چرا محمد بنا خواسته‌هایش را شفاف اعلام نمی‌کند؟

 محمد بنا ید طولایی در قهر و آشتی کردن دارد و رفتار او در این سالها نشان داده که فردی کاملا غیر قابل پیش بینی است. زمانی که فکرش را نمی کنی قهر می کند و زمانی که تصورش را نداری به کارش بر می گردد. او حالا در فاصله کمتر از 85 روز تا آغاز بازیهای المپیک ریو تهدید به کناره گیری و رها کردن تیم ملی کرده است.

آخرین اظهار نظر وی نیز به چند روز قبل باز می گردد که اعلام کرد:"چند روز دیگر مسابقات جام جهانی است و تیم من قهرمان می‌شود؛ آن زمان من می‌مانم و مسئولان و یک تاریخ تا المپیک! اگر شرایط را مهیا کردند، من نوکرشان هم هستم. می‌ایستم و هم من و هم کشتی‌گیران به تعهدات‌مان عمل می‌کنیم ولی اگر پاشنه به همین شکل بچرخد، بعد از جام جهانی خداحافظ. بروند کسی را بیاورند که با این شرایط تیم‌شان را صاحب مدال کند که حتما می‌تواند بکند ولی من نمی‌توانم. فدراسیون تلاش کرده اما من که نمی‌توانم بروم یقه وزیر یا کمیته ملی المپیک را بگیرم. من با فدراسیون کشتی طرف هستم. تمام ابزار و آلات، شرایط، حقوق مورد نظرم برای مربیان و کشتی‌گیران، امکاناتی که می‌خواهم همه باید بعد از جام جهانی مهیا شود تا من به کارم ادامه دهم."

محمد بنا در حالی به راحتی در نزدیکی المپیک حرف از رها کردن تیم ملی می زند که اول دی ماه 94 در گفتگو با ایسنا اعلام کرده بود که برنامه شش ساله دارد و هیچ کس نمی‌تواند او را فراری دهد. بنا 5 ماه قبل گفته بود: "کسانی که فکر می‌کنند بنا را می‌توانند فراری بدهند بدانند با قدرت می‌مانم و برنامه شش ساله برای تیم ملی دارم. با وجود همه مشکلات به کسب نتیجه امیدوارم. محمد بنای امروز مانند المپیک قبل نمی‌گوید که اگر المپیک تمام شد می‌روم چرا که شرایط امروز مانند آن زمان نیست و اگر هم بگویم می‌روم نمی‌شود. من طوری برنامه‌ریزی می‌کنم که دیگر محکوم به این نشوم که فقط به تعدادی توجه کرده‌ام و در یک وزن یک کشتی‌گیر دارم."

مشخص نیست دلیل تناقض در حرفهای 5 ماه قبل و امروز محمد بنا چیست. او به صورت مبهم اعلام کرده ابزار و امکانات مهیا نیست. این در حالی است که تا آنجا که می‌دانیم اردوها و سفرهای خارجی درخواستی محمد بنا فراهم شده و حتی برای مسابقات گزینشی قزاقستان 6 مربی در کنار سه کشتی گیر اعزام شدند.

تمامی درخواستهای فنی او نیز مورد موافقت شورای فنی قرار گرفت و دست بنا کاملا باز گذاشته شد تا هر تصمیمی که می خواهد را بگیرد، هرچند برخی معتقدند تصمیم او بر اعزام سوریان به مسابقات گزینشی مغولستان اشتباه بود(مسابقاتی که سوریان در آنجا شکست خورد) و حتی اسطوره کشتی ایران اعلام کرد مجبور شده در دو ماه 20 کیلو وزن کم کند.

حتی او درهای اردوی تیم ملی را به روی خبرنگاران بست و خبرنگاران که دیواری کوتاه‌تر از آنها وجود ندارد، سخنی به زبان نیاوردند و به تصمیم بنا احترام گذاشتند تا متهم به بر هم زدن تمرکز تیم ملی نشوند.

اما حالا که ورزش ایران روزهای بسیار حساسی را پشت سر می گذارد، اعلام کناره گیری از تیم ملی به سود کشتی و ورزش ایران نیست و اگر هم کمبود یا درخواستی وجود دارد بهتر است سرمربی تیم ملی فرنگی به صورت شفاف نه با کلی‌گویی آنها را اعلام کند. اینکه به صورت مبهم اعلام شود ابزار و امکانات فراهم نیست، دردی را دوا نمی‌کند و بهتر است محمد بنا کتبا خواسته هایش را به صورت شفاف به فدراسیون کشتی و یا حتی رسانه‌ها اعلام کند تا مشخص شود که فدراسیون کشتی و مسئولان ورزش چه پاسخی برای محمد بنا دارند.

اگر به گذشته ورزش ایران رجوع کنیم می‌بینیم که برای قهرمانان المپیکی هیچ‌گاه آن امکاناتی که شایسته شان بوده، فراهم نشده اما با همین کمبودها هیچگاه شانه خالی نکرده و تا لحظه آخر جنگیده‌اند تا با مدال المپیک دل مردمشان را شاد کنند. حالا هم امید مردم ایران به همین قهرمانانشان است و نباید مردم را از خود ناامید کنیم. اگر محمد بنا هم کمبودی احساس می‌کند آنها را به صورت شفاف اعلام کند تا در صورت معقولانه بودن، مسئولان و فدراسیون کشتی در پی رفع آنها برآیند.