به گزارش پارس به نقل از فارس درست است که یک هفته دیگر تا پایان لیگ چهاردهم باقی مانده است و اصولا باید جگر سر زبان بگذاریم تا این یک هفته هم سر آید اما به نظر ما دیگر سکوت و تحمل جایز نیست.

کجایند مقامات مسئولی که سرافرازانه به هنگامی که دو هیات مدیره پرسپولیس و استقلال را انتخاب کردند اکنون جنازه های دو تیم را تحویل بگیرند؟ کجایند استادان فنی که اشک های هواداران دو تیم را امروز در ورزشگاه ببینند؟

خیلی راحت و بدون هیچ گونه مقدمه ای سراغ اصل مطلب می‌رویم. چرخه انتخاب مدیران استقلال و پرسپولیس سال‌هاست که معیوب است و این چرخه غلط گویی برای مسئولان عالی مقام نان و آب دارد و برای هواداران اشک و آه.

کجایند هیات مدیره استقلال که با پافشاری شدید بنای حمایت از امیر قلعه نویی و مردانش را گرفتند؟ آقای نجف نژاد شاید این‌روزها خیلی حوصله شنیدن حرف ها و انتقادها را نداری،‌اما راستی در طول فصل چند بار در جلسات هیات مدیره شرکت کردید؟ لابد به دلیل غیبت های مکرر در این جلسات بوده که ریاست هیات مدیره از سوی سایر دوستانتان در هیات مدیره به شما پاداش داده شد.

آقای افشارزاده که ترجیح دادی یک بازی استقلال را از نزدیک در ورزشگاه آزادی ببینی و شاید دلهره و شاید هزار شاید دیگر باعث شد که در ورزشگاه نباشی کجا بودی که امروز اشک هواداران تیمت را ببینی.آقای افشارزاده حال و روز استقلال را امروز شاید بهتر از روزهای قبل حس کردی و شاید الان لحظه ای است که می گویی ای کاش؛ یک نه به دستور مدیران وزارت ورزش می گفتی و به جمع آبی ها نمی ‌آمدی؛ شاید...

 

راستش را بخواهید دیگر طاقت این همه ملاحظه کاری را نداریم و نمی توانیم به خاطر دربی آن هم از نوع بی خاصیتش سکوت کنیم و نگوییم که در استقلال به نظر همه چیز سر جای خودش بود.

هیات مدیره ای که به نظر همگون می آید اما در عمل خروجی این همگونی چیست؟

آیا کسی صحبت های امیر قلعه نویی را می شنود؟ مگر مدیران یک باشگاه نباید پاسخگوی این همه سوال باشند؟ چرا به وقت باخت و شکست مدیران ترجیح می دهند سکوت کنند و در دسترس نباشند؟

امیر قلعه نویی مدعی است که به دلیل مشکلات مالی نتوانسته بازیکنان مورد نیازش را جذب کند و اگر این طور است آیا هر کدام از اعضای هیات مدیره استقلال این وظیفه را نداشته تا مشکلات مالی این باشگاه را مرتفع کنند و اگر حرف امیر قلعه نویی توجیهی برای عملکرد بسیار ضعیف او در این فصل است چرا هیچ کدام از مدیران استقلال در قبال این صحبت ها موضعی از خود نشان نمی دهد؟

این وسط پای چه چیزی در میان است؟ ترس؟ فروتنی؟ آیا هوادار استقلال نباید بداند در این باشگاه چه گذشته است؟ راستی دلیل حضور افرادی مثل نثاری و توفیقی در هیات مدیره استقلال چه بوده است؟ اینکه شهردار یک منطقه باشی و پولی برای استقلال نیاوری برای این باشگاه مردمی مزیتی دارد؟ مگر نمی گفتند آقایان به این خاطر در ترکیب هیات مدیره استقلال قرار گرفته که برای باشگاه استقلال درآمدزایی کند؟

راستی کجایند مردانی که در این هیات مدیره مدعی بودند برخی نقل و انتقالات در این باشگاه بودار بوده است؟ آیا حالا که استقلال نه قهرمانی را به ارمغان آورد و نه سهمیه آسیا را کسب کرد دیگر افشا کردن این مسائل فایده ای دارد؟

در استقلال همه چیز از اول هم درهم بود. امان از مدیریت کدخدامنشی که بار دیگر نشان داد این نوع نگاه به اداره باشگاهی مثل استقلال جز کمر شکستن نیست که نیست.

هنوز فراموش نکرده‌ایم در پایان جلسات هیات مدیره باشگاه استقلال که همواره می‌توانست سنگ بنای اصلی مدیریت باشد  یک جمله تکراری به خبرنگاران گفته می‌شد؛ جلسه چیز مهمی نداشت!

امروزها سکوی آبی‌ها پس از شکست تیم‌شان مقابل تراکتورسازی خروشان شد؛ شعار حیا کن و رها کن به سمت بازیکنان و کادرفنی رفت،‌اما دریغ از آنکه واقعیت یک جای دیگر پنهان است؛ جایی که سال‌هاست هواداران سرخابی از آن بی‌خبرند.