواهد داشت و از همه مهمتر از هم اکنون به یک تیم بی انگیزه تبدیل شده است.

شاید سخت ترین بازی ایران در دور برگشت، بازی با کره جنوبی باشد. بازی ای که به نظر می رسد به جنگ سر گروهی تبدیل شود.

ایران با ساختار دفاعی منظمی که دارد، همه تلاش خود را به کار می گیرد تا با کسب حداقل امتیاز این بازی با روحیه ای مضاعف آماده میزبانی از سوریه و در نهایت صدرنشینی در گروه A شود. طبیعتا هدف مهمتر برای کی روش در سایه صعود به جام جهانی صدرنشینی در گروه A است.

کره جنوبی که ما در تهران دیدیم با کره جنوبی دوره قبلی تفاوت های عمده ای داشت و دور از ذهن است؛ همانند بازی اولسان، ایران را با دردسر جدی مواجه کند. این میهمانی حتی اگر با شکست ایران همراه باشد، بعد از آن فرصت خوبی برای ایران مهیاست تا با شکست سوریه شرایط را به سود خود تغییر دهد. به واقع این طور می توان گفت که ترتیب بازی ها در دور برگشت به سود ایران است. بعد از میهمانی و بازی های سخت میزبانی، بازی های راحت تر چشم انتظار ایران است. اولین میهمانی در بازی نخست است و از همه مهمتر ایران این فرصت را دارد که پیش از بازی با کره جنوبی اختلاف خود را با این تیم به سطحی برساند که شکست خیلی آزاردهنده نباشد و حتی بعد از این بازی این فرصت برای ایران مهیاست که با عبور از سد سوریه دوباره به صدر جدول باز گردد.

شاید تنها نکته نگران کننده در این بین آمار گلزنی پایین ایران باشد. معدل گل زده ایران در هر بازی 8/. است؛ یعنی کمتر از یک گل در هر بازی. این در حالی  است که ما در انتقال از فاز دفاع به حمله هستیم و طبیعتا باید در بخش تهاجمی بهتر عمل کنیم.

نکته امیدوارکننده این است که تیم کی روش هیچ وقت مغرور نمی شود و هیچ وقت حریفان را دست کم نمی گیرد و از هم اکنون صعود خود را قطعی نمی داند!