به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاینخبرورزشی نوشت: گپ زدن با مدیری که سه قهرمانی اخیر پرسپولیس را به هواداران این باشگاه هدیه داده بود، جذابیت‌های خاص خودش را دارد. پرسپولیسی‌ها حرف از قهرمانی می‌زنند و به همین خاطر به یاد حبیب کاشانی افتادیم که از سال 87 تا 90، یک قهرمانی در لیگ‌برتر و 2 قهرمانی در جام‌ حذفی را به افتخارات باشگاه اضافه کرد. این مصاحبه، بیشتر مرور خاطرات است. 

آقای کاشانی! دل‌‌تان برای کار در باشگاه و هیاهوی پرسپولیس تنگ نشده؟

یک هوادار، همیشه هوادار می‌ماند و قطعاً علاقه‌مندی‌های ما هم سر جای خودش باقی می‌ماند. مهم، دوری و نزدیکی نیست، این اهمیت دارد که چه در زمان مدیریت در باشگاه و چه حالا، همیشه یک پرسپولیسی هستم. مهم این است که هر جا باشیم، مردم را خوشحال کنیم. آن زمان با قهرمان کردن پرسپولیس و حالا در کنار تیم امید. برای مدیران فعلی باشگاه پرسپولیس هم آرزوی موفقیت دارم.

طاهری را از نزدیک می‌شناسید؟

حقیقتاً ایشان را برای اولین بار در جلسه خصوصی‌سازی در دفتر پژوهش‌های مجلس دیدم و به او گفتم هر کاری که داشته باشید، در خدمتم.

پرسپولیسی‌ها حرف از قهرمانی می‌زنند اما برای آخرین بار، این باشگاه در فصل هفتم که شما تیم را بستید، قهرمان شد. آن فصل را به یاد می‌آورید؟

مگر می‌شود فراموش کنم؟ در آن فصل تنها یک میلیارد و 70 میلیون تومان از دولت پول گرفتیم و با 2 میلیارد و 330 میلیون تومان توانستیم قهرمان لیگ شویم. یعنی با کمتر از 2 میلیارد و 500 میلیون تومان، دل میلیون‌ها ایرانی را خوشحال کردیم. یادتان نرود که چقدر مشکل داشتیم، قطبی دیر به ایران آمد، 6 امتیاز از ما کسر شد، محرومیت‌ها و مسائل دیگر، حتی بیماری خودم در میان بود اما نهایتاً با آن گل دقیقه 96 کار را تمام کردیم. باور کنید هواداران فوتبال در ایران مستحق تجربه کردن روزهای خوب هستند. خوشحالم که هنوز هم ذائقه مردم بابت آن قهرمانی شیرین است. در یک کلام بگویم آن فصل، با همه سال‌های پرسپولیس متفاوت بود.

تیم خوبی هم بود. به نظرتان مهم‌ترین تفاوت آن تیم با پرسپولیس‌های دیگر چه بود؟

مسائل زیادی در میان بود. همه زحمت‌ کشیدند؛ مرزبان و استیلی، قطبی، مدیریت، هواداران. البته شانسی که آوردیم، یک سوپراستار به نام کریم باقری در رختکن و زمین بازی داشتیم که همه حاشیه‌ها را به تنهایی جمع می‌کرد. با این حال، تصور می‌کنم وجود «صداقت و اخلاق» که حقله مفقودی ورزش ما در این سال‌هاست، باعث قهرمانی‌مان شد.

مثالی در ذهن‌‌تان دارید که در این مورد بزنید؟

بله. مثلاً محسن خلیلی به دفتر من آمد و درخواست دریافت 135 میلیون تومان کرد. به او صادقانه گفتم اگر رقمی بخواهی که نتوانم بدهم، اصلاً قرارداد نمی‌بندیم. با همه بازیکنان این‌طور برخورد کردیم و نتیجه‌‌اش را دیدیم.

از آن زمان تا به حال، فوتبال چقدر گران شده! 

بله با اینکه زیاد هم از فصل هفتم فاصله نگرفته‌ایم اما حالا برای جذب یک بازیکن، 800 میلیون تومان هزینه می‌کنند یا یک میلیارد تومان، دو میلیارد تومان چک تضمینی به بازیکن می‌دهند. شاید برای‌‌تان جالب باشد اما من در سه دوره‌ای که مدیریت باشگاه را برعهده داشتم، حتی یک فقره چک نکشیدم. نه از حساب خودم و نه از حساب باشگاه. هیچ‌کس، در مذاکره با ما از چک صحبت نمی‌کرد در نهایت سه قهرمانی کسب کردیم.

البته الان دیگر بازیکنان با آن ارقام قرارداد نمی‌بندند، قبول دارید؟ 

به نظر من همین حالا هم می‌شود با صداقت، به قهرمانی رسید. فوتبال گران شده ولی باید به دنبال راه‌های دیگری بود. می‌توانید از تک‌تک آنهایی که با من کار کردند، بپرسید که آیا از من چک یا تضامینی گرفته‌اند یا نه؟ بگذارید مسئله‌ای را به شما بگویم، وقتی با زلاتکو کرانچار قطع همکاری کردیم، او 110 هزار دلار از ما طلبکار شد. همان زمان، 100 هزار دلار به او دادیم و آنقدر به ما اعتماد داشت که برگه تسویه حساب را امضا کرد و بدون اینکه به دنبال باقی مطالباتش باشد، از ایران به کشورش رفت. 5 ماه بعد، وقتی فهمیدم رضا چلنگر می‌خواهد به کشور کرواسی برود، 10 هزار دلار به او دادم تا به‌دست کرانچار برساند. چلنگر می‌گفت وقتی کرانچار آن پول را گرفت، اشک از چشمش جاری شد زیرا برگه تسویه حساب را امضا کرده بود اما ما طلب باقی‌مانده‌‌اش را فراموش نکردیم.