به گزارش پارس به نقل از  سایت رسمی باشگاه استقلال، برخی از اتفاقات را می توان نادیده گرفت و خود را به آن راه زد و گفت:

… ان شاءا… گربه است.


اما مواردی هستند که هرچه بی خیال باشیم، باز هم خودش را بروز می دهد و مسئولیت های اخلاقی مرتکب و مرتکبین را یادآور می شود.

بدآموزی در حق بچه های مردم که به در این یا آن باشگاه، به پناه آمده اند، از آن موارد است که قبح دارد و انجامش از هنجارشکنی خبر می دهد. از اینکه، برای برنده شدن، دست به هر اقدامی می توان زد ولو آنکه تصمیم ما و عمل ما، تقلب باشد و در دایره مذموم و نازیبای حریفان را گول زدن و فریب دادن قرار بگیرد.


خبری که از هیات فوتبال می رسد، یکی از خبرهای بد و ناخوش است، که نشان می دهد ناخوش احوالی و بردن به هر قیمت که ریشه در اخلاقیات « ماکیاولی» دارد تا کجا رخنه کرده و تیمی که باید الگوی رفتار درست و احترام به قانون باشد برای پیروز شدن، خود را به چه ورطه ای انداخته و برای افکار عمومی با نادیده گرفتن مقررات و قوانین، چه ارزش و بهای اندکی قائل شده است.


ختم کلام و یک کلام: پرسپولیس کاری را انجام داده است که ای کاش برای آخرین بار باشد، هرچند که برای اولین بار نیست.


پرسپولیس، از اعتماد دست اندرکاران استفاده – در اصل سو ءاستفاده – کرده و برای برنده شدن دست به کاری زده که یک نام بیشتر ندارد:

تقلب.
در این باره، حرف زیادی نداریم که خود عمل، واگویه کرده است، زشتی خویش را، اما یک سوال داریم:
آیا حق تیم های « درست رفتار» را خوردن هنر است؟
آیا حق بچه های تیم های رقیب را، به واسطه اعتمادی که دارند و تقلب شما، در باورشان نمی گنجد، باید خورده شود؟
و آیا به این ترتیب، در درجه اول حق بچه های صاحب حق خود را، قبل از هر کاری نمی خورید و جای یک بازیکن واقعی را به یک متقلب نمی دهید.
از این رفتار و تبعات آن، چه انتظاری باید داشت؟
بازیکنی که در این تیم و در این مکتب و با این چشم پوشی بر هر تقلبی رشد می کند، چه بازیکنی خواهد شد؟