روح کاپیتان پرسپولیس را نگه داشت

سیوهای سید

همه او را دوست دارند، جز کی روش و چند نفر دیگر! سید درون دروازه موقعیت هایی را از پرسپولیس گرفت که از پس هر دروازبانی بر نمی آمد. تجربه و شیوه کاری او باعث شد تا مهاجمان حریف به جای دروازه هفت متری غولی سبز رنگ را ببینند که فقط با شلوغی جلو دروازه می شد تسلیمش کرد. سنگربان شماره یک استقلال نشان داد شماره یک باید دروازبان بازی های بزرگ باشد. کوهی از تجربه و اعتماد به نفس و البته ششدانگی.

چشم های چشمی

حرف گوش کن یا مسئولیت پذیر فرقی ندارد. برای توصیف نمایش چشمی در دربی باید عملکرد او را دقیق تر موشکافی کرد. مهره تاکتیک پذیر مظلومی که هیچ گاه ترک پست نکرد مگر دقیقه 90 و انُم! جایی که شرایط بازی و انبوه تعویض های پرویزخان تقصیری را متوجه چشمی خسته و جنگنده نمی کرد. او چشم آبی ها بود تا استقلال نقطه کور نداشته باشد.

رامین و مگویان

اگر بخواهی نفر برتر هر یک از دو تیم را انتخاب کنی بی شک به سراغ مدافع ارمنی آبی پوشان و جانشین خسرو(!) خواهی رفت. مگویان در تمام نبردهای تک به تک موفق بود، هرجا لازم بود حضور داشت و به خوبی طارمی را مارک کرده بود تا مهاجم خطرناک سرخ پوشان هیچ گاه آزادانه کار نکند. در سوی مقابل رامین رضائیان که اولین دربی خود را تجربه می کرد حضور داشت که ارسال ها و جاگیری هایش یک بازیکن راست ایده آل را نوید می دهد. او با توان بدنی بالا و میل بالای شرکت در حملات، پایه گذار گل تساوی پرسپولیس هم شد.

انصاری های عالی

گل استقلال را جابری زد که در بازی بزرگ و حساسی چون دربی، پیدا کردن نقاط حساس و سخت را به خوبی پیدا می کرد و گلزنی او هم دقیقاً به همین خاطر بود. البته انصاری تحت تاثیر همنام سرخپوشش نفر دوم دربی هشتاد و یکم است. تعجب نکنید. انصاری پرسپولیس آنقدر خوب، مثبت و تاثیرگذار بود که باید فرار از شکست شاگردان برانکو را به پای او نوشت. وقتی دقیقه 90+4 هم حاضر به بلند کردن توپ به هر نحوی نبود. انصاری در تمام دقایق بازی مسلط، خونسرد، سالم و سربالا بود تا بتوان مدعی برگزیده شدن به عنوان دفاع چپ تیم ملی لقبش داد. لذت بردن از بازی این مدافع جوان نیازی به گوشزد ندارد که انصاری اگر می خواهد ملی پوش شود باید همین طور ادامه دهد و بهتر شود. چه فرصتی بهتر از اینکه تیم کی روش مدافع چپ ایده آل ندارد.

کامیابی تیم کاپیتان

وظیفه ای که کامیابی نیا در تیم برانکو در اختیار داشت مشابه کاری بود که چشمی به نحو احسن در استقلال انجامش داد. کامیابی نیا یک سرباز فداکار بود که خود را فدای تیم کرد تا حتی در دقایق بسیاری که سایر هم تیمی ها کاملاً احساساتی دفاع را رها کرده بودند مانع ضدحمله زدن شاگردان مظلومی شود که یادشان رفته بود دقایق پایانی بازی را می توانند در کناره ها مدیریت کنند.

اما به جرات می توان گفت اگر پرسپولیس در دربی 81 بازنده نبود تنها بخاطر روح کاپیتان نوروزی فقید بود. سرخ پوشان نمی خواستند بدون شماره 24 ابدی بازنده دربی بزرگ پایتخت باشند پس تمام دقایق پس از گل خورده را جنگیدند و توپ ریختند تا ابر و باد و باران و زمان پرسپولیسی ها را از شرمندگی شکست برهانند! هرچند تساوی نتیجه عادلانه ای بود برای بازی ای که همه را از تساوی خسته کرده است.