وجه عرفانی ورزش از نظر امام خمینی (ره)

حضرت امام در این باره می فرمودند:

«اگر با مسامحه بتوان عرفان را به عرفان شیدایی و عرفان زهد تقسیم کرد. اگر چه از برخی جهات عرفان امام خمینی(س) را میتوان عرفان زهد تلقی نمود اما عرفان ایشان بیشتر صبغه شیدایی دارد. در عرفان شیدایی جسم هر قدر سالمتر به ملک الموت تقدیم شود به غایت خلقت نزدیکتر است.

جالب آنکه نقل است که آخرین کاری که پیامبر اکرم(ص) انجام داد و جان به ملک الموت تقدیم نمود، این بود که با دقت دندان های خود را مسواک کرد. در حقیقت سالم و سر حال نگه داشتن جسم و نه بی اعتنایی به آن در مکتب عارفان شیدا، شکر نعمتهای خداوند است که بخشی از آن در ورزشهای هدفمند تامین می شود و بخشهایی به اموری دیگر مانند خوردن روزی حلال و پرهیز از اسراف... تامین شدنی است ضمن آنکه پیامبر اکرم(ص) فرمود: المُؤمِنُ القَوِىُّ خَیرٌ و أَحَبُّ إلَى اللّهِ مِنَ المُؤمِنِ الضَّعیفِ مؤمن نیرومند نزد خداوند بهتر و محبوبتر از مؤمن ناتوان است.

 همچنین در مباحث بنیانی تر فلسفی در مکتب فلسفی - عرفانی ملاصدرا جسم و روح تا آنجا پیوند دارند که امام خمینی(س) در فضای این منظومه فکری چنین گفته اند: روح و جسم با هم وحدت دارند: جسمْ ظلّ روح است؛ روحْ باطنِ جسم است، جسمْ ظاهرِ روح است. اینها با هم یک هستند، جدایى از هم ندارند. همان طورى که جسم انسان و روح انسان وحدت دارد، باید طبیب جسمى و طبیب روحى وحدت داشته باشند... »(صحیفه امام ج 6 ص 344)