هم دوپینگ هم قلیان! چه کنیم؟

به گزارش پارس به نقل از گل، برنامه نود این هفته موجب شد تا بار دیگر بحث قلیان کشیدن بین فوتبالیست ها مطرح شود. موضوعی که نه برای جامعه فوتبال تازگی دارد و نه برای اهالی جامعه. شاید در دهه شصت و اوائل هفتاد فقط بحث سیگار کشیدن بازیکنان مطرح می شد چون موج قلیان کشی به صورت امروزی متداول نشده بود. در آن برهه جوانان بعد از عبور از کنار قهوه خانه ها و دیدن پیرمردهایی که قلیان خوانسار و کاشان را در دست داشتند با تعجب از خود می پرسیدند این ها واقعا اینجا به دنبال چه چیز هستند. اما در اواسط دهه هفتاد بود که ناگهان سونامی ورود قلیان های میوه ای به لایه های مختلف جامعه ما آغاز شد.

همان قهوه خانه های نمور که تا پیش از این فقط قلیان سنتی عرضه می کردند و مشتریانش غالبا در دهه پنجم و ششم زندگی بودند حالا میزبان جوانانی بود که میوه ای سفارش می دادند و تصور می کردند این یکی با آن یکی ها تفاوت زیادی دارد. به همین صورت در دهه هشتاد موج قلیان کل کشور را در نوردید و متعاقبا فوتبالیست ها هم بی توجه به اینکه این هیولا چه بر سر نفس آنان می آورد تنها سرگرمی خود را در کشیدن قلیان جستجو کردند. از سوی دیگر خیلی از فوتبالیست ها که نمی دانستند با پول دریافتی از باشگاه های خود چه کنند شروع به تاسیس قهوه خانه سنتی کردند. یکی از مشهوترین این سفره خانه ها برای دو تن از بازیکنان سابق استقلال بود که در اواسط دهه هشتاد در منطقه سعادت آباد تهران دایر شد و از قضا هر شب میزبان فوتبالیست های فراوانی بود.

بازیکنان تیمی که در کورس قهرمانی قرار داشتند هم به صورت گروهی به آنجا می رفتند تا اینکه کمک مربی تیم موضوع را فهمید و به صاحب بان سفره خانه اولتیماتوم داد اگر بازیکنانش به آنجا بیایند و این موضوع را به او گزارش ندهد آن وقت شاید مجوز آن سفره خانه به صورت ناگهانی باطل شود! این ها همه بازگو کننده این حقیقت تلخ است که قبح قلیان و قلیان کشی بین فوتبالیست های ما فرو ریخته است. وقتی بازیکنان سابق و مشهور تیم ملی هم اکنون صاحب سفره خانه های آنچنانی در منطقه فرحزاد و هفت تیر هستند یعنی جامعه فوتبال هم پذیرفته که باید تنها به درآمد زا بودن قلیان توجه کرد و دیگر به هزار و یک ضرر و زیان آن توجه نداشت.

مسئول صندوق هتل بازیکنان تیم ملی امید صریحا اعتراف می کند که بازیکنان جوان تیم علی منصوریان هر شب پاتوق شان سفره خانه آنجا بود. البته او اعلام کرد از آنان عکس هم دارد بنابراین بازیکنانی که امروز مصاحبه کردند و خود را بی خبر جلوه دادند می دانند که در طرفه العینی جرم شان قابل اثبات است. در همین هفته بیست و یکم لیگ که جمعه برگزار شد میتوانید فوتبالیست جوانی را ببینید که نود دقیقه در زمین تنها راه میرفت و عملکردش تفاوت زیادی با گذشته داشت.

شنیدن خبر قلیان کشیدن فوتبالست ها دیگر حتی تاسف بار هم نیست چون این پدیده همانطور که جامعه ایرانی را در نوردید قطعا ورزشکاران را هم نشانه رفته است. بر فرض مثال هم که منصوریان هر شب در اردوی کیش از بازیکنانش مراقبت می کرد آیا آنان به محض بازگشت به تهران یا شهرشان سراغ قلیان نمی رفتند؟ یکی از همین بازیکنان قلیانی را در خانه اش دارد که دقیقا هم قد و قامت خودش است؛تازه با دو شلنگ مجزا!

شاید بهتر باشد مدیران باشگاه های ما نظارت بر بازیکنان خود را به گونه ای که دخالت در زندگی شخصی انها نباشد، افزایش دهند. علی منصوریان در خاطراتش تعریف میکند زمانی که در سن پائولی بود حدود نیمه شب پلیس ماشینش را برای بازرسی نگه داشت و بعد از اینکه محل را ترک کرد صبح روز بعد متوجه شد از سوی باشگاه مبلغی را جریمه شده است. این جریمه برای این بود که او در ساعتی که باید به عنوان فوتبالیست حرفه ای استراحت می کرد در خیابان بود. آیا فوتبال ما حرفه ای تر از آلمان است که مدیرانش بی تفاوت از چنین قضایایی می گذرند؟

البته از آغاز سال ۲۰۱۴ نیکوتین هم جزو مواد دوپینگی به حساب می آید شاید" نادا" با این حربه فوتبال ما را از شر قلیان کشیدن بین فوتبالیست ها راحت کند.