بیم و امید در وزنه‌برداری در آستانه المپیک

در حالی‌که حدود 70 روز تا آغاز بازی‌های المپیک بیشتر زمان باقی نمانده است، اما بیم و امید در اردوی وزنه‌برداری بیش از هر زمان دیگری این رشته را با چالش روبرو کرده‌ است، بیم و امیدی ناشی از مصدومیت‌ها و بازگشت‌ها...

با وجود تمام اختلافات و دو دستگی‌هایی که این روزها در این رشته پرامید در المپیک شاهد آن هستیم، اما خطری جدی‌تر این رشته را تهدید می‌کند؛ مصدومیت 3 امید اصلی‌ وزنه‌برداری کشورمان در آستانه المپیک خواب را از چشمان متولیان این رشته و علاقمندان به آن گرفته است که سرانجام این رشته چه می‌شود؟ این مصدومیت‌های بدموقع در چنین شرایطی مزید بر علت شده است تا طالع نحس، دست از سر وزنه‌برداری بر ندارد.

بعد از مصدومیت ناگهانی بهداد سلیمی، امید اول ایران در مسابقات جهانی 2015 و المپیک ریو، نوبت به سعید محمدپور دیگر امید وزنه‌برداری ایران رسید تا با مصدومیت وداعی تلخ با بازی‌های المپیک داشته باشد و حالا خبر می رسد نواب نصیرشلال، نایب قهرمان المپیک لندن و یکی دیگر از امیدهای وزنه‌برداری کشورمان شاید المپیک را از دست بدهد.

نمی‌دانیم چه زمانی قرار است خبرهای خوب از راه برسد و این طالع نحس دست از سر وزنه‌برداری بردارد؛ هر چند که شاید خبر پایان محرومیت علی‌حسینی و البته بازگشت سهراب مرادی و شانس حضور این وزنه‌بردار در المپیک ریو، آب سردی بر این آتش نامرادی‌های روزگار باشد.

شاید عده‌ای این مصدومیت‌ها را ناشی و از تبعات تمرینات غیراصولی بدانند، اما در این مجال نمی‌خواهیم به این موضوع بپردازیم و شاید در وقتی دیگر...

در حالی‌که 3 وزنه‌بردار درجه اول و از امیدهای اصلی ایران در این رقابت‌ها شاید عملا المپیک را از دست رفته می‌بینند، اما از طرفی با وجود بیم از مصدومیت‌های وزنه‌بردارانی مانند سلیمی این امید هم وجود دارد که او بتواند با پشتکار بیشتر و برنامه‌ریزی مناسب‌تر شانس نه تنها حضور در المپیک بلکه حتی کسب مدالی خوش رنگ را از این میدان بزرگ داشته باشد.

اینهمه اتفاق بد در سال قبل از المپیک می‌تواند اوج بدشانسی برای یک رشته المپیکی و پرامید باشد که امیدواریم دیگر شاهد تکرار چنین حوادث تلخی برای وزنه‌برداران کشورمان نباشیم.